Vandaag hebben we geprobeerd wat portretjes te schieten..maar dat viel niet mee. Wriemelende pups, een onrustige moeder, nee, poseren zat er niet in. Nou ja, als het niet kan zoals het  moet, dan moet het maar zoals het kan.

De Rode dame. Met een hoofdletter, wat een portret is dat, maar dan figuurlijk. Ze weeg al 450 gram.. Groeit als kool, maar dan harder.

 

Blauw doet het ook prima.

 

Rose groeide aanvankelijk wat langzaam, maar ze heeft de weg nu gevonden.

 

Groen doet het rustig aan. Maar wel gestaag.

 

Zwart doet het lekker. Een knappe reu.

Lichtblauw, ook al zo’n knapperd met een mooie witte hals.

 

Geel doet het ook iets rustiger, maar groeit lekker op haar manier door. Ze heeft hòuding, dit meisje.

 

Oranje, een knap wijffie. Krijgt al wat pigment op haar neusje.

 

En Ukkie..die is in vier dagen van 140 naar 210 gram. ’t Is nog weinig maar hij doet het goed! De foto doet hem geen recht, het is hier net een aapje, maar hij heeft eigenlijk een knap bekkie, mooi gestrekt koppie. Maar Donna wilde hem echt terug, we zijn maar gestopt met foto’s maken.

 

Nog wat bonusmateriaal:

Ondersteboven kun je prima drinken. Rood kan het in alle standen, en dat doet ze dan ook. Die fonkelnieuwe roze voetjes..prachtig.

 

Lichtblauw ligt. Doet-ie vaak.

 

Lekker aan de bar, met zijn allen. Nou ja, niet allemaal te gelijk, dat past niet. Die voorste tepels zijn echt niet interessant.

 

Zwart ligt even uit te buiken.

 

Wat groeit het hard..maar momenteel kan het me niet hard genoeg gaan, ik wil graag dat ze allemaal snel groot en sterk zijn, en zelf kunnen eten.

 

Ook groen neemt even drinkpauze..eh, pauze van het drinken.

 

Geel doet aan alpinisme. Hopelijk plant ze geen vlag in haar moeder, als ze boven is.

 

Veilig tussen de lange sterke poten van je moeder..

 

Ook geel vindt dat wel knus.

 

Zusters.

 

Ook Donna moet wel eens even een sanitaire stop maken. Mooie gelegenheid voor een fotootje..

 

Zo, en dan nu de werpkist maar eens even verschonen.

 

De dag van de geboorte. Het rode puppy kwam eerst. Sprekend Truffel, hetzelfde gewicht en een energieke pup. Daarna de eerste zoon, met een donkerblauw bandje.

 

Al snel kwam het “roze” meisje.

 

Daar stond ik wel even van te kijken, toen ik haar uit de vliezen haalde leek ze wel een blauwe kleur te hebben..maar nee, het wordt een fraai donker brindletje. De eerste drie bij elkaar:

 

Vervolgens een knappe knul, die we een groen bandje gaven.

 

En toen het paarse jongetje..het Ukkie. Heel licht, maar met een vechtersmentaliteit waar je u tegen zegt. Hij komt er wel, als we speak is hij al 1/3 van zijn hele geboortegewicht bijgekomen, in drie dagen..

 

Weer een zoon voor Donna, die we een geel bandje gaven.

 

Maar omdat ik dat toch meer een kleur voor een meisje vond, bij nader inzien, hebben we deze jongen een zwart bandje gegeven. Knappe knul, veel lengte, zo te zien.  Een hoopje puppies.. de stand is zes stuks.

 

Toen kwam de lichtblauwe reu, die mijn oog zeer streelt, en daarna zijn oranje zuster. Ze liggen linksboven, bij hun roze zusje.

 

Acht stuks..

 

En hier het hele stel, alle negen.

 

Donna doet even een dutje. Dat heeft ze dik verdiend. In vijf uur negen kinderen op de wereld zetten, met twee stuitliggingen en een paar grote knoeperds, het is niet iets dat je even voor de koffiepauze fikst. Ze deed het schitterend. Ik ben zo verschrikkelijk trots op haar.

 

Altijd mooi: moeder en zoon.

 

Eind van de week een blogje over het thema van het nest en de namen van de pups.

Na een week paraat gezeten te hebben is het tweede Ballistic nest dan eindelijk veilig gearriveerd.  Tinne heeft drie dagen bij ons gelogeerd, ze wilde graag de bevalling meemaken, maar het behaagde de pups nog niet om er uit te komen.

