Als een dief in de nacht, totaal onverwacht, haalde de dood in de nacht van dinsdag op woensdag  mijn schoonzusje Els bij ons weg.

Ze laat mijn broer René achter, en hun drie prachtige kinderen Esther, Linda en Sander. 

Het verdriet is enorm. Deze dagen zijn we bezig met elkaar te troosten en voor elkaar te zorgen, maar vooral om te zorgen dat Els de mooiste uitvaart krijgt die we kunnen bedenken. Het is één van de laatste dingen die we tastbaar voor haar kunnen doen. Uiteraard zullen er enorm veel bloemen zijn, daar hield ze erg van.

Het is raar en onwerkelijk om hier mee bezig te zijn, en je verwacht elk moment dat Els even een kopje koffie komt inschenken, en wat te eten erbij, want Els was een lieve, zorgzame vrouw, die leefde voor haar man en kinderen.

Op donderdag volgde er een tweede schok. Mijn moeder raakte bewusteloos en is gereanimeerd door haar kleindochter Esther en haar partner Ivo. We werden gebeld en zijn onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden.  Mam is er nog, en het gaat weer goed met haar, Goddank.

Mijn drie whippetdames worden op dit moment liefdevol verzorgd door Sabrina, zodat al  onze aandacht kan uitgaan naar de dingen die nu moeten gebeuren.

Els wordt aanstaande dinsdag om half twee begraven vanuit de Protestantse kerk te Best. Voor mijn vrienden die dit blog lezen: Het zou fijn zijn als jullie dinsdag rond half twee even aan ons willen denken, en goede gedachten naar ons sturen. We gaan het nodig hebben.

Op dit blog zal het even stil zijn. Uiteraard laat ik de mensen die wachten op nieuws rondom Donna, in een persoonlijk berichtje even weten hoe ver het is met haar.