Een weekje of twee eerder dan verwacht, schonk mijn lieve nichtje Esther het leven aan een prachtige dochter. 25 januari, een mooie dag, niet qua weer, wel qua gebeurtenis. Vrijdagavond kwamen mijn ouders en broer René op de borrel. René had Tjibbie weer bij zich, ik hoorde hem buiten al opgewonden blaffen, en wist al een heel klein beetje hoe laat het was..goh, Tjibbie zou bij Esther blijven tot een paar dagen voor de bevalling, gepland op 9 februari (net als de pups van Tinne. 🙂 ) En nu al terug? En ja hoor, Esther was al een beetje begonnen.  Probeer dan maar eens te slapen, op zo’n nacht. Rond kwart over vier besloot ik toch maar mijn bed op te zoeken. Om om half vijf gebeld te worden door mijn broer: De baby is geboren, alles goed gegaan. Goddank. En daar is ze dan: Onze Emmy, vers van de pers.

Welkom in de familie, lieverd. Hartelijke felicitaties aan je mamma Esther en pappa Ivo. En vergeet niet, we zullen er altijd voor je zijn, no matter what.

Tja, bij dit valt al het andere even in het niet.. maar da’s dan wel een heel klein blogje. Gelukkig hebben we nog de nieuwe halsband van Cyrus. 🙂 Weer een degelijk kunstwerk van Sandy Bakker, ook de maker van mijn puppiebandjes. Cyrus poseert, speciaal voor u.

Een mooie band voor onze jonge woesteling. Gisteren is hij zo hard tegen mijn schenen geknald dat er een Cyrusheupvormige, gigantische blauwe plek op zit nu. Jemig, dat deed zeer. Leve de puberteit. Hij doet niets liever dan met een grote stok in zijn bek enorm hard over de hei te knoeren.

Maar hij is vriendelijk en lief tegen alles en iedereen. Nou ja, behalve soms tegen zijn zus en zijn moeder. Hij is nu de grootste en de zwaarste, en loopt er wel eens één omver.. En dan lachend omkijken als Truf weer overeind krabbelt. Truffel deed precies hetzelfde bij Maggie en haar moeder, en is af en toe best eens verwonderd, dat de kleine pup die ze heerlijk voorbij kon rennen, nu zo’n krachtpatser is geworden.

Maar Cyrus is een heerlijke vent. Altijd vrolijk.

Hij is wel vrij vocaal en heeft een heel assortiment piepjes, kreuntjes en huiltjes om duidelijk te maken dat hij iets wil, of het ergens niet mee eens is.  Samen met Truffel geniet hij geloof ik nogal van het leven, dat wel.

En ik zie met genoegen dat zijn snelheid en wendbaarheid nog steeds toenemen. Hopelijk gaat deze jongeman coursen zonder storen. Zou mooi zijn. Mijn cameraatje kan hem in ieder geval al niet meer bijhouden.

Morgen krijg ik een dierbare vriendin te logeren, vandaar deze keer al op zondag een blogje, waarvoor mijn excuses..

Eigenlijk wilde ik wel nieuwe jasjes voor de honden. Zie ik dat Gerdien samen met haar buurvrouw Ans een schattig jasje voor Noortje gemaakt heeft. Rood..met sterretjes. Want Noortje had in het nest het rode bandje, en ze heet naar een ster. (Ballistic Alpha Ariëtis). En ja hoor, de begeerte sloeg weer toe. Dus maar eens een verkennend mailtje naar Gerdien gestuurd, met de “onschuldige” opmerking dat Cyrus ook wel zo’n jasje wilde, maar dan in het zwart, en Truffel had ook het rode bandje in het nest..

En Gerdien en Ans wilden het wel doen. Voor een heel lief prijsje, mèt col en met opening voor de riem van de halsband. Kijk, daar is over nagedacht. In no time kreeg ik een pakje thuis. Dat zag er uitermate leuk en verzorgd uit. En voor elke hond een persoonlijk kaartje, mèt iets lekkers erbij..zo maak je (honden)vrienden.

Natuurlijk gelijk even passen.

Dat wordt een kleurig geheel op de heide! En natuurlijk even één voor één vereeuwigen met de jasjes.

Staat je goed, Cyrus! Perfecte pasvorm, een borststuk, col en heerlijk warm. Maar genoeg ruimte om vrij te kunnen bewegen.

Een rode voor Truffel, en een paarse voor Donna, die het maar een mal gedoe vond, met jas aan op tafel.

Gerdien en Ans, hartstikke bedankt! De dames zijn inmiddels “in business” dus wie ook wil..

Afgelopen zaterdag maar eens naar de losloopweide aan de Urkhovenseweg. We gaan dagelijks naar de heide, maar ik durf ze niet meer samen te laten loslopen. En dat vinden ze af en toe toch wel eens fijn. Heerlijk met zijn drieën uitrennen.

Truffel en Cyrus genieten er enorm van. Donna vindt het ook leuk, maar die wil eigenlijk iets te jagen hebben en ze weet prima, dat ze hier geen konijnen tegen zal komen. Maar Truffel en Cyrus gebruiken gewoon elkaar als haas.

Ben nog altijd zo blij dat ik heel veel tijd geïnvesteerd heb in de opvoeding van de honden, zodat ze absoluut niet bedelen. 🙂

Ze kijken alleen maar heel lief naar Martin en geven niets om het kippenboutje in zijn hand. Dat gelooft u vast onmiddellijk.

Zaterdagavond kregen we bezoek van Ron en Tamara. Ron was zo lief om mee te zoeken naar Maggie, en heeft éen van zijn twee losloopweides naar Maggie genoemd.  Het was fijn om eens bij te kunnen kletsen. Zowel Tamara als Ron zijn echte hondenmagneten. Truffel kreeg er helemaal stralend (blauwe?) ogen van.