Gelukkig was het mooi weer, zodat we onder het wachten nog een mooi bruin kleurtje kregen, en op ons gemak Donna’s pups er probeerden uit te kijken.  Maar helaas..Donna wilde nog wat wachten. Te mooi weer.

Donderdagavond is Tinne maar weer naar huis gegaan. In de nacht begonnen de weeën.. Martin heeft bij haar geslapen, ze wilde in en uit huis, dan weer een plasje, poepje, andere mand, hijgen, en rond half zeven ging ze  ook af en toe piepen. Dat is het moment dat Mart mij wakker heeft gemaakt. Donna zocht af en toe steun bij haar dochter.

En toen is, op 26 april 2013, rond acht uur in de morgen de eerste pup van het tweede Ballistic-nest geboren. Het evenbeeld van Truffel, ze woog zelfs evenveel.. om één uur was het allemaal al achter de rug en lag Donna in haar mand met negen nieuwe kinderen. Ze is nu moeder van 17..

Dat vraagt om taart!

En uiteraard om uitgebreidere berichtgeving en veel meer foto’s..die komen.

Afgelopen zaterdag gaf David een feestje voor zijn vriendengroep. Bij ons thuis. Daarna moet het een poosje heel rustig zijn, dus nog een goede gelegenheid. Wij vonden het ook niet zo erg. We zijn heerlijk uit eten geweest. (En Daaf betaalde een stukje mee, om ons de deur uit te hebben.)

 

Vooraf heerlijk zalm met geitenkaas (ik dan, Mart vindt zoiets walgelijk) en als hoofdgerecht een selectie tapas.

 

Na het eten zijn we (bijna onopgemerkt 🙂 ) naar boven geslopen en hebben heerlijk naar “Les Intouchables” gekeken. Misschien zijn we wel zo’n beetje de laatste mensen die deze film nog moesten zien, maar als u hem nog niet gezien hebt..huren, downloaden of wat dan ook, gegarandeerd goed voor een “feelgood”- avondje, ik heb in tijden niet zo gelachen om een film. Het is geen comedy, maar dat maakt hem juist zo leuk. Enfin, daar leest u dit blog niet voor, voor de filmtips, ik weet het.

Donna heeft het zwaar. Ze slaapt veel, loopt soms zonder noemenswaardige inspanning flink te hijgen, en die buik blijft maar groeien.

 

Voor uw beeldvorming hebben we haar even op tafel gezet, niet bepaald in showstand, meer om te zien hoe de zwangerschap mijn ranke meisje totaal veranderd heeft.

 

Zelfs haar ribben staan er helemaal bol van. En ze is loodzwaar. ’t Arme dingetje. Nog een weekje, lieverd, hou vol. De kraamkamer is inmiddels zo goed als klaar.

 

Inmiddels hebben we ook een hondenluikje in de deur, kijken of de pups kunnen motiveren om buiten te plassen. De koordjes voor om de halsjes hangen klaar.

 

Alleen de camera moet nog opgehangen worden.  Donna komt even keuren, kijken of ik nog iets vergeten ben.

 

Ze vindt het wel in orde zo. Wel vindt ze dat de matras, waar ik op ga slapen naast de werpkist als Donna’s temperatuur gaat dalen, best al neergelegd zou kunnen worden. Maar daar wachten we nog even mee.

De laatste week van de zwangerschap, over 7-10 dagen de bevalling, schat ik (en hoop ik). Kaarsjes en positieve gedachten zijn van harte welkom!

Behoorlijk welgevulde dagen, de afgelopen dagen. Zaterdag zijn we naar Spaarnewoude geweest, voor de coursingtraining van de WRA. Zowel Kootje (Ballistic Dakota)  als Truffel mochten voor het haasvast lopen. Kootje liep eerst met Kimmie (Delirious Gentle Gift). (Foto gemaakt door Rebecca, met mijn kleine cameraatje, bedankt Rebecca!)

en toen met Karo van Ton en Bea (die speciaal even langer bleven hiervoor) en liet prima coursing zien. Trots!! Kootje is haasvast, en hoe, haar oren gingen er even helemaal van overeind staan. Deze mooie foto is van Monique, dankjewel!

 

Truffel begon ook goed. Ze liep de eerste omloop met haar tante Indie.

 

Het zag er in eerste instantie leuk uit.

 

Maar helaas..op het einde stoorde ze haar tante. Dames en heren, hier bewijsstuk A.

