1 Maart werd mijn lieve vriendin Monique 50. En ze wilde dat in stijl vieren, met mensen maar ook zeker met honden en dan vooral toch whippets. Die maak je niet gelukkig met een feestje in een huiskamer, dus Monique had iets origineels bedacht. Toen ik de foto’s voor dit blogje uitzocht, viel het me op dat er geen een fatsoenlijke van Monique bijzat. Dus mijn archiefje even ingedoken. Hier Monique tijdens het “puppykeuren” bij Virginie. In de keuken.
Altijd nuttig. En deze, in haar eigen huis in Den Helder. In de keuken..
En laatst, bij het etentje dat Leo en Syl gaven, ter ere van de terugkomst van Iky..achter een bord vol lekkers.
Enfin, ik durf wel te stellen dat we behalve de liefde voor Whippets, ook de liefde voor lekker eten en goede wijn gemeen hebben. Alleen bij Monique zie je dat minder dan bij mij.. Meid, je ziet er prachtig uit! Monique gaf haar feest in “Storm aan Zee”, een gezellige strandtent waar honden welkom waren.
Er waren veel vrienden en bekenden. Hartstikke gezellig. Dyllis kijkt of er nog mensen zijn, die hun (heerlijke) gebak niet opeten. Die wil ze dan graag haar hulp aanbieden. Dat kijken lukt het best vanaf een hoge positie.
Truffel “works the room”, gaat overal even een praatje maken en een knuffel uitdelen. Eerst bij Marc,
Dan bij Liz,
En zo wordt er heel wat afgeknuffeld. Er hebben zich heel wat honden verzameld. En ook spullen. Want Monique wilde niets voor zichzelf hebben, maar liever nuttige zaken voor het dierenasiel, de vogelopvang etc. Typisch Monique. De goederen werden dan ook in grote getalen binnengebracht.
Niet alle honden waren whippets, overigens.
En behalve grote, waren er ook kleine hondjes. Het schattige puppenhoofdje van Doortje.
En dan het hondse hoogtepunt: de wandeling! Heerlijk, aan het strand.
Truffel zal binnenkort wel loops worden. Tenminste, dat denken we sinds vanmiddag heel sterk. Want ze had nogal wat verliefde jongelingen achter zich aan, maar Maestro was toch echt de meest volhardende. Hij liet haar niet uit het oog, heel de middag.
Het leek af en toe wel een soort paringsdans.
Nou, vooruit, één kusje dan.
Een lekkere blije groep jonge honden, vooral aangevoerd door Dyllis en Truffel. Die twee zijn dikke vriendinnen en behoorlijk aan elkaar gewaagd.
Ik denk dat ze ongeveer 100 keer de afstand hebben afgelegd, die wij hebben afgelegd. Of zoiets.
De achterhoede van de wandelaars, het groepje renjongeren en helemaal rechts Wim met zijn Lady en Chakir.
Een blij triootje,
en de voorhoede van de groep whippetwandelaars.
Na een flinke twee uur rennen en vliegen, het uiteindelijke resultaat: Jawel. Ze zijn moe.
Zelfs Truf gaat heel even de batterijen opladen.
We krijgen heerlijke champagne, die Monique zelf geïmporteerd heeft uit Frankrijk. En flink voorgeproefd, denk ik zo want het smaakte perfect.
En een verrukkelijke Indische maaltijd.
Ondertussen ging langzaam de zon onder.
De zonsondergang werd steeds mooier.
En met tevreden honden, een paar glazen champagne, een goede maaltijd en goed gezelschap, heb je echt helemaal niets meer nodig en daalt de vrede over je neer. Dat zie je dan ook wel een beetje aan Martin.
Zijn enige wens nu is een dutje, maar helaas, hij moet nog even van Den Helder naar Geldrop rijden.
Monique, het was een fijne en gedenkwaardige dag. Doen we ’t weer als je 60 wordt? 🙂