De pups zijn nu zeven weken, ze zijn lekker gegroeid. Anyl (roze) woog 338 gram bij de geboorte, nu 3110 gram. Truffel (rood) woog 344 gram, nu 3180 gram. Freya (oranje) woog 290 gram, nu weegt ze 2930 gram. Fenna (paars) woog 314 gram, nu 3190 gram. Huntertje (blauw) woog 272 gram, en nu 3290 gram, dat maakt hem de zwaarste en dat zie je ook wel, een lekker rond stevig ventje. Melvin (groen) woog 261 gram, nu 3190 gram. Ook een stevige vent. Sprotje (kerst) woog 271 gram, en is nu precies 3000 gram, ze is niet meer de kleinste, het is een lekker stevig puppie. En Dakota (appelgroen) woog 286 gram, en weegt nu 3030 gram. Ze hebben hun gewicht dus ongeveer vertienvoudigd, deze zeven weken. Er gaat dan ook aardig wat vlees door, op een dag.
Dat hebben ze ook nodig want het is een actief stelletje. Vandaag hebben ze voor het eerst in de echte sneeuw gespeeld. David doet de deur open..
De dappersten gaan voorop. Allemaal zijn ze behoorlijk verwonderd, wat is dit nu??
Hunter durft wel. Hij neemt het allemaal eens in zich op.
Al gauw beslissen ze dat sneeuw best wel geweldig is.
Sprotje is niet bang aangelegd en geniet van de nieuwe ervaring.
Maar na een paar minuten haal ik ze toch maar weer binnen. Het is wel erg koud nu, en als de eerste pup gaat rillen, haal ik ze lekker weer de warme kennel in. En ook daar wordt heel wat afgespeeld. Donna heeft ontdekt dat haar kinderen nu groot genoeg zijn om heerlijk mee te spelen, en ze brengt ’s ochtends meestal een uurtje in de kennel door. Bijvoorbeeld om een bot te eten met Melvin,
Of om met al haar pups een trekspelletje te doen met een bever.
Ze speelt graag met haar kinderen, maar tolereert niet alles. Soms krijgt er één een flinke correctie. Hier ligt Truffel, nog zwaar onder de indruk van haar moeder.
Ze weet dat ze even heel nederig moet zijn en wacht af, tot Donna zich weer met iets anders gaat bemoeien. Nu is het niet de goede tijd om brutaal te zijn..
In de post vonden we een schattig kaartje. Voor Truffel. Van Syl. Wat ben je toch een schat, Syl.
Van al dat spelen word je soms toch moe. Dus ga je lekker tegen de warme lijfjes van je broers en zusjes aanliggen, in de bench.
Hier nog een gecrashte pup, Freya kan haar ogen niet meer openhouden en valt in slaap, in de nek van Daaf. Twee lieve puppies..
Ook Hanneke is nog op bezoek geweest, met haar Westie. De pups vonden het een leuk hondje, en Hanneke vonden ze ook heel lekker. Donna vraagt zich af, of ze die kennel weer uitmag.
Tja, nog een weekje genieten, en dan is het voorbij. Ik merk wel aan de pups dat ze er aan toe zijn. Ze zijn klaar voor een grotere wereld, meer persoonlijke aandacht (en opvoeding 🙂 ) , meer kansen om zich verder te ontplooien. Het zijn stuk voor stuk aantrekkelijke pups, lekker stevig, niet te bang en altijd in voor een knuffel.
Ook voor Truffel is het fijn als ze dadelijk niet meer één van de acht is (ze krijgt nu geen enkel privilege boven de andere pups) maar lekker mee mag in de auto, in de kamer spelen met Donna, slapen op schoot.. Dus het is goed zo, zoals het gaat.