Eindelijk, de 14e november aangebroken. De 32e dag van de dracht (hopelijk) en tijd voor de echo. We vermoedden al wel dat het goed zat. Maar een beetje bevestiging is nooit weg.. Donna eet al een dag of 12 erg slecht, en kan erg in zichzelf gekeerd zijn. Soms heeft ze zo’n peinzende blik…    (foto van Jacqueline Wagener).

De ochtend was best lang. Gelukkig moest ik nog even naar de tandarts, zo’n dag kan natuurlijk niet alleen maar leuk zijn. Maar rond half één was Sabrina er, zij was de eerste die aangaf graag een puppie van Donna te willen hebben. Sabrina is de eigenaresse van Donna’s nestzuster Indie, een heerlijk whippetmeisje.  In de wachtkamer van de dierenarts zijn we alledrie toch een beetje zenuwachtig.

En al hoefden we niet lang te wachten, het leek wel uren te duren.

Toen we binnenkwamen was de dierenarts niet erg bemoedigend. Hij wilde uiteraard graag weten hoelang ze nu drachtig zou moeten zijn, en bij ons antwoord zei hij: “Nou, ik denk eerlijk gezegd niet dat ze zwanger is hoor..”.  Maar ja, dat heb je met dierenartsen die niet weten hoe strak en gespierd zo’n whippetbuikje kan zijn.  We legden Donna op haar rug, daar moest ze even aan wennen maar onderging het, zoals bijna alles, heel braaf.

Donna’s buik werd ingesmeerd met gel, scheren was niet nodig en toen..

sprong de eerste pup zo’n beetje in het oog van de dierenarts. Geweldig!!!!!  “Nou, drachtig is ze in ieder geval”, sprak de goede man droog.  En hij telde zo’n zes à zeven pups. We zagen zelfs al een hartje kloppen! Hallelujah! Jippie! Sabrina en ik hebben elkaar eens flink geknuffeld. Hieronder de link van de echo.

https://www.youtube.com/watch?v=PfpIOM5mTyE

Thuis natuurlijk aan de bubbels, van, hoe kan het ook anders, de ( Akin’s) Chardonnaydruif.

Het was heerlijk om alle puppie-eigenaars te bellen.  En nu nog vier weken tot de bevalling… We houden u op de hoogte!