En ook Cyrus, die niet altijd zo schoterig is, wilde toch graag bij haar zitten.

En Ron is de hele avond niet zonder geweest.. vooral Truffel wijkt niet van zijn zijde. Maar hier was Donna toch even aan de beurt.

Een fijn stel, Tamara zit in het bestuur van de Greyhounds in Nood Nederland en heeft een hele roedel gelukkige galgo’s, die er anders waarschijnlijk niet meer geweest zouden zijn. Chapeau! Het was een gezellige avond.

Genoeg gebeurd, maar meer binnen werk- en familieaangelegenheden, dan op whippetgebied. Natuurlijk is er altijd de wandeling.. Op deze manier willen de hondjes graag een showtje weggeven.

Altijd leuk, de oh’s en ah’s van voorbijgangers, die Truffel en Cyrus voorbij zien scheuren.

Gelukkig gebeurt het niet zo heel vaak meer dat Cyrus met zijn grote takken in iemands knieholte duikt. Dan klinkt zo’n “ah” toch heel anders.

Het moet gewoon elke dag, dat rennen.

Rennen met vrienden is ook leuk. Glenn, de mooie collie van Jacqueline, is nog altijd een beetje verliefd op Truffel. Zou best een leuk resultaat geven, denk ik.

Maar laten we deze liaison maar niet aangaan. Platonisch graag, jongens. Gewoon goede vrienden enzo.

En waar Glenn is, is mijn lieve achterbuuf Jacqueline. Altijd goed voor een paar mooie foto’s van mijn honden. (Dit zijn mijn foto’s, duidelijk van mindere kwaliteit.)

Vergezeld van Whippet Topsi, Teckel op leeftijd Fimone (eigenlijk Simone maar ze is wat tandjes kwijt), Collie Glenn en hun vliegende tapijtjes (Puli’s) Rozy en Bakkie. Het blijft een bijzonder gezicht,

en zeker een bijdrage aan het opdoen van rassenkennis op onze eigen heide.

Mijn vriendin Sabrina is bij ons oud-en-nieuw komen vieren. Behalve dat het een lieve meid is, heeft ze nog twee grote attracties: Donna’s nestzuster Indie, en Donna’s dochter Dakota, ook wel Kootje voor intimi. We hopen dat Kootje eind van dit jaar moeder gaat worden, en ze zal hier bevallen. Dus is Kootje zo regelmatig eens hier en geniet van haar moeder, zus Truffel en halfbroer Cyrus. Allemaal zijn ze gek van Sabrina, en die heeft het dan ook niet heel gemakkelijk als ze eens een bakkie thee wil drinken.

Moeder Donna bekijkt het slechte gedrag van haar kinderen met een wat weifelende blik. Wat ging er fout in de opvoeding.. Tja, te vrij geweest Donna. Maar ja, je bent zelf ook nogal liberaal opgevoed. Om de honden even wat energie te laten afblazen, gaan we de hei op. Dat werkt. Vooral Cyrus weet van gekkigheid niet wat hij moet doen en rent tot zijn tong zo ongeveer op zijn knieën hangt.

Met zijn zuster Truffel als compaan in het kwaad. Dit zijn echt de mooiste momenten van hun dag. Dakota laat zich ook niet onbetuigd. Een klein meisje is het, met heel veel pit en een ontzettend lief karakter. Ze mikt even uit wanneer ze weer moet gaan rennen om Cyrus en Truffel te pakken te krijgen, haar oren waaien blij vooruit. Alles is blij aan haar, eigenlijk.

Sabrina, als Jägermeisterin, houdt Donna en Indie vast. Beide zusters zijn geduchte jagers, en we willen niet dat ze de jeugd verleiden tot slechte dingen.

Cyrus under attack: fijn, twee van die zussen die samenspannen.

Maar hij geeft er niks om, en rent..

en rent nog meer.

Dolgelukkig met zijn mooie tak.  Ik weet niet hoe het komt, maar onze roedel wordt regelmatig spontaan uitgebreid tijdens de wandeling. Vaak grote jonge honden, die het wel gezellig vinden allemaal en nog voor geen meter luisteren naar hun baas. Zoals hier deze lieve Leonberger. Een werkelijk enorm beest. Tjibbie vindt hem veel te groot om bij “zijn” roedel te passen, en jaagt hem regelmatig weg. En dat laat deze lieverd nog gebeuren ook, in plaats van Tjib als eenhapscracker te nuttigen. Maar de meiden vinden de jonge Leonberger best leuk.

Tjibbie vindt toch al, dat Cyrus en Truffel te druk doen. Maar van hen kan hij het wel hebben. Al zie ik hem het vergrijzende koppie wel eens schudden.

Wat kunnen ze er toch gevaarlijk uitzien, onze Whippets.

Truffel en Dakota genieten enorm van elkaar.

Even uitrusten in het zonnetje, op de bank.

Wat zien ze er dan braaf uit. Vooral Cyrus. Maar dat is hij niet.. Want in de hal vindt een fraai stuk huisvlijt plaats. Martin maakt nieuwe manden. Ik was die plastic bakken een beetje beu.

Als ze af zijn, staan ze wel een kwartier lang hartstikke mooi te wezen. Tot Cyrus zich even verveelt. Dan krijg je dit..

Mijn schuld, ik had beter moeten weten. ’t Is nou de vijfde pup in acht jaar en dan nog zo stom zijn om ze op deze leeftijd iets moois te geven. Maar Mart laat het niet op zich zitten. En nou zien ze er zo uit:

Eat your hart out, Cyrus!! (Nou ja, laat ik hem nou niet uitdagen..).