Afgelopen weekend was de Grand Prix van de WRA, gehouden in Spaarnewoude. De coursing vond plaats op een terrein wat ik heel mooi vind. O.k., het is een drukke aanvoerroute van Schiphol, dus een heleboel vliegtuigen.

Maar het terrein zelf is erg mooi, en zeer geschikt voor het doel. De mensen van de WRA blijven me verbazen. Zo heb je een leeg veld, dan komen er wat auto’s en busjes aan en daar wordt een heleboel uitgeladen. En voor je het weet staat er een gezellige kantinetent met de heerlijkste snacks, een terrasje ervoor, een parcours en alles wat nodig is voor een prima coursing. Chapeau, mensen!! Zonder jullie zouden we niet zo’n gezellig weekend hebben, en dat geldt uiteraard ook voor de draaier, haasrondbrenger, starter en verder iedereen die daar op de zaterdag, zonder er een cent aan te verdienen, een leuke dag voor hond en baas staan te leveren.  De vrijdagavond begon met een training. Daar had ik niet op gerekend, dat was een hele verrassing, en een plezierige. Truffel ging als de brandweer achter het haas aan. Misschien is ze nu haasvast genoeg om met een andere hond te lopen, we gaan het eens proberen. Maar Cyrus was de echte verrassing: het kwartje is volledig gevallen. We hebben hem een stuk met wat bochtjes laten lopen en als het aan hem lag, had hij de hele coursing uitgelopen, gierend van plezier. Maar daar wachten we nog een half jaartje mee. Volgend seizoen, knul! Monique hield Cyrus even vast toen Truffel gestart werd. Dat doet ze echt heel elegant.

De volgende dag was het dan ook een stuk lastiger om met Truffel en Cyrus langs de coursing te lopen..ze wilden meedoen! Ademloos kijken naar het haas..

Moeder en zoon spelen heel veel samen, de laatste tijd. Donna geniet van haar kinderen. Zelfs als ze al gereed gemaakt is voor de course.

De coursingdag. Maggie loopt een mooie course en laat zien dat ze het nog altijd geweldig vindt. En het geweldig kan. Onze powergirl, met naar achter waaiende oortjes.

Donna liep twee heel erg mooie courses. Het enige wat ik niet helemaal leuk vond aan dit parcours, was het gebrek aan technisch coursing. Het was een parcours met hele lange rechte stukken, met weinig bochten. Jammer, want daar is Donna best goed in. Maar ook tussen de zeer snelle honden uit renlijnen wist ze zich prima staande te houden. (De mooie foto’s van Donna en Maggie zijn gemaakt door Monique Post, waarvoor dank!)

Ik was hartstikke trots op haar, tenminste. Na de tweede course heeft Martin haar uitgelopen, en toen hij het coursingdekje afdeed, gaf ze even pijn aan. Aan de voetjes etc was niets te zien, en ze ging lekker rusten onder een bontvacht in de caravan. Maar toen de coursing afgelopen was, wilde ik haar even uitlaten, uiteraard. Donna durfde niet van het bed te springen. Toen ik haar wilde helpen, sprong ze toch en gaf een gil. Foute boel dus. Sabrina en ik hebben haar helemaal nagekeken, maar zagen zo gauw niets, voetjes en tenen in orde, geen last bij de schouders of in de achterhand..tot Donna het trapje van de caravan opliep, toen zag ik ineens een vreemd verschil in haar dijspieren, aan de binnenkant. Een rare bobbel..niet best.  Reden genoeg om ome Herman er even bij te vragen, en die constateerde een spierscheuring. Vandaag ben ik even met haar naar Dr. van der Rijt geweest, en die constateerde hetzelfde. Ze heeft wat Tolfedine tegen de zwelling gehad, en krijgt nu zes weken lijnrust. Het arme ding. Net weer begonnen na haar zwangerschap, en nu al weer uitgecourst. Echt zonde, vooral voor Donna, uiteraard. Ik hoop dat ze goed geneest en volgend seizoen weer mee kan doen, voor dit seizoen is het in ieder geval afgelopen.

Ik ben dan ook maar met haar zoon Cyrus (voor iedereen die het wat onwennig uitspreekt: je zegt Sairus) naar de prijsuitreiking gegaan. Donna bleek het meer dan goed gedaan te hebben: ze was vijfde van de twintig teven!

Knap gedaan, Donna! Dakota viel net buiten de prijzen helaas, maar heeft ook schitterend gelopen.

En Maggie was 15e, niet gek voor een meisje van ruim acht jaar.  De eerste zes bij de dames:

En de finaleplaatsen bij de heren:

Proficiat Hannie, Edwin, en Dennis! Voor de anderen uiteraard ook, maar de namen willen me helaas niet te binnen schieten.  Ook een dikke proficiat voor Fajah, de Afghaanse dame van Anja en Sabrina.

De nummer één en twee, vorige week was het net andersom en de dames feliciteren elkaar met plezier.

De traditionele foto van de buit:

Grappig wel: Cyrus is gek op deze truffels. Dus ik vroeg Donna in de ochtend, of ze misschien die doos voor haar zoon wilde winnen. Nou, dat heeft ze gedaan.

Het allerbelangrijkste aan coursing is voor mij toch wel de gezellige dag. Yvonne die even komt kijken en aanmoedigen:

Leo en Monique idem, en gezellig elkaars honden knuffelen.

Aardige mensen die de oogst van hun boomgaard mee naar de coursing meenemen en iedereen voorzien van gratis appels en peren,

Basenji’s die op een originele manier aangevoerd worden naar de start,

Dennis, genietend van zijn Rico,

en een vlucht ganzen, op weg naar het zuiden. Denk ik.

Van Anja kreeg ik een leuke klok, met “Chardonnay” er op, passend bij Donna’s stamboomnaam dus.

En zaterdagavond kwamen Monique en Dennis gezellig eten, en dan heb je zo maar een mand warme pralientjes in je voortuin.

Toen we weer thuis kwamen, bleek de droger aangekomen te zijn. Zodra ik tijd heb, ga ik ook eens lekker hobbiën met zelf vlees drogen. Ben benieuwd.

En dan vandaag hebben we mogen genieten van de aanwezigheid van Sirius, het lichtblauwe bandje. Een lief knap joch, en Cyrus en Sirius lijken behoorlijk op elkaar. Hier Sirius met Truffel.

Volgend weekend naar de clubkampioenschappen. Helaas is ons kampioentje voorlopig uitgeschakeld, maar Maggie heeft er vast nog zin in, en wie weet vinden we een leuke hond waar Truffel een keer mee mag lopen.