Enige tijd geleden sprak ik met Monique over shows en buitenshows. Monique gaf aan dat de Internationale Outdoorshow in Uden altijd wel leuk was. We spraken af dat zij hier kwam logeren met Hinde en Jewel, en later bedacht ik, dat ik dan Truffel ook wel eens in kon schrijven, voor de fun en de oefening.  Helaas had Jewel een akkefietje met een haas, en is herstellende van een teenoperatie.  Dus waren het Monique en Hinde, die ons vrijdagavond kwamen verblijden met hun aanwezigheid. Maggie begroet haar “oude” vriendin met veel enthousiasme.

Truffel en Hinde kunnen het prima met elkaar vinden. Geen onvertogen blaf. Natuurlijk is Truffel beleefd tegen de moeder van haar vriendinnetje Hazel.

Aan de sloggislip voor honden kunt u zien, dat Hinde loops is. Gelukkig heeft ze niet zo’n megastopcontact achterop als Donna pleegt te hebben, dus ze kan prima geshowed.  Maar we houden haar maar wel even aan de lijn bij de wandelingen. Truffel mag wel los. Er zijn vast niet veel pups die zich op een show voorbereiden door het nemen van een modderbad.

Monique maakte deze leuke foto van moeder en dochter, aan het rennen en stoeien om de plas.

We genieten van het goede weer, een wijntje en het heerlijke gezelschap. Op zondag, de showdag, blijkt het goede weer helemaal op. Om een uur of negen gaat de douche aan en die wordt pas rond een uur of vier weer uitgezet. Het weiland waar normaal geparkeerd mag worden, is een drassige zooi. Dus moeten alle exposanten hun heil ergens anders zoeken en dat valt niet mee. Eerst zoeken we wat droogte in een grote tent, voorzien door de organisatie. Daar kom je alle rassen tegen. Zoals deze Mastiff van 115 kilo. Daar kunnen 10 whippets uit..

Virginie en Monique hebben van die werptentjes bij zich, die in een oogwenk opgezet kunnen worden. Ze zetten de tentjes naast elkaar, en zo kunnen we er met zijn zessen in.

Inclusief een bench, mandje en alles wat het leven van whippets en mensen zo comfortabel maakt. Truf vindt het allemaal best, in een mandje met een dekentje.

Monique trakteerde op een soort picknick, heerlijk fruit en zalige hapjes. Maar toen werd het toch echt tijd om de ring in te gaan. Jacqueline Wagener was zo lief om Truffel voor me voor te brengen. En ze deed dit met verve. Alvast even in de ring, beetje verkennen..

De keurmeester was de heer Jipping, voorzitter van de Raad van Beheer op Kynologisch gebied. Truffel stond in de ring met Paris Je T’aime, van mevr. L.Knoop.

Ik had geen idee wat ik er van moest verwachten. Truffel is nog erg speels, maar zowel Jacqueline als de heer Jipping hielden rekening met haar leeftijd en het feit, dat het best een klein beetje leuk mag zijn, ookal moet er ook even gewerkt worden, uiteraard. Uiteindelijk liet Truffel haar mooie gangwerk zien (na eerst wat gezellig springen en steigeren) en in stand deed ze het keurig, gemotiveerd door alle lekkers dat Jacqueline haar gaf. En dan het moment suprème.. Truffel wint, en wordt BOB puppy. Ik was en ben heel erg trots op haar. Het keurrapport loog er niet om:

“Heel leuk puppy. Vrolijk temperament. Mooie hals/ruglijn. Mooi tevenhoofdje. Mooie lengte schedel en voorsnuit. Goed pigment. Typische hals. Zeer goed front. Juiste hoekingen. Mooi puppygangwerk.  1 Veelbelovend, beste pup. ”

Nou, daar kunnen we het mee doen.

Als beste puppy mocht Truffel ook naar de erering. Kijken welke pup Best in Show wordt. Daar stonden ze dan, een stuk of dertig (?) pups in alle soorten en maten, in de voorring. Daar werden ze al even bekeken door de keurmeester. Ik mocht daar niet blijven, alleen pups en handlers waren toegestaan. Dat vond Truffel wel even moeilijk, zo aan het eind van een vermoeiende dag.  Maar Jacqueline hielp haar er doorheen en vervolgens zag ik het tweetal in de erering. Geweldig..

