De pups hebben het druk gehad, de afgelopen dagen. Natuurlijk was er tijd voor eten en slapen. Erg belangrijk voor Whippetbabies.

En ook voor spelen. Dat gaat vaak niet zachtzinnig, er worden heel wat krachten gemeten en de geluiden uit de keuken liegen er niet om.

En ook buitenspelen staat nu enkele malen per dag op het menu. Vooral als het zonnetje schijnt. Direct na het eten en na het slapen even naar buiten, dan worden er ook gelijk heel wat poepies en plasjes gedaan.  Maar als mamma het te koud vindt, moeten ze weer mee naar binnen.

Op vrijdag kwamen Han, Katja, Ad en Renny.

Ze hebben alle pups bekeken, tot in detail. Gelukkig maakte Sabrina notulen, zodat ik die nog eens op mijn gemakje na kon lezen.

Ik was erg blij met dit bezoek, je wordt opmerkzaam gemaakt op dingen die je anders wellicht zou missen. Han kan trouwens toch ook wel heel netjes een hondje in stand zetten. Voor de hondjes weer een leerzame ervaring, de vriendelijkheid, liefde en het plezier waarmee dit allemaal gedaan werd, maakt het echt niet tot een te grote opgave voor de puppies.  Het kattenvoer, waar ze dol op zijn, helpt ook. Leve Sheba.

Op zaterdag kwam er nog een heel aantal Whippetkenners. Al weer zo’n gezellige dag, en al weer zo veel geleerd (en Goddank maakte Sabrina alweer aantekeningen van alles wat gezegd werd..).

Echt geweldig, dat lieve mensen als Monique, Tinne, Nikki, Sabrina en anderen van zover komen, om te helpen om een keus te maken.  En dan neemt  Tinne nog heerlijk Belgisch gebak mee ook. Jee, dat kunnen ze daar toch.

Caroline nam zelfs voor alle hondjes een chique doosje hondenbonbons mee, voor elk hondje één, om mee naar huis te nemen, met gekleurde lintjes in de kleuren van hun halsbandjes. Geweldig.

Het vereist nu echt wat moed om zomaar in de kennel plaats te nemen. Acht Hooligans met bekkies vol naaldjes willen je dolgraag als speldenkussen gebruiken. Diverse mensen zijn al haastig over het hekje geklommen, met achterlating van sokken. Maar ik moet zeggen, die Belgen..of het slim is of niet, moedig zijn ze.

Maar Tinne heeft de perfecte techniek voor hapgrage hondjes: ze blaast ze weg. En het werkt nog ook. Eat your heart out, Caesar!  Na het puppentemmen is er ook tijd voor puppiegenieten.

Tinne  krijgt een dikke knuffel van Truffel.

Ze is nogal populair bij al mijn Whippets, maar dat is niet zo gek. Onder tafel gebeuren er altijd illegale dingen als Tinne er is.

Eén dingetje heb ik helaas gemist, dat ik graag op de foto gehad zou willen hebben. Maggie heeft gelachen naar Monique. Dat doet ze alleen als ze echt verrukt is van iemand. Tja, als ik in Den Helder logeer, doet Maggie ook de gekste dingen om in de nacht lekker bij Monique te slapen. “Oude” liefde roest niet.  Op maandag kwamen Leo en Syl, helemaal uit het Noorden des lands. De arme schatten reden nog verkeerd ook, maar uiteindelijk arriveerden ze wel degelijk, en ook zij hadden de moed om in het kenneltje plaats te nemen.

Helaas zijn de foto’s niet best geworden. Leo en Syl, ik vond het een eer dat jullie het hele eind gereden hebben voor een uurtje puppieknuffelen. En Syl, bedankt voor het schattige mandje met cadeautjes voor alle puppies!!  Op maandagmiddag kwam er, voor de puppies, wat minder gewenst bezoek. De chipper…maar het was een vakkundige dame die rap en met een minimum aan narigheid alle puppies voorzag van een chip. Alle nieuwe eigenaren sturen straks een kaartje op naar de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren, zodat als een hondje kwijtraakt, via de chip het adres van de eigenaar gevonden kan worden. (Nieuwe eigenaren, geen zorgen, de kaartjes liggen al klaar).

