Dit is Truffel, de dochter van Donna en Jagga, nu ruim 10 weken oud.

Truffel is een heerlijk pittig maar ook lief en aanhankelijk puppie. We zijn hartstikke gek met haar. En dus gaat ze lekker overal mee naar toe, da’s goed voor Truffel! Vrijdagmiddag, nog in de vakantie, even naar de Intratuin samen.

Het concept van weerspiegeling heeft Truffel nog niet helemaal door. Ze wilde met het puppie, dat zo op haar leek, spelen. En stootte haar koppie. Exit Truffel.  Nee, dan de afdeling met hondenspulletjes, stapels en stapels snacks, en dan helemaal niets mogen pakken..

Op vrijdagmiddag in de vakantie barst het van de kinderen, want er zijn veel konijnen, cavia’s etc en ook een hele grote ballenbak. Truffel werd dus ongeveer elke vijf meter wel zo ongeveer besprongen door kinderen. En ze vond het prachtig.

Zaterdagmiddag gingen we voor de “aloude” traditie met een nieuwe pup in Huize Rouw: naar de Bijenkorf, tompouces eten.

Ik vond het zo attent van de Bijenkorf, speciaal gebak voor Truffel! Alleen de spelling, daar hadden ze een beetje moeite mee. Nou ja..

Natuurlijk scoort Truffeltje de nodige hapjes slagroom..een slagroomtruffel hebben we.

Truffel vond het een gezellige middag. Beetje communiceren (via knorretjes) met Daaf,

Even de grote baas knuffelen,

allemaal leuk, maar wel vermoeiend voor een babywhippet. Dus bij thuiskomst maar even een dutje doen bij ons mam.

Want in de avond was er nog een programmapunt: spelen met nestzusje Fenna! Gezellig met alle honden op weg naar Limburg, en Truffel gaf geen kik in de auto, lekker tegen haar moeder aanliggend.  Het was gezellig bij Ivonne en Jan, bij aankomst lagen er voor al onze honden cadeautjes klaar.

Zo lief, bedankt Ivonne en Jan! Truffel en Fenna hebben gespeeld, gespeeld en nog eens gespeeld. Het gaat heel goed met Fenna, haar eigenaars zijn dolgelukkig met haar, en ze wordt zo mooi..een droomhoofdje.

Na een avond elkaar achterna gezeten te hebben, hebben de meiden vast heel lekker geslapen.

Zondag maar eens even een rustdag. Er moet tenslotte ook tijd zijn om te groeien.  Maandagmorgen spraken we af met Jilke, Lillian en al hun honden op de speelweide in Eindhoven.  Konden Maggie en Donna ook lekker uitrennen. Truffel moest even alleen thuisblijven, die is echt nog te klein voor al dat geweld. Helaas zijn de meeste foto’s niet veel soeps geworden. Lilian heeft een opvang-podencoreu, Hotto. Een ongelofelijk lief beest, dat nog op zoek is naar zijn definitieve thuis, maar Lilian heeft hem nog net kunnen redden van een wisse dood als snij-object voor de universiteit. Je moet er toch niet aan denken, zo’n knappe lieve vent, zo gehoorzaam.. een prachthond.

Hier drie op een rij. Donna krijgt haar onderbelijning weer enigszins terug. Haar mooie gangwerk heeft ze behouden.

Hotto is echt een knapperd, en lief voor andere honden.

Maggie en Donna zijn veel met elkaar bezig, maar niet altijd op een positieve manier, lijkt het. Er wordt wat afgekibbeld, zo buiten.

Ik vraag me wel eens af, wat dat toch is. Nou ja, bloed vloeit er niet. Intussen moest Truffel alleen thuisblijven. Dat doet ze prima. Maar dat dient natuurlijk beloond te worden met een uitje. Met Truffel ga ik apart op stap, naar een omheinde schaapskooi waar even geen schapen staan. Dus eerst weer een stukje in de auto..en het blijft verdacht stil. Truffel begint het door te krijgen, de auto ga je in, als er iets leuks gaat gebeuren. Goedzo, Truffie!

Een mooie gelegenheid om Truffel eens los te laten lopen, en het “hier” oefenen. De eerste minuten blijft ze strak bij me lopen. Maar dan vat ze moed, en gaat het terrein verkennen.

