Toch maar eens in de buidel getast en een nieuw cameraatje gekocht. De kwaliteit van de foto’s op dit blog werd nogal droevig, en da’s jammer, u verdient beter als u de moeite neemt om elke keer mijn verhaaltje te komen lezen.

Afgelopen dinsdag kwam Yvonne. Toen had ik helaas mijn oude cameraatje nog, maar met wat aandringen bij de instellingen, toch nog redelijke foto’s. River was er uiteraard ook bij, die kwam Cyrus socialiseren met Afghanen. Nou, dat lukte, Cyrus is prachtig gesocialiseerd alleen vond River hèm wat minder, zo’n pup die in je bevallige lange lokken gaat hangen is het ook niet helemaal. Riff, je bent een schatje.

 

De twee whippetschoonheden van Yvonne, Kiss en Jillz.

 

En Yvonne zelf. Bijdehandje hoor, die Yvonne. Ze verwent mijn honden altijd veel te gruwelijk. Altijd snoep, kadootjes..Lief, maar deze keer heb ik haar opgedragen om met lege handen te komen, anders mocht ze niet binnen. Nou, lege handen had ze. Alleen hing om haar schouder een hele constructie vol whippetlekkernijen.. 🙂

 

Woensdag kwam het nieuwe cameraatje. We moeten elkaar nog even leren kennen, Coolpix en ik. Maar dat komt vast goed. Eén van de laatste der Mohikanen, een tot nu toe gespaard gebleven begonia, toont zijn kleuren.

 

De koppies van Truf en Donna zijn weer scherp. Letterlijk en figuurlijk, ze bereiden een aanval op oma’s tas voor. ’t Is net of Truffel een kanten mutsje opheeft.

 

Maar een pup is ook altijd een dankbaar fotografie-onderwerp.

 

Mart heeft een mooi portretje van Cyrus geschoten, en in zwart-wit gezet.

 

Een schattig knulletje dat menig destructiebedrijf evenaart. Maar wordt hier maar eens nijdig op.

 

 

We hadden afgelopen week heel wat te vieren in de familie. Sander jarig en zijn propedeuse, Linda geslaagd als bekkenbodemtherapeut, waardoor ze weer een specialisme aan haar al indrukwekkende staat heeft toegevoegd, pap en mam 59 jaar getrouwd, Martin en ik 27 jaar, Daaf over naar 6 gymnasium en nog wat dingetjes. Dat vraagt om een barbecue en geeft mij de kans mijn familie aan de Coolpix toe te vertrouwen.

 

 

En natuurlijk Cyrus..  Beetje te licht, maar wel leuk zicht op zijn melkgebitje.

 

Sander, Esther en Linda.

 

Chique zonnebrillen en alle smartphones op tafel. 🙂  En nog één van Truffel, Esther en Linda. Zonder zonnebril.

 

Een nieuwe aanwinst in de familie: Sander’s vriendin Irene!

 

Ondanks Cyrus ziet de tuin er hier en daar nog redelijk uit.

 

Echte mannen gebruiken geen bestek, maar eten vlees met hun bajonet. Ze vegen van tevoren wel even het bloed van de vijand eraf.

 

Nóg twee echte mannen: mijn broer René,

 

En mijn zoon David. Kijkt hij een keer gezellig, is de foto niet helemaal scherp. Dju.

 

Donna geniet van een knuffel.

 

Op zondag ben ik met mam naar “Bloem en Tuin” geweest, één van de grootste openluchttuinbeurzen van Europa, en altijd beregezellig. Het is een jarenlange traditie, we slaan geen jaar over. Heerlijk. Hier een mooie Japanse tuin.

 

Mijn moeder tussen een zee van rozen,

 

en in haar eigen tuintje, dat er ook prachtig uitziet.

 

Nou, dat waren de eerste probeerselen met de nieuwe camera. Ik ga maar weer verder oefenen.