Vanmiddag moest ik een paar uur werken, voor de GGD Brabant-Zuidoost een standje bemannen, en mijn mannen waren er ook niet. Dus heb ik Jacqueline Wagener, mijn dierbare achterbuuf, gevraagd om even poolshoogte te nemen bij mijn puppies. Dat heeft ze gedaan. De puppies mochten even in de zon buitenspelen, en wat ik hoopte, gebeurde: ze had haar camera meegenomen.  Melvin en Freya spelen graag met elkaar.

Freya is echt een snoepie om te zien.

Een achtergelaten fototas op de grond, een buitenkansje om te slopen. En voor mij, om me alweer te verwonderen over de diversiteit aan kleurtjes in dit nest.

Deze foto van Truffel vind ik echt geweldig. Dat koppie, dat halsje…hoe verliefd kun je zijn op een pup.

En over foto’s gesproken: last but not least, alle pups zijn nu semi-professionele modellen. We hebben namelijk Nuelle, van fotomelle.nl op bezoek gehad. Nuelle’s site is nog niet in de lucht, maar zal dit binnenkort zeker zijn. Zij komt bij je thuis om prachtige foto’s van je honden (of wat dan ook) te maken.  Het was een leuke ervaring, voor ons en de pups. Eerst wil Nuelle even kennis maken met de honden, en zorgen dat ze zich bij haar lekker op hun gemak voelen.

Dat lukt perfect want Nuelle is totaal hondengek en de pups, maar ook Maggie en Donna, waren in no time gek op haar en deden van alles voor de camera. Daar ziet u later meer van!! Het is lastig om je voort te bewegen in een kennel vol blije happerige pups, die de hele tijd onder je voeten dreigen te zitten. Maar daar weet Nuelle wel weg mee. Ik denk, dat ze Tai Chi beheerst.

De huiskamer wordt omgebouwd tot een professionele studio.

Nuelle heeft me vast één fotootje toegestuurd, en dat was zo geweldig dat ik er helemaal weg van was. Binnenkort volgen meer resultaten van deze fotoshoot. Nuelle, bedankt voor je gezellige aanwezigheid, en ik kan niet wachten om de resultaten te zien!

Vrijdag en zaterdag waren drukke, gezellige maar vooral belangrijke dagen voor ons. Vrijdag kwamen Han, Katja, Ad en Renny. We hebben de pups ontzettend goed bekeken. De mening van deze vier mensen is belangrijk voor me, ze kennen de lijnen van a tot z, en gaven me heel goed advies.  Op de zaterdag kwamen Tinne, Monique, Nikki en nog twee mensen van wie ik heel graag wilde horen wat zij van de pups vonden. Allen op en top Whippetkenners, met een scherpe blik, een uitstekend en goed gefundeerd oordeel en bovenal, een grote liefde voor het ras in groter verband, maar ook voor elk individueel Whippetje. (Maggie en Donna zijn ook sufgeknuffeld, niet alleen de pups.) Sabrina was beide dagen bij me, dus konden we lekker nakletsen ’s avonds en de notulen die Sabrina zo fijn heeft gemaakt, er nog eens op nalezen.  Uiteindelijk is er het volgende uitgekomen:

Het Rode meisje blijft bij ons wonen. Haar stamboomnaam is Ballistic Sea Fury, en thuis noemen we haar Truffel.

Van Katja kreeg ik net een foto binnen van een voorouder van Truffel, via haar vader Jagga, namelijk de werkelijk schitterende reu Starline Reign On, SBIS winner. #1 Sire In the History of the Breed (123 AKC Champions). En ja, ik zie wel een tikje gelijkenis, maar zoveel mazzel zal ik wel niet hebben, in mijn eerste nest.

Maar ja, hopen mag een mens natuurlijk altijd. Ik zal in ieder geval erg zuinig op haar zijn.  Net zoveel stemmen kreeg het Appelgroene meisje en haar houd ik in co-ownership met Sabrina. Het Appelgroene meisje gaat  bij haar tante Indie wonen, de nestzuster van Donna, dus die zal zich snel thuisvoelen en met heel veel liefde verzorgd worden door Sabrina. Deze fraaie dame gaat  Ballistic Dakota heten, en houdt als roepnaam Dakota.