En weer een première: het eten van de eerste konijnenkeutels. Tja. Tot mijn stomme verbazing, liggen die hier en daar op de grond, maar op de afgezaagde boomstammen in werkelijk superhoge concentraties! Zouden konijnen graag poepen met uitzicht? Ik weet het niet, maar het is opvallend.

We ontmoeten een paar aardige dames, met dito honden. Niet te groot, niet onvriendelijk. Prima materiaal om eens even mee te spelen.

En al gauw wil Truffel uitvinden, wat ze nou eigenlijk allemaal kan met dat lijfje van haar. Nou..hard rennen, dat is alvast één ding, en een heel klein beetje vliegen.

Een ontmoeting met een aardige dame, die best even met een puppy spelen wil.

Na een heel klein halfuurtje is het wel weer welletjes. Naar huis, en een flinke dut voor Truffel.

Zaterdag was eigenlijk niet zo’n leuke dag, de sterfdag van Harley. Maar gelukkig hadden we een prima afleiding: lekker puppies kijken bij Monique in Den Helder. Goed, het is een stukkie rijden, maar dan heb je ook wat. Berengezellig was het, met een man of tien, een hond of vijftien (maar daar ben ik niet zeker van), een gezellige stemming, prima eten en verukkelijke champagne.  Nou wist ik dat de gewichten van de puppies van Monique echt heel mooi waren, maar toen ik in de puppyren keek, was ik toch nog wel even verbaasd.

Het was dus even omgekeerde wereld: enkele van de volwassen honden in de ren, en de puppies daar, waar Whippets nou eenmaal vinden dat ze thuishoren: op de bank.

En wat een lieve puppies. Mooi, en ook zo heerlijk rustig. Dat zou ik met die acht van mij dus echt niet hebben moeten doen. Lekker knuffelbaar, zo onder handbereik op de bank.

Gewoon te lief voor woorden. Uiteraard werden alle puppies in stand gezet, en stuk voor stuk goed bekeken. Een nest van kwaliteit, stuk voor stuk prachtig. Het gele meisje hier linksboven gaat bij Monique blijven en heet Hazel. Over een paar weken gaan Truffel en ik eens kennismaken, Monique en ik willen wel dat ze vriendinnetjes worden. Na het keuren de heerlijke maaltijd, verse groentensoep, twee soorten versgemaakte quiche en een heerlijke Pommery-champagne.

Marc heeft het naar zijn zin, hij heeft zich neergevleid als een Pasja in zijn Harem.

Inmiddels heb ik van alle pups de stambomen binnen. Best wel een bijzonder gevoel, voor de eerste keer je naam als fokker vermeld zien staan.

Zondagmorgen kwamen René en Marijn langs, met Sprotje. Het is toch zo’n ontzettend leuk wijffie. Gelukkig zal ik haar regelmatig zien want de ouders/schoonouders van de heren wonen hier in de buurt en dat is dus boffen. Ze heeft een lief en ongelofelijk ondeugend snuitwerk.

Voor de gezusters Sprotje en Truffel dus een morgen van rennen, grommen, spelen, happen en heerlijk druk zijn.

Donna lijkt vandaag de dag zo’n drie-en-een half jaar van haar vier jaar kwijt te zijn en speelt zich helemaal suf met haar kinderen. Hier moeder en dochter aan het bekvechten.

Stelletje lekkere meiden.

In de middag reden we even richting Poortugaal, om Dennis en Brenda de stamboom van Hunter te brengen. Bovendien wilde ik Huntertje graag het fietstuigje van Harley geven. Ik zie het liever om een fraaie reu, dan in de kast. Ik weet zeker dat Harley het er mee eens zou zijn. Of is.  Hunter wordt met de dag mooier.

Een prachtpuppie.

En een heerlijk knuffelding, hoewel hij nog een beetje moet afleren om zijn tandjes overmatig te gebruiken. Maar dat komt wel goed.

Het was een  leuk weekend, zo vol puppies, heerlijk.  Vandaag kreeg ik nog de statiefoto van Sprotje en haar eigenaars, die ik zelf vergeten was om te maken. Ik vind het zomaar een erg leuke foto.

Sprotje was in het nest natuurlijk het Kerstmeisje, en daarom is ze ook de trotse eigenaar van een echte kersttrui.