Helaas ging deze keurmeester voor de wat grotere, zwaardere rassen, de windhondjes werden niet echt bekeken. Maar dat maakt niet uit, het was een hele ervaring, voor zowel Truffel als mezelf. En dan..

Eindelijk de warme vertrouwde caravan in, met een kalfspeesje. Monique, Jacqueline, Mart en ik drinken nog even een glaasje roze bubbels op de mooie dag, dan gaan we allen huiswaarts.  Jacqueline, nog hartelijk bedankt voor het geweldige handlen, leuk om twee van die vrolijke meiden samen in de ring te zien. 🙂

Een half jaar zijn de kinderen van Donna en Jagga nu. Dus mochten ze meedoen in de klasse van zes tot negen maanden, tijdens de Jonge honden/veteranendag van de NWC. Zes van de acht kinderen waren aanwezig. Jenny, het baasje van Melvin, was helaas erg ziek. En de eigenaars van Fenna hebben een echte vaderdagtraditie, waarbij ze niemand teleur willen stellen.

Maar wat was het heerlijk dat Hunter, Freya, Anyl, Sprotje, Dakota en hun eigenaars er allemaal waren, om Donna en Truffel bij te staan op deze eerste showdag in hun leven. Ontzettend gezellig om ze allemaal eens bij elkaar te zien, whippets en eigenaars.

Bovendien waren Ad Punte en zijn Jagga, de vader van het nest, helemaal uit Groningen gekomen om het gezin zoveel mogelijk bij elkaar te hebben. Geweldig, Ad en Renny, ik ben jullie erg dankbaar!

De keurmeesters, de heer Decruy voor de whippets, en mevr. Veigarsdottir voor de Italiaantjes, in vol ornaat.

Zes duveltjes van pups bij elkaar, nog niet één met showervaring. Het is een hele belevenis voor ze, zowel voor de pups als voor de eigenaars. Voor de meesten ook beslist een eenmalige belevenis, denk ik. 🙂  Meer geschikt voor coursen, dit pittige stelletje. Maar..een keertje proberen kan geen kwaad. Hier staat Hunter, met Baasje Brenda.

Hunter vindt het maar een vreemde zaak dat er een meneer zo indringend aan zijn lijfje staat te voelen, en zelfs in zijn bek wil kijken. Maar hij laat het gewillig toe, je moet toch wat doen voor je Smuldier.  Een stukje meelopen wil hij ook wel, zij het via zijn eigen inzicht.

Maar ondanks het (zeer begrijpelijke) gebrek aan ervaring, ziet de keurmeester wel degelijk de kwaliteiten van Hunter. En maakt hem tweede. Hartstikke goed!!! We zijn trots op Hunter en Brenda, ze houden vandaag de familie-eer hoog.

Hoewel ik zelf Truffel vandaag niet zal voorbrengen (nog even een paar kilootjes kwijt en die beknelde zenuw in mijn voet eindelijk helemaal genezen) wil ik toch even met haar oefenen. Wim van de Nieuwenhuizen verzorgt een ringtraining. Truf vindt het wel best.

Tinne van Hooydonck is vandaag zo lief om Truffel voor me voor te brengen. Dankjewel Tinne, hartstikke lief van je!! Truffel moet dus netjes een stukje met haar meelopen, en staan.  Truf vraagt: Tinne, moet het echt?

Ja Truffie, het moet. Maar als je je best doet, krijg je iets lekkers. O, zeg dat dan gelijk..

Truf loopt met Tinne door de ring. Nou ja, lopen..hier ligt nog werk voor me, ik zie het…

Gelukkig wil ze wel haar best doen voor Tinne, die heel lief voor haar is, maar wel wil dat Truf even doet wat ze vraagt.

Ondertussen staan Truffels zusters op hun beurt te wachten. Wat er buiten de ring gebeurt, is overduidelijk interessanter dan wat er in de ring gebeurt. Zou oma Bakker boterkoek bij zich hebben, of wat is er..

De beurt is aan Freya. Het is goed te zien dat Kate, die nog nooit geshowed heeft, grote aanleg heeft voor het trainen van dieren, met name paarden. Freya met haar knappe snoetje gedraagt zich heel behoorlijk.

En Dakota is aan de beurt. Dit mooie meisje, van Sabrina en mij, gaat na de zomer op ringtraining. Dit was dus alvast een prima oefening!

