Daar is-ie dan, de aankondiging, gemaakt door Wim van de Kerkhof. Wim, je hebt jezelf weer overtroffen… Uiteraard heeft dit plaatje alles te maken met het thema van het nest, waarover later meer.

Voor de belanghebbenden: Donna is bijna zover. Niet zo gek, want ze wordt bijna loops gekéken! Maar ik verwacht het nu elke dag. Nou ja, in elk geval in februari. 🙂

Dit weekend stond in het teken van de pups van Virginie, die in Brugge een fraai nestje whippets gefokt heeft met haar Dune, een knap teefje dat gefokt is door Monique. Dàt moeten we zien, uiteraard. Een beetje spannend want door Antwerpen rijden, ik heb het er niet op.. Maar Tinne nodigde me uit voor een nachtje slapen bij haar en Marc, zodat ik direct na mijn Antwerpen-avontuur bij haar kon crashen.

Eerst hadden we vrijdagavond nog een feestje in de schoot der familie: Esther, de oudste dochter van mijn broer was jarig. Dus honden en opa&oma ingeladen en op naar Breda! Mijn ouders hebben, als altijd, grote aantrekkingskracht op hun kleinhonden.

Truf is ook helemaal niet vies van een beetje wijn. Tja, zo hond, zo baasje.

Sander wordt steeds knapper. Dat vinden zijn zusters Esther en Linda ook.

Op zaterdagmorgen kwam ik er niet meer onderuit: op naar Antwerpen. Martin’s auto heeft sneeuwbanden dus die mocht mee. (De auto, Mart niet). En weer een stukje zelfoverwinning: in één strakke lijn naar Tinne, waar ik stipt om twaalf uur arriveerde. Gelukkig.

In de middag gingen Tinne en ik Antwerpen onveilig maken. Tinne weet allemaal leuke straatjes met antiekzaakjes en geinige originele winkeltjes. We waren niet van plan iets te kopen, vooral kijken was het idee. “Tenzij we natuurlijk een prachtig whippetbeeld vinden”, zei ik tegen Tinne. Om vervolgens mijn ogen over een etalage te laten glijden, en dit te zien:

Twee enorme liggende whippetbeelden.. Ze liggen er nog. Maar zijn toch ook wel af en toe even in de gedachten. Tja, zo zie je iets wat je best graag wilt hebben. Maar we zagen ook nogal wat dingen, die we niet persé hoefden te hebben.

Antwerpen heeft prachtige historische gebouwen,

en ook hele hippe dingen, zoals de chock-o-latier, die naast bonbons met sigaren- en currysmaak ook bijzondere kunstwerken van chocolade maakt.

Het was wel hartstikke koud, met een gevoelstemperatuur van – 10 graden. Brr.

Begrijpelijk dus, dat we ook deze jongens tegenkwamen.

Maar van deze prachtige champagnebar werden we weer helemaal warm.

Tinne trakteerde op een glaasje, en we hebben zitten genieten van de warmte, het uitzicht en de Laurent-Perrier.

Heerlijk. Een hartstikke gezellige middag. Thuisgekomen, uiteraard even de wedstrijd vrij worstelen tussen Marc en Dyllis vastgelegd,

Uiteraard gewonnen door Dyllis, die daarna met Escada heerlijk ging liggen chillen op hun wel erg fijne stretcher. Lief snuitje heeft Dyllis toch. Escada ook maar die komt op deze foto helaas niet helemaal tot haar recht.

Mooi contrast, binnen de serre met de tropische orchideeën, buiten koude en sneeuw.

En dan op zondag samen met Tinne naar Brugge, om het nestje van Virginie te bewonderen. We hebben wel even getwijfeld, met voorspellingen van 10 cm sneeuw, ijzel en de oproep om niet de deur uit te gaan als het niet beslist moest. Maar ja, we vonden na wat overleg toch dat we beslist moesten en Tinne stuurde haar auto vaardig en veilig door het verschrikkelijke weer. Zodoende dat we toch konden genieten van dit mooie nestje whippetjes in luxe beige verpakking.

Onder het bewonderen door, waren de dames al bezig met de catering.

Ook Dune was bezig met de catering.

Uiteraard zijn alle pups op tafel geweest en beoordeeld. Maar daarvan geen foto’s op dit blog. Wel van puppieknuffelen, uiteraard.

Te lief voor woorden, deze prachtige miniwhippetjes. Virginie en Tessa kijken ook al ruim zes weken geen tv meer…dit is toch veel leuker.

Na de champagne een heerlijke lunch. Pompoensoep met vanille..ik zou het niet bedacht hebben maar het was erg lekker. Hier een deel van het tienkoppige gezelschap. Zoals u ziet, is pups bediscussiëren een heel ernstige zaak.

Maar als je dan dit ziet, kun je niet anders dan stralen..