Ik zou bijna vergeten nog wat over Truffel te schrijven. Maar dat komt volgende keer wel. In ieder geval een fotootje:

En dan nog een laatste foto. Technisch niet zo best, maar voor mij heel bijzonder: Maggie sluit zich weer aan bij Donna en accepteert Truffel volledig. Ze speelt met haar, en waar Donna Truffel soms meer ziet als vriendinnetje, neemt Maggie stevig de opvoeding in haar ervaren pootjes en zorgt ervoor dat Truffel ook goede manieren leert naar volwassen honden.  Heerlijk om te zien. (Voor Truffel soms een beetje schrikken).

Waar ik in het begin nog een grote speelgoedhond in de bench legde, om de plek een beetje op te vullen, zou er hier bijna geen hondje meer bijgekund  hebben..

En dan wordt het dus tijd voor de puppies om naar hun definitieve thuis te gaan. Het viel me niks mee. Ik vrees dat ik alle eigenaars, toen ze eenmaal met hun jassen aanstonden, zo’n beetje de deur uitgewerkt heb om zo min mogelijk tranen te laten zien. Je wordt er zo lelijk van, dat huilen. En het is ook niet erg leuk voor de nieuwe eigenaars. Sorry mensen, volgende nest beter..of niet.  De uittocht begon afgelopen vrijdag. Sabrina had donderdag nog heerlijk voor me op de pups gepast, zodat ik wat uren kon maken bij de GGD. En toen vrijdagmorgen..vertrok Dakota, het meisje met het appelgroene bandje.  Hieronder een foto van Sabrina met Donna’s nestzuster Indie. Dakota gaat dus bij haar tante wonen.

En hier een gelukkige Sabrina met haar nieuwe aanwinst. Dakota blijft van Sabrina en mij samen.

En een uur later stonden Jan en Ivonne op de stoep. Fenna, het meisje met het paarse bandje, gaat bij hen in Venlo wonen. Fenna komt op een heel goed moment in het leven van Jan en Ivonne, en ze zijn erg gelukkig met haar.

Op zondag was het de beurt aan Hunter om naar huis te gaan. En het afscheid van alle puppen was moeilijk, maar Huntertje.. echt héél moeilijk. Ik ben dan ook vergeten om een statiefoto te maken. Gelukkig heeft Brenda er dezelfde avond nog voor gezorgd dat er een familiefoto, mèt Huntertje, deze kant op kwam.  En Brenda heeft nòg ergens voor gezorgd, namelijk voor een heel bijzonder cadeau. We zijn door iedereen enorm verwend, maar dit was toch wel de klap op de vuurpijl: een prachtig mozaïek, gemaakt door Sandra (Galgosan) op het Windhondenforum. Dit krijgt dus echt wel een ereplek in huis. Nogmaals bedankt, Brenda!

En hier staan ze dan, allevijf.

Op zondagmorgen kwamen Kate en Sander, om Freya, het oranje meisje, op te halen. Freya gaat in Den Haag wonen, op een steenworp afstand van het strand. Daar gaat ze vast heel erg van genieten, en ook van Kate en Sander.

En zondagmiddag kwamen Herma en haar zoons Djosh en Djeff, om Anyl, het roze wijffie, op te halen. Ze hebben er erg naar uitgekeken en de jongens konden haast niet meer wachten. Ook Anyl gaat een mooie toekomst tegemoet, met veel mooie natuurgebieden in de buurt.

Toen had ik nog maar drie puppies..die echter plezier maakten voor tien.

Maar niet voor lang. Op maandagmorgen kwamen Marijn en René uit Amsterdam. Sprotje, ons kerstmeisje, gaat een echte Jordanese worden en begeeft zich tussen creatieve mensen. Past goed bij haar.  Helaas ook hier vergeten de statiefoto te maken..dus doen we het even met een foto van een week of vier geleden.

En gisteren kwamen Jenny en Frank Bulteel om Melvin, de Donna-look-a-like,  op te halen. Jenny en Frank hebben al twee whippets gehad, één is er veertien geworden, en één vijftien. Na het beëindigen van de rouw om hun laatste overleden whippet, waren ze nu aan een nieuwe huisgenoot toe, en dat mocht Melvin zijn. Het was moeilijk om ook het laatste puppie te laten gaan en ik ben dan ook alweer vergeten om een foto te maken..hier komt dus weer een gouwe ouwe.

Zeven fijne gezinnen, mensen, stellen, hoe je het ook noemen wilt, de pups gaan er gelukkig en geliefd opgroeien en daar gaat het om. Dit was dus het laatste blogje over het nest in zijn geheel.