Dakota is heel vrolijk in de ring, en dat mag best, ze is nog een puppie en het moet een beetje leuk zijn, allemaal.

En Anyl mag op tafel. Ook zo’n stukje dynamiet. Maar staan doet ze, en ze kijkt zelfs even in de camera.

Lopen doet ze ook.

Dan Sprotje, last but not least. Het kerstmeisje, opgegroeid tot een fraaie vrolijke jonge..eh..dame.

En Sprotje in de ring. Dit vindt ze geloof ik niet helemaal het hoogtepunt van de dag. Maar we hebben Sprotje in het bos gezien, snel en zeer wendbaar, een coursinghondje in de dop. Net zoals Truf, Dakota (die ook al geoefend heeft op het coursingveld), Anyl, Melvin, Hunter, Freya en Fenna trouwens.

En dan de line-up.

De spanning stijgt..wie zal er geplaatst worden? Helaas, geen van de gezusters. Ik denk dat de keurmeester het gangwerk echt niet goed heeft kunnen beoordelen. Never mind, volgende keer beter. Maar de Fawn Beauty van Monique wordt tweede, proficiat, Monique!

Tinne showt ook Maggie voor me, bij de veteranen. Maggie is dol op Tinne en wil haar graag een plezier doen. Ook al zat ze de hele dag al in de caravan, te wachten op het moment dat ik haar rendekje en muilkorf ging pakken..wat een teleurstelling, een show..  Maar ze houdt zich goed en past zich aan.

Braaf draaft ze naast Tinne mee en houdt zelfs haar oren een beetje naar beneden.

Mijn lieve Scarface, een hondje uit duizenden.  Ze wordt maarliefst derde!

Wat geeft het dat er maar drie honden in de klasse stonden.. 🙂   Tinne’s trots, Bowie, deed het beter. Hij werd beste veteraan en is dat ook alleszins waard, nog steeds een prachthond. Helaas geen foto, maar die kunt u hier vinden:

https://whippetsenmeer.blogspot.nl/

Een spannend moment: de nestkeuring. We gaan met zijn allen achter Ad en Jagga aan, they lead the way..

Er zijn vijf nesten, dus het is wel heel spannend. De keurmeester loopt een rondje, en nog een, en kijkt, en kijkt nog eens.. Ik probeer zijn gezicht te lezen. Het lukt niet..

Maar Jawel! We winnen de prijs voor het meest uniforme nest! Ik kijk er maar eens goed naar, hartstikke trots..

Dan is dit misschien wel het moment om alle eigenaars van de kinderen van Jagga en Donna te bedanken. Jongens, het was een gezellige dag maar voor jullie wel een hele lange, en je hebt het helemaal uitgezeten. Zonder jullie komst was dit nooit zo’n geweldige dag geweest. Dankjewel! En dat geldt ook voor Ad en Jagga, mannen, fantastisch!  Tussendoor was natuurlijk veel ruimte voor ontspanning. Truffel en Dakota, die elkaar goed kennen van de coursing, lekker samen in een mandje.

Sprotje en René, die samen de catalogus inzien, en kijken of iedereen er wel is.

Twee trotse mannen en hun whippet, Djosh, Djeff en Anyl.

Dakota en Anyl, die kennis maken met hun vader.

Natuurlijk nemen we de gelegenheid te baat om een groepsfoto te maken.  De korte wandeling naar een groen bloemenveldje is al leuk.

Hier het hele gezin, op twee kinderen na. Een kleine daad met grote gevolgen.

Na zo’n dag zijn niet alleen de mensen moe,

ook de puppies vallen in slaap op de schoot van hun eigenaars.

Genietend van het zonnetje, dat zich vandaag toch regelmatig heeft laten zien.

Het was een mooie dag, één om met veel plezier op terug te kijken.

 

 

 

Een heerlijk rustig weekend. Beetje chillen, beetje poetsen (hard nodig), beetje rommelen. En soms naar Maggie zoeken, die kwijt is.

En weer gevonden wordt. Gelukkig stak ze haar neus even als een periscoopje boven het dekbed uit, anders had ik haar niet zien liggen.  Heeft u trouwens een idee waarom ze een whippet, een lange hond noemen?

Nah..ik ook niet.