Ik ga het heel moeilijk vinden om afscheid te nemen van de blauwe reu. Hij lijkt het meest op zijn pappa Jagga en doet ons in zijn rust en vriendelijkheid toch stiekum een beetje aan Harley denken. Hij heeft een prachtige expressie, de donkere ogen van zijn vader komen schitterend uit op zijn mooie smoeltje. Maar hij gaat een fijn leven krijgen bij Dennis, Brenda, Lucy en Sandy, daar ben ik zeker van en ik hoop hem nog vaak te zien en te kunnen knuffelen. Zijn naam is Ballistic Hunter en hij blijft Hunter(tje) heten.

Het knappe paarse meisje gaat naar Limburg, naar Jan en Ivonne. Ze komt op een goed moment in hun leven en zal met veel liefde en zorg grootgebracht worden. Ze gaat dus niet zo ver bij ons vandaan wonen en ik hoop nog vaak te genieten van haar prachtige hoofdje, mooie hals en haar lieve karakter. Zij gaat Ballistic Fouga Magister heten, haar roepnaam is geloof ik nog in beraad.

Het mooie roze meisje gaat naar Herma en haar zoons Djosh en Djeff. Ik geloof dat Djeff haar eigenlijk een beetje uitgezocht heeft, hij wist in ieder geval al dat zij het ging worden! Het is een lief wijffie en ze gaat een toekomst tegemoet met mooie fietsvakanties (in de fietskar), wandelingen in mooie gebieden en goede zorgen van Herma en haar zoons. Haar stamboomnaam wordt Ballistic Gloster Meteor en thuis heet ze Anil.

Bij het kerstmeisje hadden we alledrie al heel snel een intuïtief gevoel, bij wie zij zou moeten gaan horen. En zo is het ook gegaan. Het is een parmantig klein ding, stevig en met de houding van een raspaardje. Zij gaat Amsterdam onveilig maken bij Marijn en René. Haar stamboomnaam is Ballistic Tiger Moth (daar heeft de vader van Marijn op gevlogen) en haar roepnaam is Sprotje. 🙂

Het oranje meisje heeft een droomgezichtje, een prachtig vachtje, mooie aftekening en de bouw van een goede coursinghond. Zij wordt een Hageneesje, gaat vlak bij het strand wonen bij Kate en Sander en gaat daar een heerlijk leven krijgen.  Kate is Engelse, dus voor haar hebben we de naam van een wat ouder Brits gevechtsvliegtuigje, die op de een of andere manier bij haar past: Ballistic Fairey Firefly. Thuis heet ze Freya.

En dan, last but not least, onze groene reu. Hij lijkt het meest op zijn heerlijke moeder. Een doerak, net zoals Donna was als pup, maar hij is ook altijd in voor een knuffelpartij.  Zijn stamboomnaam is Ballistic Spitfire, en thuis gaat hij Melvin heten. Zijn thuis is bij de heer en mevrouw Bulteel, in België. Daar gaat hij het heel goed krijgen. Ze hebben al twee Whippets gehad, de ene is veertien geworden en de andere vijftien,  dat schept vertrouwen en deze boef is bij hen dus in goede handen.  Hij gaat al snel naar school heb ik begrepen, dat is vast goed voor hem.

De puzzel is dus gelegd en alle stukjes passen in elkaar. Dat geeft mij een heerlijk gevoel. Nu moet ik ze nog twee weken heel zien te houden (het is een ruig stelletje bij elkaar), dan loslaten (waar ik nog even niet teveel aan denk) en dan zijn er dank zij Donna en Jagga  zeven fijne Whippets die uitvliegen, en ééntje die op de basis blijft.

Alle mensen die ons vrijdag en zaterdag zo geholpen hebben, verwend met heerlijk gebak (foto’s volgen), schitterende cadeaus, vriendelijke woorden, hartelijk gelach en uitstekende adviezen: nogmaals mijn dank. En kom nog eens terug..

Vandaag zijn de pups van Donna precies zes weken, dus tijd voor het eerste uitgebreide lichamelijke onderzoek en de eerste vaccinatie. Ik heb Dr. van der Rijt verzocht om dit bij ons thuis te komen doen, omdat ik liever niet met zulke jonge ongevaccineerde puppies in een ruimte kom met allerlei ziektekiemen, liever nog even niet in de wachtkamer. Rond drie uur vanmiddag was hij er.

