12 dagen zijn ze al weer, de sterretjes. Ze groeien lekker door, en ontwikkelen zich goed. Ze proberen allemaal al een beetje te lopen, vooral als Donna de werpkist binnen stapt. Dan lijken het wel door elkaar vliegende moleculen. Wel een beetje jammer voor ze, dat ze al wel wat kunnen lopen, maar niet kunnen kijken. Ik hoor regelmatig een bons als er een met zijn koppie tegen de werpkistmuur aan stoot. Eigenlijk hebben ze blindegeleidenpuppies nodig. Maar het komt goed. Donna wordt er soms scheel van, dat drukke tuig.

Maar ze is een goede moeder en ze verzorgt ze prima. Dat is te zien. De drie heren, zwart, lichtblauw en donkerblauw:

Het groentje,

en natuurlijk Ukkie, die nu al vier ons weegt.

Ook de meisjes doen het goed, ze groeien allemaal lekker.

Het is echt genieten, alles gaat goed. Nu nog wachten tot de oogjes opengaan! Maar daar moeten ze eerst nog wat meer voor eten, geloof ik.

Dit is Donna’s favoriete houding. Voeden, en tegelijkertijd kijken wat er allemaal in de keuken gebeurt. Tja, het is een dame, ze kan multitasken..