Mijn broer heeft een bootje. Was ik Hyacinth, dan zou ik vast gesproken hebben over een jacht, maar dat is het geloof ik niet helemaal. Toch is het een heel leuk ding met alles er op en eraan, en we mochten een dagje mee. De honden heb ik maar thuisgelaten, ik zie Cyrus al overboord springen en direct door de schroef vermalen worden..brr. Maar scheepshond Tjibbie, onze vaste logé, was er wel bij.

Het weer viel alleszins mee, dus we konden lekker wat rommelen op het voordek.

Mart en ik wilden natuurlijk het ware “Titanic-gevoel” wel eens even meemaken.

De foto kon gemaakt worden doordat de kapitein, als eerste, even zijn schip verliet. Je wilt ook wel eens even wat anders dan die passagiers.

Maar daar kun je niets van zeggen. Want deze spreuk hangt naast het stuurwiel:

Het bootje heeft een fraai boegbeeld.

Soms zijn het er zelfs twee.

Sander geniet van het uitzicht. Leuk dat je ziet wat hij ziet, in zijn zonnebril.

Maar soms wordt het uitzicht wat merkwaardig.

Hierna gelukkig weer gewóne koeien.

René trakteerde ons ook nog eens op een etentje: heerlijk. Speenvarken in de, jawel, jachtclub.  Een relaxte dag.

O.k., dit blogje heeft een zeer laag whippetgehalte. Maar dat ga ik in één klap weer goedmaken. Hieronder een foto van Vader Oban en zoon Cyrus. Gemaakt door Katja, met assistentie van Han. Ik ben er hartstikke blij mee!