Elke pup werd uitgebreid bekeken en de hartjes werden goed beluisterd. En gelukkig, geen souffle, geen ruisje, helemaal niks, alle hartjes klonken als Zwitserse uurwerkjes.

Dr. van der Rijt is normaal niet heel scheutig met complimentjes maar hij vond dit een prachtnest van hoge kwaliteit en vroeg: “Hoe heb je dat gedaan?”  Nou, die eer zullen we maar aan de ouders van het nest laten.. 🙂  Wel was het voor mij ontzettend fijn om te weten dat beide reuen de ballen hebben, helemaal in orde. Ik schreef het al aan Brenda: “wat kan een mens toch ontzettend blij zijn met een huidplooitje met twee luciferskopjes erin..”

Het is geen geheim dat Donna enkele broers heeft waarbij een balletje niet goed ingedaald is. We noemen dit een monorchide reu. En het probleem ligt niet alleen bij de reu. Beide geslachten kunnen drager zijn, maar het is evident dat alleen de reu lijder is. Voor mij was het dus duidelijk dat ik goed op moest letten bij de reu van keuze, omdat het best zou kunnen dat Donna draagster is. Dat was voor mij één van de redenen waarom ik Jagga (Ch. Delirious Gabriël)  heb gekozen, in al zijn nesten heeft hij complete reuen gegeven. En nu dus weer…chapeau, Jagga, je blijft een topper en ik zal je morgen eens lekker knuffelen.  Je zou kunnen zeggen, waarom het risico nemen, haal alle teven met broers die de ballen niet hadden, uit de fok. Maar dat is niet handig, want er is bijna geen whippetlijn meer waar het niet af en toe voorkomt. Dan haal je zo ongelofelijk veel honden uit de genenpoule dat er dan waarschijnlijk andere en veel ernstiger problemen naar boven komen. Het zou net zo stom zijn als Whippets die te groot zijn, uit de fok te halen. Toch blijft het voor mij een aandachtspunt, ook bij de volgende reu zullen we er weer een kiezen die complete nesten met ballen gegeven heeft, om nog verder van dit probleem weg te fokken.

Na het lichamelijk onderzoek kregen alle hondjes hun eerste vaccinatie. Dat zijn een hoop vaccins om klaar te maken.

Alle puppies ondergingen de prik zonder een kik te geven. Daarna natuurlijk een héél gedoe om ál die paspoortjes in te vullen..

De pups gingen na deze nieuwe ervaring nog even lekker spelen.

En nog meer spelen.

En nog even met mamma spelen,

en even bij haar drinken, maar daarna..ging het licht uit bij de puppies.

Dat gaf mij mooi de tijd om even het pakje te openen dat net binnen gekomen was. En ja hoor..de halsbandjes zijn er! Gemaakt door Karolien van der Most, die ondanks het feit dat ze net een wolk van een dochter gekregen heeft, toch tijd vond om deze halsbandjes voor me te maken! Dankjewel, Karolien!  Deze bandjes krijgen alle puppeneigenaars cadeau, en uiteraard zijn de bandjes voorzien van het thema van het nest: vliegtuigen..

Karolien heeft hard gezocht naar dit band, en het resultaat is prachtig geworden. Ze zijn verstelbaar, dus hopelijk kunnen ze enkele weken mee.. Maar de pups groeien hard, de meesten zitten nu al rond de twee en een halve kilo.

Morgen en zaterdag belangrijke dagen: we gaan met een aantal mensen de pups goed bekijken, zodat ik met hulp, uiteindelijk mijn nestkeuzes kan maken. Wordt vervolgd, dus!

Dit was eens de titel van een boekje van Simon Carmiggelt, één van mijn absolute lievelingsschrijvers. Maar vandaag gaat deze titel over iets, wat ik in mijn mailbox vond.  Met als afzender: Wim van de Kerkhof. Hij heeft voor mij de advertentie gemaakt voor in het blad en op de site van de Nederlandse Whippetclub. Daar was ik al heel blij mee.

Maar vandaag kreeg ik het vervolg, en daar ben ik nog veel blijer mee…

Die gaat op linnen, aan de muur…mijn eerste nestje.