Vrijdagavond, vaste prik, even de week doornemen met mijn ouders. Onder het genot van een wijntje en een (deze keer oranje) gehaktbal. Mijn moeder past haar kleding aan aan mijn interieur. Heel attent, mam. 🙂

Donna likt haar lippen al af. Want oma’s hebben tasjes, en in die tasjes zit altijd wat voor de kleinwhippets. Een minuut of vijf voor mijn ouders aan komen rijden, zijn de honden al super onrustig. Hoe ze dat toch weten..er zit heel wat meer in honden dan we kunnen begrijpen.

Zaterdagavond ging ik heerlijk puppies kijken, de kinderen van Jagga en Prada. https://deliriouswhippets.wordpress.com/

Jagga is ook de vader van het nest van Donna, dus allemaal halfbroertjes en halfzusjes van Truffel en co. Het is een prachtnest, van hoge kwaliteit. En zo heerlijk om te zien, een feest van herkenning. Bijvoorbeeld de aanval op de broekspijp.

En de puppen die hun leefwereld willen vergroten, opgepakt en geknuffeld willen worden…ik wil eruit!! Lijken ze te roepen.

Zo’n heerlijk aaibaar clubje puppies bij elkaar.. het begint ook bij mij weer te kriebelen.

Zóó lief..

De foto’s zijn helaas niet zo best, zoals u ziet. Ik dacht namelijk dat mijn camera definitief in de Bermuda-driehoek van mijn tas verdwenen was. Maar toen het licht aanmerkelijk minder goed werd, vond ik hem toch nog. En kon het niet laten om alsnog wat fotootjes te nemen.  Han en Katja, bedankt voor de gastvrijheid, het was heerlijk om de fraaie Jagga/Pradakids te mogen zien, bewonderen en knuffelen.

Ik had me er al op verheugd, om te zien hoe Freya (Ballistic Fairey Firefly) aan het opgroeien was. En vandaag was het dan zover.

In het nest had zij een prachtig snoetje. Een fotomodelletje. En..dat is zo gebleven.

Het binnenkomen is voor bezoekende pups altijd een wat overweldigende ervaring. Maggie geeft de pups alvast op hun kop voor alles wat ze vast thuis wel fout gedaan zullen hebben, Truffel wil onmiddellijk laten zien dat zij de baas is, en Donna is door het dolle heen van opwinding. Tja, wat doe je dan als pup..

Juist. Je zoekt gewoon even dekking, tot de grootste opwinding voorbij is. Terwijl je moeder jouw favoriete plaatsje op de schoot van je baas inpikt..

Het is schrikbarend prutweer buiten, dus maar lekker binnen spelen. Moeder en twee dochters, geweldig om te zien. Al is de foto niet zo best.

Als het heel even droog is, nemen we de kans waar. De pups mogen even in de tuin spelen. Helaas heeft Freya een ongelukje: ze valt in de vijver en komt boven met een sliert waterplanten op haar lieve koppie. Gelukkig is de vijver erg ondiep, dus meer schade dan een nat pak is er niet te betreuren. Uiteraard lag mijn camera binnen. Zucht. Sander heeft bellenblaas bij zich. De pups vinden het schitterend, ze geven haast licht van plezier. Het kan ook zijn, dat mijn lens een tikje beslagen is.

Freya, op weg om een luchtbel te mollen.

De pups hebben enorm veel energie. We gaan lekker even het bos in, waar behoorlijk wat afgerend en gespeeld wordt. Vliegende gezusters.

Tikkertje doen,

en lekker uit één van de plassen wat drinken, beter dan dat verse water uit je bak.

Bij een cattlegrid (veerooster) gaat het mis. Het ligt niet op ons pad, maar Donna rent er heen en springt erover. Geen probleem. Echter, door het kletsen en tegemoet komende honden waar druk mee gespeeld wordt, hebben we de pups even niet in de gaten.  Truffel springt over het rooster, haalt het net, Freya ook, haalt het net niet…en beland met haar voorbenen tussen het rooster. Doodeng. Maar gelukkig is ze ongedeerd. Pfoe. Dat had heel anders kunnen aflopen. Voortaan aanlijnen op dit stuk, dus.  Van het spel en alle emoties zijn de pups lekker moe.

Onder het eten gaat ook bij Truffel het licht uit.

Een gezellige dag was het.  Waarbij we bijna vergaten dat onze Maggie al weer zeven is geworden. Proficiat, lieverd!

Maar dat hebben we goedgemaakt. Maggie is weer helemaal in orde, de hechtingen zijn eruit en de wond is prima genezen.