Afgelopen donderdagavond begon al emotioneel. Mart en ik zijn even naar Karin geweest. Dat is de lieve dame die haar eigen jas over Maggie heen gelegd heeft na de aanrijding, en zij was bij Maggie toen ze stierf. We brachten de schone jas, en een mooi cadeau naar deze dierenvriendin, en onder het genot van een bakkie koffie, nog even het verhaal weer gehoord.

Toen ik thuis kwam, moest ik even naar de schuur, en hoorde ik achter de schutting ineens twee bekende stemmen..hè, Jilke en Liz? Beetje laat om nog te gaan wandelen op de donkere heide, dus die komen misschien even een kopje thee of een glaasje wijn drinken. En ja hoor.

Maar Liz was niet helemaal als anders. Beetje nerveus leek ze wel. En de dames waren beiden nogal flink gewapend met foto- en filmapparatuur. Verdacht.

En ja hoor, de aap kwam uit de mouw. (Sorry Liz..) Lisette begon een mooie speech, en van de inhoud van die speech, was ik met stomheid geslagen. Blijkt dat mijn lieve vriendin Monique (Salty Sands Whippets) een geheime facebookgroep opgericht heeft. Met als doel om wat geld in te zamelen voor een Trax, voor één van de honden voor mijn roedel. En toen bleken zo’n 55 mensen meegedaan te hebben, en met wat handelen van Monique blijken nu alle drie mijn honden een trax te krijgen, en waarschijnlijk zijn er ook nog fondsen voor een goede smartphone, die de apps ondersteunt! Nou…ongelofelijk. En ik weet nog steeds niet goed wat ik moet zeggen en hoe ik jullie kan bedanken. Maar ik vind het zo geweldig, zo’n warm bad, zo veel vriendschap. Maggie heeft blijkbaar best wat harten weten te raken, en ik ben nòg trotser op haar dan ik ooit geweest ben dan toen ze nog leefde. En ik ben zo blij met jullie steun en medeleven. Jilke en Liz hadden een mooie kaart bij zich, met een prachtige tekst, en ook alle namen van degenen die meegedaan hebben.

Lieve allemaal van deze kaart, en ook alle lieve mensen die met ons meegeleefd hebben: Ik wil jullie vanuit de grond van mijn hart bedanken. Sommige van jullie ken ik goed, via de Whippetclub,  via coursings, via het windhondenforum, sommigen van jullie ken ik helemaal niet persoonlijk, ik zou je op straat zo voorbijlopen (tenzij je je hond bij je hebt, dat lukt vaak wat beter). En dan toch zo’n actie. Van mij zou het in de krant mogen, als tegenwicht voor alle berichten over wat mensen elkaar zoal aandoen. Dit is iets om nooit te vergeten en aan terug te denken op slechte dagen. De kaart zal ik altijd bewaren.

Hoewel ik om half negen die avond ook uitgenodigd werd voor de geheime groep, heb ik niet meteen gereageerd. Het was zo fijn om even life te praten met de delegatie van de Traxgroep.

Dames, bedankt voor jullie luisterend oor, en voor je bezoek. Het was machtig.

En zo gebeurt er binnen 10 dagen iets verschrikkelijk verdrietigs, maar ook iets heel moois. Dank jullie wel daarvoor.