’t Eén heeft gelukkig weinig met het ander te maken, maar ja, het komt toch samen in een blogje.

Afgelopen dinsdag kwam Yvonne gezellig langs, met haar meiden River, Kiss en Jillz. Altijd feest. Cyrus geeft haar dan ook een passende verwelkoming.

Heerlijk de bossen in, en de energie er even uitknallen!

Zou hier de uitdrukking: “platte sprint” vandaankomen? Het gaat vrij hard, in ieder geval en Riff laat zich ook niet kennen.

Yvonne plukt paddenstoelen. Ben benieuwd aan wie ze deze gaat serveren, even de overlijdensberichten in de gaten houden. 🙂 ( Leuk geposeerd Yvon, ze staan er gewoon nog hè..)

We doen altijd een bakkie voor de wandeling, en nà de wandeling. en da’s een heel verschil. Voor de wandeling drukke honden, die van gekkigheid niet weten wat ze moeten doen, zo graag willen ze dat wij die thee naar binnen gieten en naar buiten gaan. En na de wandeling een ontspannen clubje honden, heerlijk. Jillz en Cyrus.

En het onafscheidelijke duo, dat zelfs elkaars houding kopieert.

Riff kijkt pijnzend naar de Oosterse lamp..zou het iets in haar losmaken, als Oosterse schone zijnde?

Vrijdagavond kwam La Famiglia gezellig eten. We hebben er maar een tafel bijgekocht. Want dit willen we best vaker..gezellig.

Mijn ouders en broer overzien hun nageslacht. Met tevredenheid, hoop ik.

En vandaag is onze Donna gesteriliseerd. Een beetje een nare dag dus, lang wachten tot ik haar weer mocht halen. Ze wist vanochtend, toen ik haar weg ging brengen al dat er iets niet helemaal goed was, in plaats van aan te komen rennen toen ik haar riem pakte, liep ze rap de andere kant op. Maar het is achter de rug. Ze ligt nu warm onder haar slaapzak, nog in diepe slaap, maar goed wekbaar. Haar zoon aan haar zijde.

Goed nieuws: de spierscheuring is al een stuk genezen, dat gaat de goede kant op. Nu ook nog een paar weken rust na de operatie, dat gaat mooi samen op. Maar aangezien mijn computer boven staat, en Donna beneden ligt, brei ik er hier en nu een einde aan, even bij het meisje zijn nu.