Afgelopen zondag gingen we naar Gelsenkirchen in Duitsland, alwaar een CAC-show was voor windhonden. Het mooie is, dat de winnaar van de gebruikshondenklasse daar ook het CAC kan winnen, men heeft in Duitsland nog veel respect voor de werkende hond. Aangezien Donna uiteraard haar gebruikshondencertificaat heeft, mag ze in deze klasse ingeschreven worden.  De tip kwam van Katja, die ook zo lief was om Truffel voor me te willen showen.

Toen we aankwamen, bleken Han, Katja, Ad en Carla al een compleet paviljoen opgebouwd te hebben. Twee Quechua-tenten aan elkaar, een partytent en een hekje rondom het geheel, zorgde ervoor dat alle honden (9 whippets, een Amerikaanse Cockerspaniël en een Italiaantje) en hun eigenaars comfortabel en droog bleven op deze wel erg vochtige dag.

 

De renvereniging die host was voor deze show, had zijn zaakjes prima voor elkaar. Een gezellige kantine, met grote hoeveelheden taarten, salades, broodjes en nog veel meer, schone toiletten, een prachtig goed onderhouden terrein en last but not least de curryworstenkraam, die met name door onze mannen druk bezocht werd.

 

Een overzicht van het veld. Die Quechua’s schieten in no time als paddenstoelen uit de grond, hele Quechua-kampen staan er rond de ring. Het opzetten schijnt echt peanuts te zijn, maar het afbreken vereist wat meer aandacht en ik moet zeggen, dat ik af en toe met veel genoegen heb staan kijken hoe, blijkbaar nieuwe, Quechua-eigenaars met hun tentje in gevecht waren. Het is heerlijk om een slecht karakter te hebben, soms.  Maar de ware Quechua-eigenaars weten hoe het moet: je moet de tent dubbelklappen, vervolgens vouwen in de vorm van een mannelijk geslachtsdeel met de aanhangende testikels, en dan is het zo gebeurd. Een uitleg, die ik niet snel zal vergeten. 🙂

 

De kantine heeft een wel erg fraaie buitenmuur. Prachtig gedaan! Moeten ze een behangetje van laten maken. Jammer dat die kerels er weer voor zitten, maar die kunt u negeren. 🙂

 

Oban heeft geshowd, en hóe. Prachthond. Als hij weer naar binnen komt, wordt hij dan ook opgewacht door een schare trouwe fans. Truffel staat zij aan zij met haar overgrootmoeder Djinny, allebei lekker warm ingepakt.

 

Truffel wordt geshowed door Katja. Ze staat in de ring met Jucundas Ace blue Pearl, een dame uit Golden Peanutslijnen, en de werkelijk prachtige Skyborne The Room of my Life.  Ik hoef me niet meer te verstoppen, want Truffel is enorm gefixeerd op Katja. Dat heeft vast ook te maken met het feit dat ze op strategische momenten steeds heerlijke stukjes vers gedroogde lever krijgt.  Die twee zijn een geweldig team.

 

Truffel krijgt een veelbelovend, een erg mooi keurrapport en wordt derde. Van de drie, maar dat is niet bepaald een schande want de andere twee dames zijn serieus mooi en wat beter gevuld dan Truffel..  De keurmeester vertelt Katja dat ze Truffel een heel mooie pup vindt, maar dat ze nog mooier zou zijn als ze wat voller was. Tja..da’s lastig met Truffel. Een wijs man zei eens: “You can lead a horse to water, but you can’t make it drink”. En zo is het. Hoe dan ook, ik denk dat Truffel haar showtraining in de praktijk, met goede en fijne handlers als Jaqueline Wagener, Tinne en Katja wel afgesloten heeft, met mooie resultaten, maar dat we haar nu even de rust geven om lekker uit te groeien en uit te vullen tot de mooie dame die ze vast gaat worden.

Uiteraard kan ik niet altijd afhankelijk zijn van fijne mensen die een hondje voor me willen voorbrengen, ik zal zelf weer aan de bak moeten. Nu ik een beetje gewicht kwijt ben, kan ik in ieder geval weer netjes mijn rondjes hollen. Van Katja heb ik nog wat privé-showtraining gehad en met vlinders in mijn buik van de zenuwen stap ik dan zelf de ring maar in met Donna.

 

En het gaat goed. Dan op tafel.

 

En nog een keertje een rondje en op en neer..

 

En jawel, Donna heeft haar allereerste CAC verdiend, het VDH-CAC !! Zou ze er ooit per ongeluk nog vier halen, dan zou ze Duits showkampioen zijn..nou ja, iets om van te dromen. Maar ik ben hartstikke trots op mijn meissie.

Ondertussen maken de honden het gezellig in de tent.

 

Ze spelen met elkaar,  liggen lekker te liggen op een bedje onder een dekentje, krijgen eens iets lekkers, of een knuffel,

Ja, zo is het zo vervelend nog niet, naar een show.  En met zijn allen hebben we heel wat te vieren. Donna haar CAC. Maar Oban wint het VDH-CAC, en wordt beste reu en BOS! Super, Oban, we zijn trots op Donna’s aanstaande!

 

En Jenna (Delirious Intangible), wint het res. CAC en het reserve VDH-CAC.

 

Dat verdient taart, en Han en Katja trakteren omdat Oban in Rotterdam gisteren ook nog eens Ned. Kampioen geworden is!

 

We proberen de CAC-winnaars van vandaag een beetje knap op de foto te zetten. Lukt niet. Want niet iedereen is even serieus. Zelfs Donna lijkt te lachen.

 

En ja hoor. Heren, worden jullie in dit leven nog volwassen, of moeten we even wachten op het volgende?

 

Enfin, het einde van een gezellige en mooie dag, ondanks de regen. Maar er is nog één foto die ik met u wil delen. Ik vind hem zo prachtig. Oban en Truffel.  Wellicht een belofte voor de toekomst?