Afgelopen weekend gingen we naar Etten-Leur, voor de clubkampioenschappen bij “Het Haasje”. Het goot en ik had geen bal zin. Maar ja, het is altijd leuk, goed georganiseerd, gezellig.. Gewoon gaan dus. Toen we de caravan wilden neerzetten, stootten we op een klein probleempje.

 

Een stelletje pauwen, die geenszins van plan waren om ons er door te laten. Maar uitstappen en een beetje dreigen hielp. Het bleef regenen, en ook niet een heel klein beetje. Mart kookte lekker Kip Siam in de caravan.

 

Maggie vindt het echt heerlijk ruiken. Ik ook, trouwens.

 

Na een ontzettend natte nacht (gelukkig alleen buiten) bleek het in de ochtend toch droog. Gelukkig. Eigenlijk werd het een heel mooie dag, we hebben regelmatig de zon gezien en de temperatuur was prima. Mart probeert eens een ander ras. Hij mag Karin helpen met de Afghanen.

 

Mooi, maar dat is het toch niet helemáál voor hem. Dan maar eens een Saluki proberen.

 

Kijk, daar voelt hij zich al iets beter bij..maar we houden het toch maar bij onze whippets. Hier Mags, helemaal klaar voor de coursing. Ze jammert, gilt, keft, blaft en zingt zich naar de start, zoals gewoonlijk.

 

Ze loopt heerlijk met Lois van Peter en Donna, en voor een dame van ruim acht jaar laat ze best nog wat zien. Het is altijd lastig om haar weer van het haas af te plukken, die muilkorf hindert haar niet erg.

 

Na de eerste omloop, de training. Truffel mocht samen met haar tante Indie. Kijken hoe het gaat nu. Ze liepen mooi,  Truffel stoorde niet, alleen bij de kill vertrouwde ik haar niet helemaal. Na de tweede omloop mocht Truffel, met Indie als begeidhond, voor het haasvast. De dames hadden er allebei zin in!

 

Maar helaas..dit verhaaltje heeft geen goed einde. Truffel stoorde Indie weer. Als Truf vooropliep, niets aan de hand. Maar belandde ze achter Indie, dan vond ze dat niks en probeerde voor te dringen. Dominante doos. Truffel is er nog niet klaar voor, dus, en misschien gebeurt dat ook wel nooit. Da’s dan jammer, maar ze is me er niets minder lief om.

Cyrus daarentegen, leverde ons een heel andere verrassing. Hij mocht een half parcoursje. Cyrus vertrok met een enorm fanatisme en courste prachtig!! Heerlijk om te zien. Jan Werner, de draaier, zei na afloop, nogal droog: “Leuk hondje. Moet je wat mee gaan doen. ” 🙂  Voor mensen die niet coursen, is het begrip “draaier” misschien niet geheel bekend. De draaier is een ontzettend belangrijke man (of vrouw) tijdens de coursing. Hij zorgt ervoor dat het kunsthaas net op de juiste afstand van de honden blijft. De honden rennen met zijn tweeën achter het haas aan, maar mogen het niet te pakken krijgen. Ook mag het haas niet te ver vooruit worden gedraaid. Een draaier die zijn werk niet goed doet, kan voor blessures zorgen bij de honden, als het kunsthaas bijvoorbeeld vlak bij een klos wordt stilgelegd. Kortom, het is nog een hele kunst en naast de jury kan de draaier dus ook best nogal wat zeggen over de kwaliteit van de honden.  Het is natuurlijk fijn om te draaien op een wat hogere positie, voor meer overzicht.

 

Eén van de heerlijke dingen van coursen is dat je altijd ergens in de natuur zit. Mooi landschap, koetjes, paardjes,

 

 

Pauwen…nou ja, die niet altijd,

 

en Pralientjes. (Redelijk vaak. )

 

De mensen van Oss (“Het Haasje) zorgen ervoor dat we allemaal een lekkere warme lunch krijgen. Gezellig, samen eten.

 

 

Truffel en Cyrus zien een pauw. Ik denk dat ze wel een hapje zouden lusten.

 

Het is en blijft een siamese tweeling, waar de één is, is de ander ook.

 

Natuurlijk is er, na de tweede omloop, de prijsuitreiking. En daar krijgen we goed nieuws: Kootje (Ballistic Dakota) van Sabrina en mij is clubkampioen geworden…trots!!

 

En Maggie op een mooie tweede plaats..onze grand old lady.  Maar op onderstaande foto zien we de kampioenen, en daar spotten we ook Rico van Dennis en Monique!

 

Mooi werk, proficiat allemaal! Dat moet gevierd worden.

 

Ons verse kampioentje wacht de kussen niet af. Ze gaat ze gewoon halen.

 

Bij iedereen die daarvoor openstaat. Of niet. Maakt niet zoveel uit. Maar Monique kust wel, dat weet ze.

 

Voor Truffel geen felicitaties. Wel knuffels.

 

Maar dat ze voor Dakota zelfs ballonnen oplaten..daar stond ik dan weer van te kijken.

 

Ja, toch weer een mooi weekend en blij dat we gegaan zijn. Alleen Maggie loopt ook niet 100 % zuiver nu, goed dat we een paar weekjes rust hebben.