Het is al weer herfst, de bladeren in het bos gaan verkleuren.

 

Hier en daar bloeit nog een dapper, eenzaam struikje heide, maar de meeste heide ziet er nu bruinig uit.

 

De paddenstoelen schieten als..eh..paddenstoelen uit de grond.

 

 

Een wandeling in het bos is nu een tikje link, want het barst van de eikels. Dit keer bedoel ik geen vervelende mensen, maar van die harde dingen die van tien meter hoogte bijna een krater in je schedel slaan.

 

Maar het weer is schitterend en we gaan lekker een grote boswandeling maken. Truf kijkt ongeduldig om, waar we nou toch blijven.

 

Op de hei is het een beetje heiïg. Dat doet niets voor je foto’s, als de honden nog gaan rennen ook. Maar ze zien er zo vrolijk uit..dan maar een slechte foto.

 

Moeder en dochter, vier pootjes op één buik. Prachtig om te zien.

 

Truffel heeft wel de gewoonte om Maggie een beetje te pesten. Als Maggie eindelijk eens alleen een stuk rent, ligt Truffel haar al op te wachten.

 

En als Maggie dan vlak bij is, maakt Truffel een sprint. Op ramkoers. Maggie vindt dat uiteraard niet leuk want Truffel is echt wel wat zwaarder.

 

Maar Maggie zet Truffel vaak genoeg keurig op haar plaats, hoewel dat af begint te nemen. Het enige wat Maggie echt niet goed vindt, is dat Truffel met grote honden speelt. Als Maggie dan ook los is, is ze echt erg boos op Truffel, en dat is dan gelijk de enige keer dat Truffel zich nog onderwerpt aan Maggie.  Het is leuk om te zien, al die dynamiek tussen mijn drietal. Echt duiden kan ik het niet, maar ze lijken het met zijn drieën prima te klaren dus het is goed zo.

Truffel en Maggie rommelen lekker op de heide.

Truffel vindt een grote stok.

 

 

Maar zo’n mooie stok heb je niet lang alleen.

 

“Dju!”, denkt Truffel. Gelukkig is er afleiding. In de vorm van een Beagle.

 

 

Dààr kun je prima mee spelen.

 

Maar ook dààr komen Donna en Maggie zich weer mee bemoeien. Het Beagletje vindt drie Whippets ineens wel een hele hoop en neemt maar een onderdanige houding aan. Kan nooit kwaad.

 

Na een uurtje spelen, snuffelen en rennen is het tijd voor een dutje. Truffel in de slaapzak,

 

en Donna in de rode iglo, een nieuwe favoriet hier in huis.

 

En dan heb ik even tijd om iets te lezen, met uitzicht op het prachtige boeket dat ik van Syl en Leo kreeg. Nogmaals heel erg bedankt jongens, het is prachtig en staat hartstikke mooi!

 

En gelukkig kan ik afsluiten met een foto van Iky, met wie het al weer beter gaat. Hij wordt wat dikker, voelt zich al weer meer thuis en neemt Syl, die er ook niets aan kon doen maar Ike’s favoriete mens is, niets meer kwalijk.

 

Iky, waar hij thuishoort. Op de bank bij Leo en Syl. Amen.