Ruim drie weken zijn ze alweer, de pups van Oban en Donna. En ik vind de ontwikkeling dit keer verbijsterend snel gaan, in alle opzichten. De gewichten:

Als ik dat vergelijk met het eerste nest, dat het toch echt prima deed:

Dan zijn dat toch hele verschillen. En dan zie ik dat Grote Beer ongeveer hetzelfde gewicht heeft  (het scheelt misschien 20 à 30 gram) als Hunter en Melvin destijds. Hij is niet klein..zij zijn groot, de omgekeerde wereld van Calimero. 🙂  Hoe dan ook, Grote Beer doet het prima en zit drie dagen later al weer op de 950 gram. De rest zit allemaal boven de 110o gram. Ook zijn ze echt vlug met zelf eten, uit de werpkist klimmen, aangeven dat ze écht meer ruimte willen, spelen, rennen en gillen. En we moeten nog vier-en -een halve week.. 🙂  Dat wordt nog leuk. Gelukkig slapen ze nog wel vrij veel. De visitegolf is ook op gang gekomen. Hartstikke gezellig en goed voor de pups, die hier zeker aan toe zijn.

Ik krijg nogal eens de vraag, hoe het nu met Maggie is. Nou..Maggie maakt het goed. Ze ligt graag boven, op één van de bedden, en als we naar boven komen komt ze gezellig bij ons liggen, of biedt zich ter knuffeling aan. Waar we natuurlijk graag gebruik van maken.

Sneu is wel, dat ze op dieet is, ze werd echt iets te dik. En dat terwijl we Donna zoveel eten geven als ze wil. Lastige situatie, en de gelegenheid schept de dief.. Nou ja, dan maar echt doorpakken als we Donna ook weer terug in conditie gaan brengen.  Truffel had het begin vorige week wat lastiger. Ze liep echt een beetje met haar ziel onder haar arm.

We kregen een vrij serieus aanbod van Brenda en Dennis, Truffel mocht bij haar broer Hunter komen logeren.

Brenda, Dennis, Luci en Sandi hebben, samen met Hunter, Truffel een paar geweldige dagen bezorgd. Maandag kwamen ze haar weer terugbrengen, gelijk even puppies knuffelen.

Hadden ze nog een mooie taart gebakken ook..

Luci assisteert bij de voeding, de pups leren van een schoteltje eten.

En ook Sandi doet dat hartstikke goed. (Als u zich ooit afvraagt, waar de witte lach van Hunter vandaan komt..zijn tanden worden bijna elke dag zorgvuldig gepoetst door Sandi.)

Ik vind het hartstikke goed als whippets veel contact hebben met (leuke) kinderen. Hier Jill, een toekomstige eigenaresse, die ook al met rauw vlees in de weer is. Ze bracht twee snoezige puppievoerbakjes mee, bedankt, Jill, Jordi en Esther!

En de pups, die varen er wel bij.

Maar ook de volwassenen dragen hun steentje bij. Hier Angela, die samen met haar Chris naar hun toekomstige huisgenoot kwamen kijken. Welke dat wordt, is uiteraard nog niet zeker maar ze heeft er heel wat in haar hart gesloten, geloof ik.

En deze heerlijke fles drinken we op de gezondheid van jullie Mojo, met dank!

Ook Leo en Trea zijn inmiddels het nest komen bewonderen. Altijd zo’n prachtmoment als lieve mensen de pups voor het eerst zien. Echt heerlijk.

Trea bracht een speeltunnel mee voor de pups, waar de volwassen honden ook nog prima mee vooruit kunnen!

En krijgt dus een dikke kus van Donna.

Wat beelden van de ontwikkeling van de pups: voor het eerst de ruimte! Het karton is dan ook nog helemaal schoon, iets wat we niet vaak meer zullen zien. De pups zijn nog wat verlegen.

Inmiddels is het al heel gewoon, en hebben ze de ruimte ook echt nodig. Hier lag nog even geen vetbedje over de uitgang (en de wat scherpe rand) maar da’s in orde, ze kwamen er wat sneller uit dan ik dacht. 🙂

Vlees en pap eten van een schaal, het gaat van een leien dakje..

En zelfstandig water drinken uit een bakje lukt ook al.

Kortom: we hebben niks te klagen. En dat doen we dan ook maar niet.