Dankjewel Wim. Ontzettend lief van je.

Vandaag kwam Jacqueline Wagener langs, om wat portretjes te schieten van Donna’s kroost. Dat zag ik helemaal zitten. De pups iets minder. Daarom heeft Jacqueline de camera ingesteld, mij gepositioneerd en zelf de puppen vastgehouden. Ik hoefde alleen maar op het knopje te drukken. De pups vonden het wat onwennig, dat is hier en daar wel te zien, maar toch..wat zijn ze schattig. Dankjewel, Jacqueline!! (En met acht weken komt ze weer, jaaah! )

Hieronder het roze meisje. 

Vervolgens het rode meisje, die had er echt helemaal geen zin in.

Dan het oranje meisje..een modelletje in spé.

Het paarse meisje vond het wel aardig, maar wilde toch wel graag weer in de aarde wroeten.

De blauwe reu had er geen bal zin in en vocht voor wat hij waard was. Zijn heerlijke smoeltje komt niet helemaal  tot zijn recht, dus blijkbaar zag ik kans om zelfs niet op tijd op dat knopje te drukken..

De groene reu deed het wat beter. Een lekker ventje.

Het kerstmeisje is en blijft een snoepie.

En het appelgroene meisje ook.

Het gaat nog een paar maandjes duren voor ze allemaal hun elegante windhondenhoofdjes hebben..maar het gaat toch al te snel. Zucht.

Vanmorgen was er even een zonnetje, en omdat de pups nu vijf en een halve week zijn, durfde ik het wel aan om ze even buiten te laten spelen. Dat vonden de pups een goed idee.

Het lijkt wel een beetje op een luchtplaats voor zware criminelen (terwijl de pups eigenlijk alleen maar Hooligans zijn) maar we willen ook niet dat ze in de vijver plonzen. Achter de hekken dus.

Dat geeft mij de mogelijkheid om even rap de kennel uit te mesten en te soppen. Zo ziet het er ’s ochtends uit..voor zeker vijf hele minuten.

Maar je moet ontzettend blijven opletten, zodra je denkt dat er  niets kan gebeuren om de veiligheid van de pups op het spel te zetten, laten zij zien dat er wellicht toch een lekje zit in je systeem.

Afgelopen dagen hebben de pups weer veel mensen leren kennen. Lisette hadden ze al gezien, en ze waren dan ook verheugd dat zij een middagje kwam oppassen.

Jaah..schattig, zo’n pupje. Maar ze hebben een andere kant.

Ik ben er ook behoorlijk zeker van dat deze aantrekkelijke roze sokken met bijbehorende roze tenen, behoorlijk geleden hebben. Sorry, Liz, namens de pups.

Afgelopen zondag kwam het nageslacht van mijn broer puppieknuffelen. Allemaal een beetje hondengek. Dat kwam hier goed tot zijn recht. Links Sander, rechts zijn zuster Linda.

En nog een keertje Linda alleen, omdat het zo’n lieve foto is. (Het is ook een lieve meid).

En hieronder mijn nichtje Esther en haar vriend Ivo, die de gebitjes van de pups checken.

Het was ook fijn om meneer en mevrouw Bulteel te ontmoeten. Zij willen graag een zoon van Donna. En weer ontmoeten we hier fijne mensen, weer een goed gevoel. Heerlijk is dat. Er zal dus op Valentijnsdag een puppie naar het (niet zo verre) België gaan.

Kijk ze stralen..mooi hè.  Ook Sander en Kate kwamen nog een avondje puppieknuffelen. Altijd gezellig. Fijn voor de pups om hun nieuwe familieleden vast een beetje te leren kennen, ook al weten we nog niet precies wie naar wie gaat. Never mind, denkt Kate, ik knuffel ze allemaal..

En ook Sander laat zich niet onbetuigd.

De volgende dag krijgen we bezoek van Sander en Marco. De derde Sander in drie dagen.. 🙂  We zien ze allemaal graag komen, maar dit was voor mij een heel bijzonder bezoek. Ik wilde namelijk heel graag dat Sander en Marco eens goed naar de pups keken, en hun mening gaven. En zeg nou zelf..als je je gasten zó ziet binnenkomen, is dat niet gek.

