Zoals beloofd, een verslagje van Leo. Iky kon gehaald worden in Tilburg, bij een meneer die, naar eigen zeggen, Iky gekocht heeft van kampers. Deze heren uit het kamp waren aan het stropen met hun twee honden, maar in plaats van twee honden kwamen er drie terug. Jaja, dat geloven we allemaal onmiddelijk, natuurlijk.

Het geval wil, dat een vriend van Leo, een vriend heeft die op een kamp woont. Deze vriend van de vriend is hier en daar eens rond wezen vragen. Leo denkt dat het de dieven toen toch wat te heet onder de voeten werd, en dat ze Iky doorverkocht hebben. Aan de meneer in Tilburg, die vervolgens via de Marktplaatsadvertentie Leo belde. Syl heeft deze meneer toen vlug foto’s gestuurd, en de meneer dacht toch echt wel dat het Ike was. Dus Leo is in zijn auto gesprongen voor één van de langste ritten van zijn leven (anderhalf uur, maar als je constant denkt: “Is het hem wel, is het hem nou wel echt”, dan kunnen anderhalf uur toch heel lang duren. Helemaal als je navigatie niet helemaal lekker ingesteld staat ook. 🙂

En het was hem. Leo heeft hem in zijn armen gepakt, in de auto gezet, de meneer betaald en is toen dolgelukkig naar huis gereden. Daar, rond middernacht, is een spontaan feest in gang gezet in Huize Hendrik, met al hun lieve medelevende buren en vrienden.

Iky is er niet geweldig aan toe. Er is duidelijk met hem gestroopt. Hij is een voortand kwijt, heeft een wond op zijn hak, is broodmager (Leo denkt dat hij een kilo of drie kwijt is), zijn oor is kapot en dik  en hij  is vies, zit onder de urine etc. Ike is dus niet goed behandeld, Leo denkt dat hij in een vrij klein hok heeft gezeten of iets dergelijks.

Ike is dolblij om thuis te zijn. Nog een heel klein beetje timide maar Leo vindt hem al weer voor 90 % de oude in zijn gedrag. Ook Ike’s vader Sonny is weer helemaal gelukkig, die was aardig van de leg afgelopen week.

En Leo en Syl? Helemaal gelukkig.. alles is weer zoals het hoort. Ike heeft een warme maaltijd gehad met pens, extra vitamines en glucosamine, en as we speak zit hij waarschijnlijk in een warm bad en wordt zijn wond uitgewassen met betadineshampoo. Met wat TLC (tender loving care) kan ook Ike deze traumatische ervaring hopelijk snel achter zich laten.

Eind goed, al goed.