 

En dat mag dus echt niet. We dachten nog even, misschien kent ze Indie te goed..maar ook bij Hinde gebeurde het. Truffel heeft dus zeker geen haasvast gekregen, en moet de komende tijd heel veel alleen trainen en een paar dingetjes afleren. Femia, heel erg bedankt voor de tips, we gaan er mee aan het werk. Tja, daar ligt het moppie dan..zou ze spijt hebben? Denk het niet..

 

Uiteraard felicitaties voor Megan en Hazel van Monique, die prachtig liepen, en voor Ivy van Nikki en Ernst, die het ook prachtig deed. Megan is echt een heel mooi meissie, en ze had er zeker zin in!

 

Zaterdagavond kwam mijn familie, om mijn vijftigste verjaardag vast te vieren. Het was een heel fijne avond en ze waren er allemaal. Heerlijk was dat. Prachtige cadeaus, van zeldzame whisky tot lekkere Jägermeister (goh, ze kennen me echt) en van een prachtige armband  tot een schitterend boeket.. Fantastisch!

 

Zondag deed zijn naam eer aan.

 

Wat een heerlijke dag. Helaas waren er wel wat huishoudelijke klussen die waren blijven liggen, maar een lange wandeling in de zon kon er gelukkig nog wel af. Donna is nog lekker fit en zou best graag los willen. Toch doen we dat maar niet meer. En als ze zo op de bank ligt, heb ik daar geen spijt van. Het is een heel gevalletje aan het worden.

 

En maandag was het dan echt zover..ik werd 50. Goh, ik besta al weer een halve eeuw. Da’s lang. Gelukkig was mijn vriendin Pauline er, om me door deze dag heen te helpen.

 

En er waren mooie bloemen, leuke en lieve kaarten, stapels Facebookberichtjes en mooie cadeaus..Nee, zo is het wel te doen, vijftig worden.

 

In de avond kwamen Wim en Lisette, mijn ouders en mijn broer en dat was heel fijn en heel gezellig. Bedankt voor jullie aanwezigheid, Wim en Liz, en voor het heerlijke parfum. Het waren mooie dagen.

 

 

Na Witte donderdag (en dat mocht letterlijk genomen worden) en Goede vrijdag, heerlijk weekend en wel het Paasweekend. Zaterdagavond kwamen Marjo, Marcel en Lara nog even naar Donna kijken. Ze wachten al behoorlijke tijd op een puppy van Donna, nadat ze helaas hun eigen lieve Noudje (een ruwharige teckel) hebben moeten afgeven. Marjo wil  graag iets Truffelachtigs,

 

en dat geldt zo te zien ook voor haar dochter Lara.

 

Het was een fijne avond. Volgende dag werden we op de Paasbrunch verwacht, bij Esther en Ivo.

 

Het was fijn om met de hele familie bij elkaar te zijn. Na het plotselinge overlijden van mijn schoonzusje Els, zijn de familiebanden, die al goed waren, nu wel echt hecht geworden. Misschien het enige fijne aan een heel verdrietige gebeurtenis. Het was goed om deze dag hier met zijn allen bij stil te staan.

Esther en Ivo hadden een gezellig PaasBrunchbuffet gemaakt, dat nog werd aangevuld door Sander’s verrukkelijke brownies en de chelsea buns van Martin en David.

 

Aansluiten in de rij..

 

en inspectie van het gebodene.

 

Uiteraard is er ook iets voor de honden.

 

Donna ligt op de bank en verwacht dat we even iets lekkers komen brengen. Dat doen we dan ook. Ze begint al behoorlijk uit te dijen.

 

Na het eten een poosje “loungen”. Is dat gewoon een duur woord voor uitbuiken?

 

Ik blijf dit een heel bijzonder messenblok vinden.

 

Tweede Paasdag heeft Mart eieren verstopt. Het resultaat van de zoekactie, uitgevoerd door Daaf:

 

Een onbekend hemellichaam verschijnt aan de hemel. Donna en Truffel zijn er heel erg van gecharmeerd.

 

Uiteraard een heerlijke wandeling gemaakt. Donna blijft nu aan de lijn, met een goede drie weken verwachten we de pups al en geklutste puppen willen we ook niet. Dus rent Truffel nu met Maggie door de hei.

 

En er zijn meer veranderingen. Inmiddels heeft Martin de werpkist geplaatst.

Omdat het gedeelte achter het hekje de kraamkamer wordt, slaapt Truffel nu, samen met Maggie, in de huiskamer. Het gaat goed, ze gedraagt zich prima en heeft nog helemaal niets gesloopt. Net op tijd (enigszins) volwassen, voor haar halfbroers- en zusters ter wereld komen. Mooi getimed, Truf, en hou vol!