Vandaag kwam Jacqueline Wagener langs, om wat portretjes te schieten van Donna’s kroost. Dat zag ik helemaal zitten. De pups iets minder. Daarom heeft Jacqueline de camera ingesteld, mij gepositioneerd en zelf de puppen vastgehouden. Ik hoefde alleen maar op het knopje te drukken. De pups vonden het wat onwennig, dat is hier en daar wel te zien, maar toch..wat zijn ze schattig. Dankjewel, Jacqueline!! (En met acht weken komt ze weer, jaaah! )

Hieronder het roze meisje. 

Vervolgens het rode meisje, die had er echt helemaal geen zin in.

Dan het oranje meisje..een modelletje in spé.

Het paarse meisje vond het wel aardig, maar wilde toch wel graag weer in de aarde wroeten.

De blauwe reu had er geen bal zin in en vocht voor wat hij waard was. Zijn heerlijke smoeltje komt niet helemaal  tot zijn recht, dus blijkbaar zag ik kans om zelfs niet op tijd op dat knopje te drukken..

De groene reu deed het wat beter. Een lekker ventje.

Het kerstmeisje is en blijft een snoepie.

En het appelgroene meisje ook.

Het gaat nog een paar maandjes duren voor ze allemaal hun elegante windhondenhoofdjes hebben..maar het gaat toch al te snel. Zucht.