Sander en Marco vonden het een mooi nest, en Sander heeft ze stuk voor stuk bekeken en naar lengtes, hoofden, halzen, hoekingen, groeiknobbeltjes en nog veel meer gekeken. Hij gaf de punten aan de appelgroene, de oranje en de rode dame.  Behalve dat hij technisch heel goed kijkt, is hij ook gewoon stapelgek op puppies en heeft hij lekker met ze gedold.

Bedankt voor jullie bezoek, Marco en Sander, het was leerzaam en beregezellig.  Tussen al het gezellige bezoek door spelen de puppies dat het een lieve lust is.

Daar kun je uuuuren naar kijken.

Bijna alle mandjes en kleedjes zijn inmiddels voorzien van puppie- en Donnaluchtjes. Die gaan mee met de puppies naar hun nieuwe huis, een stukje home-away-from-home.

Inmiddels eten ze wel erg veel en willen we iets verzinnen om wat bij te verdienen. We denken aan een Thaise puppiemassage. Martin probeert het uit. Voelt goed, geloof ik.

Hij geeft de puppies nog een laatste briefing over klantgerichtheid (tandjes thuishouden) en de omgang met de pers, want dit gaat natuurlijk Nieuws worden. U kunt zich hier opgeven voor een massage.

Tja..het waren weer drukke dagen en de pups nemen dan ook regelmatig de tijd voor hun beautyslaapje.

Bloeddrukverlagende beelden zijn dit. Heerlijk. Enfin, over een paar dagen een nieuwe update want donderdag komt Dr. van der Rijt de puppies keuren en vaccineren.

Het eerste sterfgeval is inmiddels te betreuren. Hier ziet u het mandje, waar ze met veel genoegen ingelegen hebben.

Maar de blauwe pup heeft een enorm gat in de bekleding gebeten, en omdat ik voor mijn geestesoog het lijk al zag drijven (een pup die in die bekleding kruipt en er vervolgens nooit meer uitkomt) is het mandje doodverklaard. Ook ontdekte ik dat er in een tuniek van mij een verdacht groot gat zat. Exit tuniek. Ach ja, het hoort er allemaal bij, je kunt geen acht vitale speelse puppen hebben zonder dat er wat sneuvelt, en zolang het bij materie blijft is er niets aan de hand.  Ook het leuke speeltunneltje van Monique heeft het maar gedeeltelijk overleefd. Ze vonden het zo’n geweldig ding dat ze er met zijn achten tegelijk opsprongen. De baleintjes trokken dat niet, en nu is het een gecombineerde speel/slaapplaats, door de pups zeer gewaardeerd.

Er wordt druk in en om gespeeld.

Ze kunnen het wel minutenlang volhouden en dat is heel wat voor een puppie van (daar nog net geen) vijf weken.

Soms even een kleine conflictsituatie als de ene het tunneltje wil benutten voor een heerlijke dut, terwijl de ander nog volop energie heeft en nog even wat wil doorraggen.

René en Marijn kwamen nog een keer uit Amsterdam, om lekker puppies te kijken en te knuffelen.

Het kerstmeisje speelt voor Epilady.

Het moet toch een heerlijke start voor de pups zijn als er zoveel mensen komen aaien en knuffelen en de pups met zoveel liefde bekijken.

Afgelopen dinsdag kwam Katja nog een keer naar de pups kijken. We hebben ze allemaal even op tafel gezet en Katja heeft heel goed gekeken naar de sterke punten van elke pup. Voor mij een uitstekend leermoment, bovendien was het erg gezellig. 🙂

Herma en haar zoon Djeff kwamen nog even kijken. Djosh kon helaas niet meekomen, hij was die dag geopereerd en werd verwend door oma. Leuk voor de pups, weer een ervaring met kinderen, erg waardevol.

Ze vinden kinderen dan inmiddels ook hartstikke leuk.  De blauwe reu krijgt meer en meer Dennis van der Geest-neigingen, hij judoot wat af. Een prachtige stevige vent is het, met schitterende ogen en een warme blik.

Vooral het benchkleed wordt als judomat gebruikt, we horen de ene doffe plof na de andere. Maar de bench wordt ook gebruikt om in te slapen.

