Prachtig weer vandaag. En nog vrij ook. Dus: een extra lange wandeling op de heide, heerlijk.

Zie, de zon schijnt door de bomen..

Overal paddestoelen. Soms hele mooie kleintjes,

Maar ook wat grovere, aardappelvormige boleten. Of zoiets.

De bladeren zijn zo mooi, variërend van rood goud tot licht geel.

Een stralend struikje.

Als Donna denkt dat ik even niet kijk, doet ze dingen die een potentieel zwangere dame niet zou moeten doen. Foei, Donna. Voortaan ga jij daar dus gewoon aan de lijn. Aan klutspuppen hebben we ook niks.

Als we even in de schaduw lopen, zie ik dat Donna best goede camouflagekleuren heeft in het herstbos. Gelukkig heeft ze die witte pootjes en hals nog. En die staart, natuurlijk.

Wild in zicht. Haar oortje gaat er helemaal gek van staan. De zon schijnt er doorheen. Soms schijnt de zon ook door de huid van haar pootjes, direct boven de hak. Mensen die het ras niet kennen, blijven zich daar over verbazen.

Veel mensen hebben er wat moeite mee om Maggie en Donna uit elkaar te houden. Soms kan ik me daar wel iets bij voorstellen. En als ik dan naar deze foto kijk, nog meer. Zoek de verschillen..er zijn er genoeg.

Nog maar eens een fotootje van het zonnige bos, die had u nog niet gehad, toch? Of wel? Nou ja, het is mijn blog. 🙂

Maar helaas niet mijn bos. Dus heb je heel je wandeling door ontmoetingen met andere honden en hun bazen. Eigenlijk gaat dat altijd goed, zoals hier bij de drie musketiers, klein maar dapper.

Maar in één geval het het altijd fout. En dat is met een verschrikkelijk nare, agressieve herder, het beest heet Lexa. Er zijn al zoveel bijtincidenten geweest met dit beest. Zowel Harley als Maggie hebben een litteken van haar. Ik zou haar het liefste afschieten, om eerlijk te zijn. Lexa’s eigenaresse is dan ook al een beetje gewend aan het schelden maar ze is nu wel zover, dat Lexa een muilband moet dragen. En als ze iemand aan ziet komen, moet Lexa aan de lijn. Maar ja..als je loopt te kletsen en niet oplet, gaat dat hem dus niet worden. Met als gevolg, dat Maggie, Donna en ik Lexa zagen, zij ons ook, het baasje had geen aandacht en ja hoor..Lexa rent naar ons toe en valt aan. Ik had nog net het besef om Donna op te pakken (die krijgt nu uiteraard wat extra bescherming) en Maggie los te laten.Waar Lexa even niet aan dacht, was dat zij een muilband omhad. En Maggie niet. En nou is Mags misschien een klein meisje, maar ze is ontzettend dapper en zonder één aarzeling viel ze aan. Ik denk dat ze Lexa even flink op haar lazer gegeven heeft. Nou ja, oordeelt u zelf:

Waardeloos is dit toch. Stel dat zo’n muilband afschiet, dan was Maggie waarschijnlijk zwaar gewond. Maar ja, eind goed, al goed. Na een lekker stuk wandelen weer naar huis. Mooi, die zon op de Acertjes in mijn tuintje.

En als ik naar boven kijk, zie ik mijn buurvrouw het bos. Nu nog erg mooi, maar alle eikenbladeren die u ziet, komen dadelijk in de tuin te liggen. En die moeten er ook weer uit. Enfin, dat houdt me van de straat.

En dan nu: de meest bekeken tepeltjes van het Noorderlijk Halfrond. Nou ja, door mij dan. Wat denkt u? Zijn ze groot of zijn ze groot? Of niet?

Sorry Don, voor het schaden van je privacy. Maar ik vrees dat dat de komende tijd nog wel erger gaat worden.