Mozeskriebel, dat kunnen die Belgen toch zeg… Na een heerlijk weekend vol verwennerij van Tinne (het lekkerste frietje stoofvlees ooit en nog veel meer) en Marc (die de megarij in de bakkerswinkel op zondagochtend trotseerde om voor ons zalige verse croissantjes en koffiebroodjes te halen) en Tessa, Virginie en Monique viel de terugreis over een besneeuwd en glad Antwerpen toch weer alles mee. Het was de moeite waard en Virginie, nogmaals van harte gefeliciteerd met dit prachtige eerste nest!

Het begon als een relaxte dag. Daaf liet de honden uit in de ochtend, zodat ik me lekker nog eens kon omdraaien in mijn bedje en de ochtend rustig beginnen. Eerst een soepie maken, dat gaat er wel in na de whippetwandeling. Flinke pan voor 20 man.

De dag van tevoren hebben we een prachtige kaart gekregen: Jagga (ch. Delirious Gabriël) stuurde een foto om zijn kinderen met Donna te feliciteren met hun eerste verjaardag. (Dankjewel, Han en Katja, een heel leuke verrassing!)

Uiteraard moeten we op gepaste wijze toosten op de pups, dus maar even een flesje buitengezet om te koelen. Beetje te groot voor de koelkast.

Rond twee uur kwam het allemaal binnen. Een gezellige chaos, met jonge honden die elkaar in geen tijden gezien hadden, en dolblij en gierend enthousiast waren. Soms wel heel erg enthousiast, dan vergeet je héél even hoe zindelijk je bent. 🙂 Moet kunnen.

Jenny en Frank (met Melvin) brachten een wel heel schitterend cadeau mee uit België: een prachtige taart voor 20 personen, van de beste patissier in Brasschaat. Schitterend!! Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om een taart aan te snijden. Maar hij was verrukkelijk, en gelukkig hebben we de foto’s nog.

Toen maar vlot naar buiten, om alle elf whippets even los te gooien. Zoveel spetterende energie.. Heel ver gewandeld hebben we niet, we zijn gewoon naar de schaapskooi gegaan, hebben de honden losgeknipt en genoten.

Wat een lekker blij stel. Naast groepsrennen, ook even alleen je snelheid tonen,

Lekker achter een stokje aanhollen, gegooid door een vriendelijke dame (Sandi van Brenda):

Of eens kijken wie er sneller is, je broer of jij,

Of even met je tante de boel aankijken, en uithijgen. Tante Indie is nogal een jager, en haar vrouwtje wil het nieuwe jaar niet flyerend ingaan. Ze moet dus even vast blijven.

Twee vriendinnen,

en twee nestzusters. Ja, ze lijken wel een beetje op elkaar..

Veel bewogen momenten, deze middag..

Het was ook een beetje te donker voor de sportstand van mijn camera. Maar Sprotje staat er hier knap op, zij het van achteren,

En zo ook Freya, lekker even rust bij Martin. Lief koppie. Allebei.

Rommelen in een groepje, met moeder Donna achteraan.

Als alle whippets hun grootste energie kwijt zijn, lekker naar binnen, voor een glaasje, een soepie en een hapje.  Iedereen zit met elkaars whippets te knuffelen.

Jenny en Frank, op de bank.

Twee dames die een warm plekje gevonden hebben.

Ook voor de inwendige hond wordt gezorgd: Brenda heeft een stel prachtige dikke lange eendennekken meegenomen. (Hier al bijna op).

En die gaan er vlot in.

Hartstikke leuk om alle puppie-eigenaars lekker te zien (bij)kletsen, tips uitwisselen voor slecht etende teefjes etc.

Natuurlijk worden de hondjes ook even bekeken. Hier Kootje op tafel.

Knappe Anyl, in de armen van Herma.

En Marijn en René, op de bank. Heren, het staat jullie goed hoor, een paar extra whippetjes. 🙂

Yvonne in gesprek met Brenda.

Het was een middag met een gouden randje, die moeiteloos in de avond overging. Gelukkig hadden we wat hapjes en extra wijn ingeslagen, want de laatsten gingen geloof ik rond elf uur weg, maar dat weet ik niet meer zo precies. 🙂  Dik genieten, was het, van het begin tot het einde.

Lieve allemaal,

Bedankt dat jullie een kind van Jagga en Donna in huis genomen hebben. En er zo perfect voor zorgen. Ik heb vandaag alle acht kinderen gelukkig, goed verzorgd, vrij en vrolijk teruggezien.

Bedankt daarvoor!

Een geweldige dag. Met zo ongelofelijk veel foto’s, dat het even tijd kost om ze uit te zoeken.

 

Maar Martin heeft een filmpje gemaakt, dat een leuke indruk geeft, over hoe de kinderen van Donna en Jagga het met elkaar hadden. Om alvast even te kijken, voor de geïnteresseerden.

Zie de link:

 

Wordt vervolgd!