Afgelopen weekend waren de landelijke clubkampioenschappen. Bij ons is “Het Haasje” onze thuisvereniging, dus gingen we met honden en caravan vrolijk richting Etten-Leur, een uurtje rijden.

Helaas was mijn cameraatje op vakantie, dat zat in Sorrento met David en heeft daar druk werk gehad. De Olympus zit wat minder in mijn systeem dus bleek ik vrijdagavond cameraloos, een gek gevoel. Gelukkig hebben we bij de GGD allemaal een smartphone van de baas gehad, en daar kun je fotootjes mee maken, dus. Alleen niet zulke beste. En dat is eigenlijk een understatement. Maar goed, we doen het er even mee. De vrijdagavond bracht wel wat regen, maar ook droge momenten. Het uitzicht was mooi en rustgevend,

en er scheen zelfs even een zonnetje de caravan in. Heerlijk.

\

Maar de zaterdag, de dag van de coursing, zag er helaas ingrijpend anders uit. Ongelofelijk, wat een regen, en wat een modder..zucht. Het was best even een stukje lopen van de caravan naar de start, normaal totaal niet erg en prima voor de honden. Maar hier was het meer baggeren door een vruchtbaar mengsel van modder, klei, koeienpoep en water. Best een beetje glad. Enfin, als coursingliefhebber neem je dat sportief op, een beetje modder hoort nou eenmaal bij de coursing. En regen soms ook.

Mijn hart ging wel een beetje uit naar al die arme dappere vrijwilligers, die stonden te draaien, starten, jureren, de paddock bemanden en nog veel meer. Mensen, chapeau weer hoor, jullie bleven vrolijk, en waar wij na de ritjes weer lekker de caravan in konden, moesten jullie je gewoon verder nat laten regenen op het veld. Alsof  je onder de douche stond, maar geen warme, en het lekkere luchtje van doucheschuim was ook ver te zoeken.

De whippets liepen gemengd en zo gebeurde het dat Donna met Rico van Monique en Dennis liep. Een mooie rit met twee aan elkaar gewaagde honden. Maggie liep met Dusty van de Wilgensloot, en die gaven elkaar ook niet veel toe, alleen verheft Maggie het anticiperen wel tot een kunst, inmiddels.

Truffel heeft ook gelopen, met Rico. Het zag eruit als een hele leuke rit, Truffel is snel en behendig. Maar ze vond Rico nog net wat leuker dan de haas, vertelde de jury. Dus nog eventjes wachten met het haasvast, en dus hebben we haar in de middag alleen laten lopen. En daar viel het kwartje met zo’n klap dat het ongeveer vijf op de schaal van Richter aan gaf. Het oordeel van de jury was kort: “Perfect”.

In de pauze even wat rondgelopen in de regen, de hondjes moeten toch uit. Een minder fraai kiekje van wel zeer fraaie paddenstoelen.

In vroeger tijden plukte men deze paddenstoelen en strooide er wat suiker op. De vliegen die er dan op kwamen zitten, vielen dan gelijk dood neer. Geen culinaire aanrader dus, dit paddenstoeltje.

Natuurlijk ook even bij de stallen kijken. Altijd heerlijk, paarden aaien. Vooral een box met de naam “is ie lief” trok mijn aandacht.

Dat wilde ik wel eens even zelf beoordelen, of-ie lief was. Dus ik kijken.

En ik moet zeggen: het was een uitzonderlijk lieve fiets. Zo zie je ze niet vaak meer hoor.

Enfin, de tweede rit heeft Donna ook met Rico gelopen. Achterin het veld zijn ze allebei gevallen. Jan Werner vertelde dat Donna volledig over de kop ging en ik zag haar ook even niet meer. Maar heel even later vloog ze weer dapper over het veld, op naar het haas.

Nadat alle ritten gelopen waren, een gezellig moment in de nostalgische kantine van de Menmoerhoeve. De foto’s zijn helaas jammerlijk mislukt. Dat trok mijn foontje toch niet.

En daarna, de uitslag, voor ons zeer verheugend: Donna won de coursing bij de Whippets, en is Clubkampioene!  En Rico, met één punt verschil, werd tweede en dus Clubkampioen bij de reuen, nog proficiat, Dennis en Monique, Diego mag trots zijn op zijn grote broer.

En dan, zoals u van ons gewend bent, een (slechte)  foto van de buit:

Het was, ondanks het slechte weer, een gezellig en uitstekend georganiseerd weekend, mijn compliment aan de Crew van Oss!