Gelukkig gaat het hier goed met Truffel, die door haar moeder verwend, en door haar tante Maggie opgevoed wordt.

En daar gaat u nog veel van horen. 🙂

Al weer twee weken geleden, toen ik al mijn puppies nog had, is Nuelle hier geweest voor een fotoshoot. Ik ken Nuelle van het windhondenforum, ze heeft een heel mooie whippet, genaamd Zoë. En ze heeft een draagbare fotostudio, die ze ter plaatse opbouwt in je huiskamer! Vervolgens maakt Nuelle dan een prachtige fotoserie van je honden. Nou, dat wilde ik wel eens meemaken, dus welkom Nuelle!

Eerst natuurlijk eens rustig kennis maken met de puppies. Die probeerden haar te demonteren. Maar Nuelle is nogal soepel, en nam in lotuszit plaats op een tuinstoel..

Erg frustrerend voor de pups, die gelukkig net gegeten hadden, anders was het wellicht nog niet best afgelopen voor Nuelle. Maar dat werd weer goed gemaakt door diverse knuffelsessies, hier met Freya.

Daarna de opbouw van de studio. Leuk, je huiskamer zo zien veranderen, en het is zo gebeurd.

En dan ziet het er zo uit!

Nuelle laat niets aan het toeval over en gaat eerst uitgebreid alles testen, zonder dat de hondjes al iets hoeven doen. Die kijken met belangstelling toe, storen Nuelle soms danig maar daar kan ze alleen maar om lachen, en vervolgens de aandachtvragende hond knuffelen.

Vorige week kreeg ik de resultaten, en ik was er zeer van onder de indruk. Prachtig werk! Neem nou deze foto van Truffeltje,  zooo schattig. Het is net een zeehondenbaby, met die ogen. Die gaat op linnen, absoluut.

En vervolgens kan zo’n poepiepuppie dan toch weer wat hebben van een kleine pitbull. Iedereen die de tandjes al gevoeld heeft: zó zien ze er uit.

Voor iedereen die denkt dat het gemakkelijk is om een fotoshoot te doen met puppies: denk nog maar een keer. Wat een beweeglijk spul, maar Nuelle heeft het geduld van een engel. We hebben ontzettend veel plezier gehad met zijn allen. En Truffel, die verandert zo weer van een pitbulletje in een snoepie.

Maar ook Donna heeft ze prachtig vastgelegd.

Maggie wilde best even voor Nuelle poseren, en zelfs wel een poot geven.

En dan dit koppie, 100 % Maggie.

Alle pups zijn op de gevoelige plaat vastgelegd, voor de liefhebbers zijn ze groot en scherp te bestellen. Hier bijvoorbeeld Sprotje, een klein vrolijk doerakje, maar op de foto zo ernstig kijkend als een misdienaartje.

Ik vond het een heel leuke ochtend, en de resultaten zult u hier binnenkort wel aan de muur zien.

Ook een fotoshoot van uw hondjes, lekker thuis? Het is een aanrader. U kunt met Nuelle (FotoMelle fotografie) contact opnemen via fotomelle@hotmail.nl

Gisteren was Jacqueline Wagener hier. Mèt camera, en da’s altijd goed nieuws. Ze heeft voor mij alle puppies nog eens vastgelegd op de gevoelige plaat. Dus hier nog een keer: de kids van Donna en Jagga, in volgorde van geboorte.

Ballistic Gloster Meteor, alias Anyl,

Ballistic Sea Fury, alias Truffel,

Ballistic Fairey Firefly, alias Freya,

Ballistic Fouga Magister, alias Fenna,

Ballistic Hunter, blijft Hunter (tje) 🙂

Ballistic Spitfire, alias Melvin,

Ballistic Tiger Moth, alias Sprotje,

Ballistic Dakota, blijft Dakota.

Ik vind dat Donna en Jagga samen een knap stelletje hebben gekregen. 🙂

Van uw verslaggever:

Hedenmorgen zijn in een kennel in Geldrop de dragende botten en de schedel teruggevonden van een veelbelovende jonge arts. Was het roekeloosheid? Was het wanhoop? In ieder geval is zij geheel alleen de kennel ingestapt van een aantal extreem gevaarlijke honden. Geheel volgens de tijdgeest, was er wel een getuige, maar in plaats van haar nichtje te redden, heeft deze getuige schaterend foto’s staan maken. De getuige was nota bene de tante van het slachtoffer..

