Het weer werkte niet mee in de ochtend, maar de organisatie was vlekkeloos. 112 gemelde honden, die in zo’n 120 courses vlot hun ding mochten doen, en dan toch voor vijf uur klaar. Dat verdient een compliment, en zo ook, als altijd, de fantastische catering, lekkere dingetjes verzorgd door immer lieve dames.
Voor mij persoonlijk (ver)liep de coursing wat moeizaam. Door een zenuwontsteking in mijn voet, kwam ik niet al te best vooruit. Laten we zeggen dat een negentigjarige reumapatient met een rollator naast mij wel vleugels leek te hebben. Bovendien was ik in de ochtend deerlijk natgeregend, iets waar mijn haar niet tegenkan. Het gaat op een buitengewoon achterlijke manier kroezen en omhoogstaan, en is met geen enkel electrisch apparaat meer te corrigeren. Ik barstte deze dag niet van het zelfvertrouwen. Maar goed, coursing gaat niet om hoe ik er uit zie, maar dat de honden plezier hebben (hield ik me maar voor). En dat hadden ze. Hier Maggie, die echt niet meer kan wachten om te starten. Jammer dat een blog geen geluid kan weergeven, het krijsende joelen van Maggie is niet mis.
Maggie anticipeerde weer flink. Ach ja, ze kent het klappen van de zweep nu eenmaal wel, maar heeft er niet minder plezier om. Een kill maken is altijd lekker.
Een paar bekende debutanten vandaag. Hier Nicky met haar Ivy, daar gaan we nog wel meer van horen want deze dame loopt als een trein.
En Donna’s nestzuster Indie. Die had er ook zin in. Schitterend coursing liet ze zien, ze volgde exact, en toonde snelheid, uithoudingsvermogen en wendbaarheid. We waren hartstikke trots op haar en ze zat na de eerste omloop ook goed in de punten. En in de tweede omloop..raakte ze het haas kwijt. Net als Donna. En nog een heleboel andere whippets. Jammer, maar de belofte is er en volgende keer beter!
Het werd een ontzettend gezellige dag. Sabrina had Dakota meegenomen, het meisje dat we samen hebben, en Dakota zag er prachtig uit. Truffel was dolblij, heerlijk een zus om mee te spelen!
Maar er kwam nog meer bezoek. Gezellig en zo’n caravan lijkt wel rekbaar. René en Marijn kwamen met Sprotje, zus nummer drie uit het nest van Donna. En Jan Willem en Kris kwamen met whippetpup Meis en teckelpup Muts.
Sprotje moest de drukte heel even aankijken, voor ze zich er ook in stortte. Vooral omdat Truffel er nogal op stond om de huisregels uit te leggen. Maar het kwam goed.
Muts moest eerst even haar ochtendkoffie hebben, uiteraard. Dus stak ze haar aantrekkelijke neusje maar in de beker van Jan Willem.
Meis van Jan Willem en Kris is ook een heel mooi meissie.. die ogen, prachtig!
Even in de voortuin spelen, daar is toch wat meer ruimte. Heerlijk over het modderige kleed racen.
Truffel krijgt nogal dominante neigingen af en toe, maar Dakota is duidelijk: “En nou opzouten!!”
Tante Indie met haar drie nichtjes.
Het kost wat moeite maar het lukt: drie pups tegelijk op schoot. Knap gedaan, René, en je kwam er niet eens al te gehavend vanaf. 🙂
René met Truffel en Sprotje, nog altijd onvermoeibaar aan het stoeien.
Maar er gebeurden natuurlijk ook serieuze dingen. Hier legt tante Indie aan Sprotje uit, waar zo’n muilkorf toe dient.
Truffel en Sprotje kijken samen naar de wedstrijd van hun moeder. En hebben flink commentaar als moeders het haas kwijtraakt.
Tja, die dingen gebeuren. (Even voor de goede orde: die peuk is niet van mij. Die ruim ik zelf op, want het is niet leuk om de hele tijd peukies uit puppebekkies te moeten verwijderen.) Maar als je om je heen kijkt, gebeuren er zulke ontzettend leuke dingen om de coursing heen. Hier Sofietje, een Italiaantje van 16 jaar. Horen doet ze niet meer, zien nog met één oogje. Maar Marga, haar baas, maakt het leven voor Sofie nog alleszins de moeite waard. Want Sofie krijgt helemaal alleen voor zichzelf een heerlijk WRA- gehaktballetje. Geweldig.
Enfin, een ontzettend gezellige dag, en dit blogje is meer een familie-album dan een coursingverslag. Daarom toch nog wat wetenswaardigheden:
De Afghaanse windhond Faja, van Sabrina en familie, maakte vandaag ook haar debuut. En liep schitterend, en werd tweede..
Ongelofelijk jammer dat er toch altijd weer van die onsportievelingen zijn die het dan nodig vinden om haar een “kale voddenbaal” te noemen, en dan net hard genoeg zodat de eigenaresse het kan horen. Ik vind dat dit soort mensen niet op een coursing thuis horen, dat moge duidelijk zijn. Een beetje sportiviteit misstaat niemand, en als je het er niet mee eens bent dat Afghanen zonder lange vacht mee mogen doen, moet je dat via andere wegen kenbaar maken.
Een succesdag was het vandaag voor Karel en Sien, wiens honden meerdere podiumplaatsen verdiend hadden, waaronder de eerste plaats bij de reuen. Geweldig gedaan, mensen!
Dat geldt ook voor Femia en Bert, die volledig hun come-back maakten binnen het coursen, twee finaleplaatsen voor hun dames! En natuurlijk voor Gineke en Alfred die met Jane en hun blonde salukidame Emelle ook achter het nr. 1-bordje plaats mochten nemen!
Enfin, weer een mooie coursingdag. Dat er nog maar velen mogen volgen.
