Het eerste sterfgeval is inmiddels te betreuren. Hier ziet u het mandje, waar ze met veel genoegen ingelegen hebben.

Maar de blauwe pup heeft een enorm gat in de bekleding gebeten, en omdat ik voor mijn geestesoog het lijk al zag drijven (een pup die in die bekleding kruipt en er vervolgens nooit meer uitkomt) is het mandje doodverklaard. Ook ontdekte ik dat er in een tuniek van mij een verdacht groot gat zat. Exit tuniek. Ach ja, het hoort er allemaal bij, je kunt geen acht vitale speelse puppen hebben zonder dat er wat sneuvelt, en zolang het bij materie blijft is er niets aan de hand.  Ook het leuke speeltunneltje van Monique heeft het maar gedeeltelijk overleefd. Ze vonden het zo’n geweldig ding dat ze er met zijn achten tegelijk opsprongen. De baleintjes trokken dat niet, en nu is het een gecombineerde speel/slaapplaats, door de pups zeer gewaardeerd.

Er wordt druk in en om gespeeld.

Ze kunnen het wel minutenlang volhouden en dat is heel wat voor een puppie van (daar nog net geen) vijf weken.

Soms even een kleine conflictsituatie als de ene het tunneltje wil benutten voor een heerlijke dut, terwijl de ander nog volop energie heeft en nog even wat wil doorraggen.

René en Marijn kwamen nog een keer uit Amsterdam, om lekker puppies te kijken en te knuffelen.

Het kerstmeisje speelt voor Epilady.

Het moet toch een heerlijke start voor de pups zijn als er zoveel mensen komen aaien en knuffelen en de pups met zoveel liefde bekijken.

Afgelopen dinsdag kwam Katja nog een keer naar de pups kijken. We hebben ze allemaal even op tafel gezet en Katja heeft heel goed gekeken naar de sterke punten van elke pup. Voor mij een uitstekend leermoment, bovendien was het erg gezellig. 🙂

Herma en haar zoon Djeff kwamen nog even kijken. Djosh kon helaas niet meekomen, hij was die dag geopereerd en werd verwend door oma. Leuk voor de pups, weer een ervaring met kinderen, erg waardevol.

Ze vinden kinderen dan inmiddels ook hartstikke leuk.  De blauwe reu krijgt meer en meer Dennis van der Geest-neigingen, hij judoot wat af. Een prachtige stevige vent is het, met schitterende ogen en een warme blik.

Vooral het benchkleed wordt als judomat gebruikt, we horen de ene doffe plof na de andere. Maar de bench wordt ook gebruikt om in te slapen.

De bench gaat in de ochtend twee uurtjes dicht. Dan zijn ze daar vast goed aan gewend, en het geeft mij de gelegenheid om de kennel even te poetsen. In het begin waren niet alle pups het hier mee eens. Het paarse meisje is een felle dondersteen.

Maar ja, een beetje benchtraining, daar komen ze toch niet onderuit.

Wat dit betreft zijn de paarse en de appelgroene dame echte dochters van Donna…die probeerde zich ook een weg naar buiten te bijten.

Maar uiteindelijk geven de pups zich over en gaan gewoon lekker een dutje doen. De protesten worden steeds korter, en de dutjes dus langer.  Ook het tunneltje is een populaire plaats voor dutjes. Echt een schattig gezicht.

Wegen kon ik de pups al even niet meer, maar op het weblog van Petra de Jong van de Groene Golf zag ik een prachtige weegschaal staan, ideaal voor de pups. Mijn begeerte was gewekt, van Petra kreeg ik de naam van het type weegschaal en, stom toeval, er stond er een op Marktplaats! Snel gescoord dus, en nu weet ik dat enkele van de puppen al over de twee kilo wogen, een paar dagen geleden, en dat ze allemaal prachtig groeien.  Dat kun je ook zien natuurlijk..maar meten is weten.

Vrijdag en zaterdag komen Han, Katja, Ad, Renny, Wim, Caroline, Monique, Tinne, Nikki en Sabrina. Samen gaan we kijken welke pups we gaan kiezen voor Sabrina en mezelf. Daar verheug ik me erg op. Monique stuurde me deze foto van Donna op de leeftijd van zes weken, die houd ik er in gedachten bij dan.

Inmiddels lijkt het of de foto bewerkt is door Andy Warhol, geen idee wat er mee gebeurd is, maar het ziet er wel leuk uit. Lief, Donna als puppie..