De bench gaat in de ochtend twee uurtjes dicht. Dan zijn ze daar vast goed aan gewend, en het geeft mij de gelegenheid om de kennel even te poetsen. In het begin waren niet alle pups het hier mee eens. Het paarse meisje is een felle dondersteen.

Maar ja, een beetje benchtraining, daar komen ze toch niet onderuit.

Wat dit betreft zijn de paarse en de appelgroene dame echte dochters van Donna…die probeerde zich ook een weg naar buiten te bijten.

Maar uiteindelijk geven de pups zich over en gaan gewoon lekker een dutje doen. De protesten worden steeds korter, en de dutjes dus langer.  Ook het tunneltje is een populaire plaats voor dutjes. Echt een schattig gezicht.

Wegen kon ik de pups al even niet meer, maar op het weblog van Petra de Jong van de Groene Golf zag ik een prachtige weegschaal staan, ideaal voor de pups. Mijn begeerte was gewekt, van Petra kreeg ik de naam van het type weegschaal en, stom toeval, er stond er een op Marktplaats! Snel gescoord dus, en nu weet ik dat enkele van de puppen al over de twee kilo wogen, een paar dagen geleden, en dat ze allemaal prachtig groeien.  Dat kun je ook zien natuurlijk..maar meten is weten.

Vrijdag en zaterdag komen Han, Katja, Ad, Renny, Wim, Caroline, Monique, Tinne, Nikki en Sabrina. Samen gaan we kijken welke pups we gaan kiezen voor Sabrina en mezelf. Daar verheug ik me erg op. Monique stuurde me deze foto van Donna op de leeftijd van zes weken, die houd ik er in gedachten bij dan.

Inmiddels lijkt het of de foto bewerkt is door Andy Warhol, geen idee wat er mee gebeurd is, maar het ziet er wel leuk uit. Lief, Donna als puppie..

De ontwikkeling van de Ballisticjes gaat razend snel. Ze waren duidelijk aan nog wat meer ruimte toe (en ik ook, het is net een spelletje twister, als je poep wilt ruimen en niet op een puppie wilt gaan staan..). Dus kunnen ze beschikken over de hele ruimte nu.

Het bierkratje is niet zozeer om te legen, maar meer om even op te zitten. Inmiddels staat er echter een comfortabele tuinstoel, omdat ik toch wel erg veel tijd in het kenneltje doorbreng.  Na het uit de hand eten, van een schaaltje eten en uit een bakje eten, eten de pups nu gezamenlijk uit de grote schaal, dat gaat perfect en die hele schaal is in no time leeg.

Ook wordt er heel wat afgestoeid..

Inmiddels is uiteraard de visite ook welkom, gezellig en goed voor de puppies.

Lisette en Wim zijn geweest, Lisette feliciteerde natuurlijk eerst de jonge moeder, die dit zeer op prijs stelde,

Daarna konden de puppies bewonderd worden.

Afgelopen donderdag had ik een thema-ochtend op mijn werk, en in de middag nog een vergadering, ook moest ik even de stad in. Gelukkig was Sabrina zo lief om een dagje op te komen passen. Aan het eind van de middag vond ik acht ronde glanzende pups, een tevreden Donna en een stralende Sabrina aan.

De puppies mogen graag de snit van kleding wat aanpassen, en ook de kapsels van de bezoekers worden onder handen genomen.

Jilke en Paul zijn al wezen puppieknuffelen,

En Kristel reed (bijna twee uur enkele reis) vanuit België hier naartoe om ook even puppies te knuffelen. Allen hebben de puppies zeer verwend met lekkers en speelgoed, en ons ook, met een mooie orchidee en nog veel meer.

Vandaag zijn Brenda, Dennis, Luci en Sandi geweest. Voor de pups een eerste kennismaking met kinderen, een zeer goede start voor ze want het zijn heerlijke meiden.

Een overpeinzing: waar zal ik nou mijn tandjes eens inzetten. De hiel, of toch de kuit?

Roze en Kerst hebben ongeveer dezelfde overwegingen.

Na al die emoties moet er natuurlijk geslapen worden.

Veel geslapen.

En dan even drinken bij mamma. Maar dat valt niet meer mee, Donna is amper nog zichtbaar onder haar Piranha’s van kinderen.

