Tijdens het Nederlands Kampioenschap in Bergschenhoek, mochten wij van Sabrina een beetje op Kootje (Ballistic Dakota) passen. Heel fijn om dit meisje, dat ook nog een beetje van mij is, (maar alleen op papier), een dagje bij me te hebben. Het is opvallend, hoe gek deze meiden op elkaar zijn.

 

Altijd samen op een kleedje, in een mandje, soms zelfs arm in arm.

 

En als er dan nog een zonnetje over wil schijnen, hebben ze genoeg aan elkaar en verder niets meer nodig.

 

Gewoon, lekker warm tegen elkaar aan, beetje kijken wat er allemaal gebeurt. En als er niet zoveel gebeurt, gewoon een beetje bekvechten. Altijd leuk.

 

Eén van de redenen waarom het zo goed gaat, denken Sabrina en ik, is dat Truffel dominant is en Kootje dat prima vindt. Maar als Dakota dan wat aandacht krijgt, is Truffel wel acuut jaloers.

 

Gelukkig voor Truf  is er ook altijd wel weer iemand die haar een knuffel geeft.

 

Dan is de situatie weer in evenwicht, vindt Truffel, en geeft ze haar zus een dikke kus.

 

En maakt, als ze dan toch bezig is, ook Kootjes’ oren even schoon.

 

En zo zitten we voor onze caravan, te kijken wat er allemaal gebeurt en voorbijkomt. Da’s best afwisselend. Zo komt er in eens een verse Ned. Kampioen voorbij (Proficiat Marij!),

 

of een grote man op een heel klein fietsje,

 

en als je denkt dat het niet gekker kan, ineens een babypapegaai, met liefde opgekweekt door Peter en Donna,

 

of een prachtig Afghanenpaartje met hun dito eigenaars.

 

Nee, saai is het niet, er valt altijd zat te kijken op een coursing.