Een warme en bewogen week. Het begon met Donna, die maandag, de dag na de coursing, wat vreemd liep. Dinsdag gilde ze het af en toe uit van de pijn, en om 23.30 ben ik nog met haar naar Dr. van der Rijt gegaan. Die kon, ook na veel onderzoek, niet echt iets bijzonders vinden. Ze kreeg een flinke pijnstiller. Maar woensdag was ze nog niet beter, en donderdag ben ik weer gegaan. Toen viel het me op dat ze vreemde gezwollen rugspieren had. En ja hoor..Tying Up syndroom. Oftewel maandagziekte, Greyhoundsperre en onder welke namen dit bij paarden en windhonden voorkomende syndroom nog meer voorkomt. Dr van der Rijt heeft calcium gespoten, en previcox voorgeschreven, en de volgende dag was Donna weer helemaal terug, niets meer aan de hand..gelukkig. Maar ik ga wel de voeding eens herbezien, en een aantal dagen rust voor de coursing is blijkbaar zeker geen goed idee..arme Donna.

In de tussentijd kregen we Sprotje een nachtje te logeren. René en Marijn waren op vakantie en Sprotje logeerde bij “opa en oma” in Nuenen, vlakbij ons. Maar er gebeurden daar verdrietige dingen, en we wilden Sprotje met heel veel plezier een nachtje te logeren hebben. En wat hebben ze verschrikkelijk veel lol gemaakt, die meiden. Eerst maar even naar een omheind uitlaatveldje gereden, zodat ze hun energie even kwijtkonden. Niet te lang, want het was knap warm.

 

Beide zusters zijn behoorlijk snel, en Sprotje is ook super wendbaar. Mooi om te zien!

 

Rennen, vliegen, vrij worstelen,

 

en als je dan helemaal bek af bent, laat je je op de grond vallen, in het koele gras, en ga je gewoon nog een beetje bekvechten.

 

En als je echt niet meer kunt, dan gewoon lekker bij elkaar liggen, en genieten van het gezelschap van je zus.

 

 

Zo mooi om te zien, acht maanden geleden nog ieniemieniepupjes, en nu van die grote mooie sterke meiden.

In de tussentijd was Martin de tuin aan het klaarmaken voor een tuinfeest van Daaf, met verwachte regen. Die niet kwam. Maar de gezellige blauwe grot, gemaakt door Mart en één van zijn vele zeiltjes, werd toch op prijs gesteld. Uiteraard geen opnames van het feest; ik wil niet ontvriend worden door mijn zoon, tenslotte.

 

Op woensdag vond de fundag van de Belgische Whippetclub plaats. Ik had vrijgenomen, zodat Maggie een stukje kon coursen met Dyllis van Tinne en Marc. Maar helaas, Maggie’s kussentjes waren op de coursing in Sevenum te zeer beschadigd en hadden even rust nodig, en Donna was uiteraard al helemaal geen optie.. Dus ben ik er heengegaan met Truffel. Het was snikheet maar beregezellig.

In de ochtend heeft Truffel een stukje renbaan gedaan. Ze deed het prima. Daarna een heerlijke lunch, friet met een prima kippetje.

 

En in de middag mochten de honden een stukje coursen. Ik wilde graag zien of Truffel al zo haasvast was, dat ze met een andere hond kon lopen zonder met hem of haar te willen spelen. Funky van Tinne wierp zich op als vrijwilliger, tot grote vreugde van Truffel, die kleine flirt is gek op grote sterke reuen. Maar bij het coursen werd ze zeer serieus en keurde alleen het haas een blik waardig.

 

Boven- en onderstaande foto zijn gemaakt door Marc Gemis, waarvoor mijn dank!!

 

Slik..wat wordt mijn meissie al volwassen, als je dat zo ziet. Volgende keer maar eens een dekje en muilkorf aandoen, en kijken hoe dat gaat. Dan zou ze bijna klaar zijn voor haar haasvast.  Ook de honden van Virginie mochten uiteraard een stukje lopen. Hier legt Virginie de regels nog even uit.

Maar Dune en Dusty willen gewoon coursen. Bij het starten ontdekt Virginie dat honden die ècht willen coursen of rennen, best wel eens wat fanatiek kunnen zijn en het niet echt een probleem vinden om zich af te zetten tegen je arm.

Ach ja, een ereverwonding, zou ik zeggen. 🙂

 

Na het coursen op het warme veld, wordt Truffel liefdevol gekoeld door Tinne. Ik zat ook al klaar ter afkoeling, maar moest het zelf doen.

 

Maar vanaf dit piepkleine plaatsje op het Wereld Wijde Web: Chapeau, collega’s en vrijwilligers van de BWCWB, het was een prima georganiseerde en zeer geslaagde dag!

Op zondag (ja, die dag van 37 graden Celcius) waren we uitgenodigd bij Jenny en Frank in België, om eens te kijken hoe het met Melvin ging. Het was heerlijk om hem weer te zien. Hij lijkt zo sprekend op zijn moeder Donna, maar dan in het mannelijke. Helaas heeft hij ook haar gewoonte (als pup) om eten niet zo belangrijk te vinden. Lastig voor zijn eigenaars, maar Melvin zag er prima uit, in topconditie, gespierd en glanzend dus het lukt ze toch aardig.

 

Melvin vatte een sterke erotische belangstelling voor zijn zuster op. Eerst ook even voor zijn moeder, maar Donna  was streng tegen haar zoon. Truffel en Melvin hebben het gezellig gehad samen, en Melvin toonde zich toch een heer, door zijn ligbed af te staan aan zijn moeder en zusje.

 

Jenny en Frank trakteerden ons op een heerlijke barbecue,

 

en Jenny had als dessert een tarte Tatin. En dat was, met afstand, de allerlekkerste tarte Tatin die ik ooit heb gegeten. Volmaakt gewoon. De gecarameliseerde appels zo perfect, heerlijk ijs erbij..drie sterren, zou ik zeggen.

 

Het mooie hoofd van Melvin.

 

En dat van zijn moeder Donna.

 

Waarschijnlijk bedenkt Donna, dat ook deze zoon prima terechtgekomen is in het leven, en gelijk heeft ze. Dat voelt vast goed, voor een moeder.