Wat een mooi weekend…geweldig. Afgelopen vrijdag vertrokken we naar Axel, voor de Internationale moederdagcoursing. Een coursing die eigenlijk een beetje een vreemd, naar gevoel bij me oproept, omdat ons vriendje Prince hier vorig jaar om het leven gekomen is tijdens het coursen. Daar sta je wel even bij stil.

Maar toch..het was gezellig. Het had nogal geregend in Zeeuws Vlaanderen blijkbaar, en met die kleigrond ben je de nattigheid niet zo maar één twee drie kwijt. Helemaal niet erg voor de honden, die een prima coursingveld hadden, niets te hard en ook geen akelige uitglijstukken, het parcours was prima in orde. Maar de campers en caravans konden niet echt goed op het normale kampeerveld. Gelukkig paste de organisatie hier snel een mouw aan en van de gastvrije boer mochten we in de niet onaanzienlijke voortuin kamperen. Toch was ook daar de grond wat te zacht voor enkele campers en moest er soms flink geduwd worden om ze weer te bevrijden. Vooral mijn man maakte zich hier erg nuttig.

De stemming zat er al vroeg in. Vooral als Karin, al bijzonder opgewekt, de boel nog wat komt opvrolijken.

En natuurlijk ook Truffel een knuffel komt geven.

Bij het begroeten van de medecoursers valt het me altijd op dat Sien (Del Karfo Whippets) zulke heerlijk zachte wangen heeft. Mart wil het ook eens proberen. Toch eens vragen wat ze gebruikt.

Een modeflash: Dit is fashionable op de coursing.

De avond voor de coursing is er altijd een training. We mochten Truffel een heel klein stukje laten lopen, drie klossen. Gewoon, om eens te kijken of ze er zin in heeft. Dus op weg naar het coursingveld, vol bloemetjes.

Even met het haas wapperen, Truffel starten en…

we denken wel dat ze er zin in heeft, ja. Een dochter van haar moeder (en vader ook, trouwens!). Monique en Dennis, bedankt voor deze mooie foto!

De dag van de coursing brak aan. Sabrina en familie kwamen met onze Dakota, Kootje in de wandelgangen. Kootje en Truf hebben zich sufgespeeld.

Maar uiteraard hebben ze ook een paar uurtjes verplichte benchrust gehad, lekker in de caravan bij mamma en tante Maggie. Truffel heeft ook bepaald iets met Rico, en deze knappe gespierde reu laat haar lekker haar gang gaan, de goeierd.

Donna loopt beide keren tegen een sterkte tegenstander. Maar ze is in topconditie en heeft er zin in.

Na de eerste omloop blijkt ze eerste te staan, met drie punten “los” van de nummer twee. Dan krijg ik spontaan een beetje buikpijn. En een klein kramperig maagje. Want we zijn nog maar een heel klein stukje verwijderd van het Internationaal kampioenschap voor Donna. Ze heeft inmiddels vijf CACILS, waaronder een buitenlandse, en tussen het buitenlandse en het Nederlandse moet een jaar en een dag zitten. Dat zit er ruimschoots, inmiddels. Tevens heeft ze haar showkwalificaties “in haar zak”. Dus als ze vandaag het CACIL zou winnen.. pfoe. Dan ga je stiekum toch een beetje denken: “ik hoop maar dat ze het haas niet kwijtraakt..ik hoop maar dat ze goed volgt…ik hoop maar dat haar conditie net zo goed is als die van haar tegenstandster…en zo kun je nog wel even doorgaan. Niet van levensbelang, toch even spannend. Maar ook haar tweede ronde is, op één foutje na, erg goed. Dus het wachten is op de prijsuitreiking. En die komt. Ze beginnen bij de Whippetteven (gelukkig) en eerst komen alle honden die dit keer buiten de prijzen vallen. Dan op vijf, Indie! (Akin’s Champagne, Donna’s nestzuster). De tweede coursing en direct in de prijzen vallen, mooi!

Op vier, onze Maggie. Bijna zeven, en ze geeft nog menige jongere hond het nakijken. Knap gedaan, meissie! Op drie komt Spits van Paul en Maria, een heel goede hond, en dan op twee Roxanne van Karel en Sien, deze dame is ook al acht en doet het nog fantastisch, proficiat!

Dan mag ik van bordje vier naar bordje één lopen…Donna wint de coursing, en het CACIL! En is bij deze dus Internationaal Coursing Kampioen (in aanvraag)!!

Ik ben ongelofelijk trots op mijn meissie, inmiddels moeder van acht mooie kinderen, maar in topvorm. Mart nog even, met de buit.

Uiteraard gaat er een flesje bubbels open. En uiteraard van de “Chardonnay”-druif.

Alle bekenden komen even feliciteren, heerlijk. Hier Ingrid,

en Hanna,

maar wel ontzettend jammer dat  Jacqueline Lagarde er vandaag, om zwaarwegende gezondheidsredenen, niet bij kan zijn. Jacq, we halen het in… en ook voor jou een dikke proficiat, als fokker en mede-eigenaar!

En daar ligt ze dan, nietsvermoedend, onze nieuwe Internationale kampioen, te genieten van het zonnetje.

Wat een mooie dag…

De volgende dag was het moederdag en ben ik nog eens ongelofelijk verwend, van Daaf een boek dat ik graag wilde hebben, en van Mart en Daaf samen een prachtige citruspers, om mijn nieuwe gezondheidsregime met veel vitamientjes te ondersteunen.

Kortom, een weekend om niet snel te vergeten.