Hier had de jonge vrouw wellicht nog gered kunnen worden.

Zij droeg een dik Alpaca vest. Maar het heeft haar niet mogen beschermen.

Na enige tijd realiseerde mevrouw E.Z. te B, dat dit wel eens slecht zou kunnen aflopen.

Een roep om hulp!! Tevergeefs…

De puppies gaan voor de kill.

De laatste beelden van het slachtoffer, die nog lang op ons netvlies gegrift zullen blijven..

(Toch zijn er mensen die beweren deze dame vandaag, levend en wel, gespot is in de Oostenrijkse sneeuw..)

De pups zijn nu zeven weken, ze zijn lekker gegroeid. Anyl (roze) woog 338 gram bij de geboorte, nu 3110 gram. Truffel (rood) woog 344 gram, nu 3180 gram. Freya (oranje) woog 290 gram, nu weegt ze 2930 gram. Fenna (paars) woog 314 gram, nu 3190 gram. Huntertje (blauw) woog 272 gram, en nu 3290 gram, dat maakt hem de zwaarste en dat zie je ook wel, een lekker rond stevig ventje. Melvin (groen) woog 261 gram, nu 3190 gram. Ook een stevige vent. Sprotje (kerst) woog 271 gram, en is nu precies 3000 gram, ze is niet meer de kleinste, het is een lekker stevig puppie. En Dakota (appelgroen) woog 286 gram, en weegt nu 3030 gram.  Ze hebben hun gewicht dus ongeveer vertienvoudigd, deze zeven weken. Er gaat dan ook aardig wat vlees door, op een dag.

Dat hebben ze ook nodig want het is een actief stelletje. Vandaag hebben ze voor het eerst in de echte sneeuw gespeeld. David doet de deur open..

De dappersten gaan voorop. Allemaal zijn ze behoorlijk verwonderd, wat is dit nu??

Hunter durft wel. Hij neemt het allemaal eens in zich op.

Al gauw beslissen ze dat sneeuw best wel geweldig is.

Sprotje is niet bang aangelegd en geniet van de nieuwe ervaring.

Maar na een paar minuten haal ik ze toch maar weer binnen. Het is wel erg koud nu, en als de eerste pup gaat rillen, haal ik ze lekker weer de warme kennel in. En ook daar wordt heel wat afgespeeld. Donna heeft ontdekt dat haar kinderen nu groot genoeg zijn om heerlijk mee te spelen, en ze brengt ’s ochtends meestal een uurtje in de kennel door. Bijvoorbeeld  om een bot te eten met Melvin,

Of om met al haar pups een trekspelletje te doen met een bever.

Ze speelt graag met haar kinderen, maar tolereert niet alles. Soms krijgt er één een flinke correctie. Hier ligt Truffel, nog zwaar onder de indruk van haar moeder.

Ze weet dat ze even heel nederig moet zijn en wacht af, tot Donna zich weer met iets anders gaat bemoeien. Nu is het niet de goede tijd om brutaal te zijn..

In de post vonden we een schattig kaartje. Voor Truffel. Van Syl. Wat ben je toch een schat, Syl.

Van al dat spelen word je soms toch moe. Dus ga je lekker tegen de warme lijfjes van je broers en zusjes aanliggen, in de bench.

Hier nog een gecrashte pup, Freya kan haar ogen niet meer openhouden en valt in slaap, in de nek van Daaf. Twee lieve puppies..

Ook Hanneke is nog op bezoek geweest, met haar Westie. De pups vonden het een leuk hondje, en Hanneke vonden ze ook heel lekker.  Donna vraagt zich af, of ze die kennel weer uitmag.

Tja, nog een weekje genieten, en dan is het voorbij. Ik merk wel aan de pups dat ze er aan toe zijn. Ze zijn klaar voor een grotere wereld, meer persoonlijke aandacht (en opvoeding 🙂 ) , meer kansen om zich verder te ontplooien. Het zijn stuk voor stuk aantrekkelijke pups, lekker stevig, niet te bang en altijd in voor een knuffel.

Ook voor Truffel is het fijn als ze dadelijk niet meer één van de acht is (ze krijgt nu geen enkel privilege boven de andere pups) maar lekker mee mag in de auto, in de kamer spelen met Donna, slapen op schoot.. Dus het is goed zo, zoals het gaat.