Alweer ruim vier weken zijn ze, de kinderen van Oban en Donna. En ze groeien als kool. Ze zien er nu uit als van die schattige speelgoedhondjes. Alleen gaat er nogal wat naar binnen..en het komt er, in veranderde vorm, ook weer uit.

De gewichten:

Rood aan de leiding, Paars als snel steigende hekkensluiter. Hij is prima aan het groeien, en zijn ontwikkeling gaat heel snel momenteel. Hij heeft ook geen Paarsie meer.

Want Beer, zoals hij gaat heten (o.k., nu nog even Beertje) heeft zijn gezin al gevonden. Afgelopen zaterdag kwamen Marjo, Marcel en Lara binnen, de dames een beetje nerveus. Marjo is erg intuïtief en sensitief, en hoopte vanaf het prille begin dat Beer bij hen mocht komen wonen. En ze wist niet helemaal hoe ze mij nou moest overtuigen dat Beer echt bij hen hoort.  Ze heeft bewondering voor zijn vechtersmentaliteit, en wist vanaf het begin dat Beer voor hen bedoeld was.. Het verbluffende is, dat ik altijd aan Marjo moest denken als ik bedacht waar Beer het meeste zou thuishoren. Ook al intuïtie, denk ik.. En al zou ik dat verder nooit in zo’n vroeg stadium toezeggen, ik heb het nu wel gedaan: Beer is voor hen.

Hij voelt zich buitengewoon op zijn gemak bij dit fijne gezin, waar hij een geweldige toekomst tegemoet gaat.

Afgelopen week zijn er nogal wat nieuwe dingen geweest voor de pups. De belangrijkste: de kattenbak en geweldig levend speelgoed in de vorm van grote zus Truffel.

Na elk spel, elke maaltijd etc etc. zetten we de pups even op de kattenbak. Het is alleen een beetje lastig om ze alle negen te pakken te krijgen. Maar ik moet zeggen, het werpt zijn vruchten af. Plassen doen ze nog met veel plezier op het golfkarton, maar de grote boodschap wordt al menigmaal op de kattenbak gedeponeerd. En da’s mooi. Want er komen heel wat puppiepoepies uit negen prima etende pups. En die ruiken allang niet meer naar stroopwafel.

Truf doet het prima met de pups. Ze gaat liggen om met ze te spelen, verzorgt ze en moedert over ze, maar ze is alleen nog snel weg als de pups in haar liezen gaan bijten, op zoek naar melk.

Donna gaat niet meer liggen om te voeden, dat heeft ze nu wel gehad. Ze loopt gewoon het kenneltje binnen, de pups vliegen naar haar toe, sluiten zichzelf aan, zetten de vacuümpomp aan en zuigen de boel rap leeg.

Een lekker stel: (half)broer en (half)zuster.

Inmiddels zijn de mandjes binnen, die deel uitmaken van de uitzet van de pups. Het is de bedoeling, dat die het kenneltje ingaan, zodat er lekkere nestgeur in komt, zodat de puppies in hun nieuwe thuis, nog een stukje van hun oude thuis bij zich hebben. Truffel vindt, dat haar broers en zusters ook herinneringen aan haar moeten meekrijgen, en geurt de (kleine) mandjes dus vast een beetje in. Past best, vindt ze.

En Donna is het daar mee eens.

De pups hebben geen gebrek aan aandacht. De socialisatie is volop bezig.

Best gezellig. 🙂

Het is belangrijk dat de pups met (leuke, verstandige) kinderen in aanraking komen. En ook dat gebeurt volop.

Maar het is soms best lastig..welke komt er nou over vier weken bij je wonen..wie is nou de aller-, allerleukste pup..

Chris is dat hele kleine spul nog niet zo gewend, maar al snel voelen de pups zich heerlijk bij hem op hun gemak.

Tja, nog een week of twee, en dan moet de puzzel gelegd worden, wie gaat waarnaartoe en hoe gaan ze heten.. Wordt vervolgd.