De kleurtjes zijn hieronder goed te zien.

Kortom: het is nog steeds dik genieten. 🙂

Ja, het gaat hard. Zo ook de ontwikkeling van de pups. Er gebeurt nu van alles, en het wordt nog steeds maar leuker. Voor Donna niet altijd.

En als ze door alle rondhopsende pups geen plaatstje kan vinden om te gaan liggen voor de voeding, maken de pups er gewoon selfservice van.

Sommige van de pups vinden zichzelf toch echt al bijna net zo groot als mamma.

De eerste uitbraakpogingen worden genomen, dus ook het laatste latje ligt nu op de ingang van de werpkist. Maar het is duidelijk dat dit soms wat ruige stelletje toch meer de ruimte nodig heeft.

Er wordt al heel wat afgestoeid in het nest.

Een hele kluwen Whippetpuppies..blijft toch een heerlijk gezicht.

Nu ze wat groter worden, is het soms toch echt lastig om met zijn achten tegelijk te drinken. Enig alpinisme is dan niet onhandig.

Ze zijn op deze leeftijd nog steeds zo heerlijk stapelbaar.

Maar toch..vandaag hebben we dan toch de pups wat meer ruimte gegeven.

Donna is er niet de hele dag bij, maar ze wilde even het speelmandje van de pups keuren. De pups maken dankbaar gebruik van de nieuwe ruimte, en doen hun behoefte nu inderdaad buiten de werpkist. De foto van het karton vanavond, zal ik u besparen. Bovendien leren ze nu vlees eten uit een bakje. Gaat prima.

En het is zo’n lief gezicht..om van te smelten. (De pups dan, niet mijn hoofd.)

Na het eten lekker uitbuiken, een heel mandje vol.

Maar hier komt mamma om het dessert te verzorgen..en dan blijkt dat de grenzen van het mandje nog lang niet bereikt waren!

Even later is het weer wat rustiger en kun je lekker met je zussen in alle rust een beetje tutten in het mandje.

Afgelopen zaterdag zijn Jacqueline (de fokker van Donna) en haar man Gert-Jan geweest. Ze hebben een grote nieuwe vriend voor de pups meegebracht: een echte kwaakeend. Die gaat over een weekje ofzo, voor een hele hoop lol en lawaai zorgen.

Ik kan haast niet wachten. 🙂

De puppies eten sinds een paar dagen een beetje vlees, biefstuk tartaar. (Zonder uitjes). Dat is goed te zien aan de gewichten, die vertonen een nog sterker stijgende lijn..alsof Sint Pokon is langsgeweest.

Het is ontzettend leuk om ze zo’n balletje vlees te geven. Eerst heel aarzelend proeven, besluiten of het lekker is, ja, het kan er mee door, oh, het is best aardig, ah, ik wil nog wel een stukje geloof ik..

En nu weten ze allemaal wat het is, eten vlot en vinden het geweldig!

Zo zijn er meer nieuwe dingen. We vonden dat ze eigenlijk af en toe wat meer ruimte moesten hebben. Dus hebben we een klein rennetje om de werpkist gezet, zodat ze af en toe de pootjes eens kunnen strekken.

Maar dat was toch nog een hele stap. Eeek..wat is de wereld groot!

Wie durft het eerst?

Van het veilige vetbedje op het rare ribbeltjeskarton..hier de drie dappersten.

Na deze spannende ervaring gauw weer slapen op de veiligste plek die je kunt bedenken..mamma’s hoofd.

Een knuffel van de grote baas, altijd lekker.

Als de puppies slapen, kunnen wij mooi even naar de Ikea. Even wat dingetjes voor de puppies scoren. Waaronder voor elk puppie een dekentje. Die zullen we af en toe bij Donna leggen, en af en toe in het nest. Dat zullen dus geen brandschone dekentjes zijn, maar wel met erg belangrijke, veilige geuren voor de puppies. En alle puppies mogen er eentje meenemen naar hun toekomstige familie, net als een mandje, een lijntje en een halsbandje.  We hebben ook een oppashond gekocht voor de puppies.

Daar kunnen de puppies, als ze wat groter zijn, eens lekker tegenaanliggen, als Donna eens even het bos in is. Het is een braaf beest, ik heb er al echt een band mee.