Een weekend vol Whippets..en allemaal familie. Heerlijk, en het weer zat toch ook aardig mee.

Ik weet niet hoe het bij u vergaat, maar hier weten de Whippets het als er bezoek komt. Waarschijnlijk straal ik iets uit, of ik verricht (onbewust) handelingen die ik altijd verricht als er bezoek komt, of wellicht is het een zesde zintuig van onze honden, maar weten doen ze. Een kwartier voor het bezoek van zaterdag, zitten ze opgewonden op de bank, mijn dames.

 

En ja hoor, daar zijn ze, René,

 

en Marijn,

 

en natuurlijk hun Sprotje!

 

Die, zoals u ziet aan dit schattige bavianenkontje, hoogloops is. Als we de gezusters en hun moeder los willen laten lopen, dan zullen we toch echt een eenzaam plekje met goed uitzicht moeten hebben, want een tienermoeder, da’s niet de bedoeling. Dus lopen we over de hei naar achteren, naar de oude schaapskooi. Onderweg komen we een wantrouwige koe tegen, die uit een boom eet (?) en ons maar een raar stel vindt.

 

En dan mogen de meiden lekker los. Truf zoals altijd eerst met een stok. Wie de stok heeft uitgevonden, verdient volgens Truffel toch echt de Nobelprijs. Wat zou het leven zonder stokken zijn.

 

En Sprotje laat zien, dat ze niet voor niets naar een vliegtuigje, in haar geval de Tiger Moth, genoemd is.

 

Beiden zusters lijken af en toe maar weinig last te ondervinden van de zwaartekracht. Prachtig om naar dat vrolijke, levendige en gezonde stel te kijken.

 

Daar kan ik uren naar kijken. Maar zolang mogen ze echt niet rennen, het zijn nog jonge meisjes.

 

Ook Sprotje heeft een voorliefde voor stokken.

 

Twee woeste zussen zijn het.

 

Maar ook wel twee mooie zussen. Sprotje’s wit steekt zo prachtig af tegen de heide,

 

En die hals van Truffel vind ik toch zo mooi.

 

Het belangrijkste is dat het twee vrolijke meiden zijn,

 

die samen een hoop lol hebben. Het was een heerlijke middag.

 

Bedankt voor jullie komst, René en Marijn, en de fantastische manier waarop jullie voor Sprotje zorgen. We hopen nog veel van jullie te zien, en René, nog proficiat met de Gouden Krekel! (De belangrijkste Nederlandse prijs voor jeugdtheater).

 

En de volgende dag, alweer feest! Han en Katja komen, met al hun honden, en eigenlijk is het allemaal familie. Oban, de verloofde van Donna is mee, en Djinnie, de oma van Donna en de overgrootmoeder van Truffel, en natuurlijk Flo, Prada, Eden en Lotec, het liefste Italiaantje dat ik ken. En natuurlijk gaan we heerlijk weer het bos in, alweer mooi weer.. Een groepsfoto van het hele stel.

 

 

Waar kijkt Truffel nou zo diep geïnteresseerd naar?

 

Ah, een hele kudde koeien! Gelukkig vinden die koeien het helemaal geen probleem om hun stukje heide met een paar Whippetjes te delen.

 

Wat er precies is tussen Oban en Truffel..ik weet het niet. Maar dat er iets is, staat buiten kijf. Truffel adoréért Oban, en hij op zijn beurt vindt het wel een grappig dingetje, en wil dolgraag de halve middag met haar rondrennen. Ze zijn dan ook zo schitterend aan elkaar gewaagd..

 

Het is gewoon Need for Speed, deel twee.

 

Een bijzonder plekje op dit blog, en in mijn hart, voor Multi Ch. Delirious Dark Djinny. Zij is de oma van Donna, en dus de overgrootmoeder van Truffel. En als je als Whippetdame op de leeftijd van bijna 13 jaar, nog zo kunt meerennen en jagen, en nog zo gezond en mooi bent, ben je een levend voorbeeld voor je klein- en achterkleinkinderen. En dan dat blije koppie..geweldig!!

 

Truffel in natuurlijke stand:

 

Uiteraard hebben we, met behulp van Han en Katja, de verlovingsfoto van Oban en Donna gemaakt. Maar daar over later meer..

Het was, vooral door onze gasten, zowel de mensen als de honden, een geweldig weekend.