En ik zie al een beetje op tegen het naderend afscheid. Zoveel reden temeer om nog eens extra van ze te genieten. En dat is prima, want vanochtend las ik in de rubriek “Medisch” van het tijdschrift “Hondenmanieren”: “Pups die op jonge leeftijd, (het liefst nog in het nest) veel geaaid worden, zijn actiever, tonen een grotere vitaliteit en hebben meer weerstand tegen ziekten. Psychisch zijn ze evenwichtiger en hebben zij meer zelfvertrouwen.”

Nou. een gevalletje win/winsituatie zou ik zeggen. Knuffelen, die hap! En dat doen we dan ook.

 

Arcturus, de groene reu, vindt het heerlijk om tussen Daaf en de leuning van de bank in te liggen. Een warm en veilig holletje, hij geeft zich er volledig aan over.

 

Sommige pups willen graag de voorzieningen eens testen. Zijn de puppiemandjes zacht genoeg, en de kauwmaterialen smakelijk en aantrekkelijk van uitvoering?

 

En is de Smartphone voldoende hip, kun je er een whatsappje mee versturen naar je broers en zussen, straks? Kleine Cyberdogs..

 

En zijn de slaapzakken van goede kwaliteit?

 

Doet het personeel voldoende moeite om contact te maken, niet alleen vanuit de hoogte?

 

En als er toevallig een scherp puppygebitje in het spel komt, zijn ze dan tolerant genoeg?

 

Zijn de deurstijlen van smakelijk materiaal?

 

Kortom, voor een Ballistic pup moet je heel wat in huis hebben. Uiteraard gaat het leven van de pups niet alleen maar over rozen..de chipper is geweest. Ze droegen het moedig, moet ik zeggen. Polaris liet zien dat hij niet haatdragend is, direct na het chippen kreeg ze gewoon een kus.

 

De pups gaan niet met lege handen naar hun nieuwe huis. Zoveel lieve vrienden brachten wat mee voor de pups, voor “on the road”. Leuk is dat.

 

Maar gelukkig zijn ze nog een dag of vijf hier, daarna zijn de eersten al vertrokken..onwerkelijk. Het is druk maar zo gezellig. Donna, Truffel en Maggie genieten van al het bezoek en zien er halsreikend naar uit.

 

Oma komt haar sterretjes regelmatig bewonderen.

 

René en Marijn zijn geweest, samen met Truffels nestzuster Sprotje.

 

Sprotje en Antares..halfzusjes.

 

Wim en Liz zijn gisteravond gezellig geweest, alledrie de meiden zijn dol op ze. Hier een dikke knuffel van Truffel voor Liz, zo erg dat ik hem niet zo goed op de foto kreeg.

 

De tunnel blijft een trekker. Die schaf ik voor een volgend nest weer aan. Deze kan niet meer, de geur begint wat..eh..erg aromatisch te worden.

 

De mandjes worden van nestgeuren voorzien. De pups zelf hebben er al allemaal ingelegen, maar Truffel vindt dat zij ook haar luchtje mee moet geven.

 

Maggie ook. Zij wil haar geur achterlaten, zodat de pups er aan denken om geen stoute dingen te doen en respect te tonen voor oudere honden. Er zijn er al een paar die een behoorlijke les van haar gehad hebben. Inmiddels hebben de pups heilig respect voor haar.

 

Dit is één van de dingen die ik het meest zal missen: zo’n hele hoop lieve zachte slapende pups. Te schattig voor woorden.

 

 

Maar ja, het moet gebeuren. Maandagavond ga ik contact zoeken met de toekomstige eigenaars, om de laatste stukjes van de puzzel te leggen. En dan hoop ik volgende week maandag een blogje te kunnen maken over acht gelukkige mensen/stellen/gezinnen met hun nieuwe Ballistic-puppy.