Afgelopen zaterdag, 15 februari, was de clubmatch van de Nederlandse Whippetclub. Een jubileum, vanwege het 60-jarig bestaan. En wat zag het er feestelijk uit. De rozetten straalden je tegenmoet, het leek wel wat op een middeleeuws steekspel, overal planten tussen de ringen, en, zeker niet te vergeten: de taart en de bubbels.
Een kort gezellig praatje van de voorzitter, Katja Brom, en het geheel ging van start. Keurmeesters waren Mevr. Donna Lynch, van de bekende (en beroemde) Hamrya-kennel uit Amerika, en Mevr. Morag Bolton-Lockhart, een zeer bekende Engelse keurmeester/fokker die ooit met haar hond Best In Show won op de Crufts, en die tot op heden ten dage nog altijd met haar foto in de whippetboeken staat.
Het was ontzettend gezellig. Gerdien en Ans met een complete stand vol aantrekkelijke showlijnen, jassen, slaapzakken, whippetsieraden..dat moeten ze echt in een paar weken gedaan hebben, alles maken, en het zag er geweldig uit.
Trea en Leo waren er met hun Leila, Ballistic Al Nair, een dochter uit ons tweede nest, van Donna en Oban. Als puppie was Leila al een mooi meissie, en daarom vonden we het heerlijk dat Leo en Trea misschien wel eens een keer een showtje wilden doen, en eventueel gezellig mee coursen. Leo was zelfs op ringtraining gegaan met Leila, en had al wel vier lessen gehad. Aangezien Leo voor zijn werk gemakkelijke kleding moet dragen, en ook de behoefte niet voelt om thuis in driedelig kostuum op de bank te zitten, was er zelfs een passende outfit voor de show aangeschaft.
Cyrus mocht, als nummer zeven, de spits afbijten binnen ons kleine team. Hij deed het keurig op tafel en liet zich lief bevoelen door Mevr. Bolton.
Zag er best goed uit. Toen, nog.
Toen moesten we uiteraard ons rondje, diagonaaltje en dergelijke..en Cyrus werd ineens bang. De gebeurtenis met Maggie heeft hem wel degelijk getraumatiseerd. Hij vond het allemaal niets, en zijn oogwit werd zelfs wat rood van de stress. Dat gaan we natuurlijk niet laten gebeuren, dus ik heb hem de ring uitgedragen en verder afgemeld. Cyrus moet eerst zijn evenwicht maar eens terugvinden en lekker op zijn gemak uitgroeien tot een mooie reu. Ik ga gewoon weer opnieuw beginnen met socialiseren. Mensen en honden zijn het probleem niet, maar drukte, plotselinge knallen (zoals van de achterdeur die steeds met een grote knal dichtviel in de zaal) en dat soort dingen, daar gaan we weer rustig aan werken. Geeft niks hoor lief beest van me. Jij komt er wel.
Truffel was ingeschreven in de fokkerijklasse, met vijf teven. Ze deed haar best, en ik ook.
Truffel liep keurig haar rondje en liet zich netjes zien. Dit met dank aan Tinne en Jacqueline W., die haar regelmatig voor me hebben voorgebracht.
Ook Monique deed mee, met haar mooie Hinde.
Monique en Hinde werden eerste in deze klasse, en Truffel kreeg een 2 uitmuntend met een mooi keurrapport(je).
Maar de werkelijk spetterende verrassing van deze dag was absoluut Laila. Een volle jeugdklasse teven, 10 stuks, een sterke bezetting. De eerste show voor Leila en haar handler Leo. Dat duurt even, zo’n grote klasse, maar Leo en Leila bleven zich helemaal geven. Mooie Leila..
Het was best erg spannend, vooral omdat je niet altijd direct ziet wat er gebeurd. Op een gegeven moment werd de groep teefjes gescheiden. Leila en Leo en nog enkelen werden even apart gezet. “Oh nee”, zei Trea, “Leila is gediskwalificeerd..” Maar dat bleek van niet. Ze hoorde bij de beste vier. Daarna werden de plaatsen toegewezen. Nr vier, geen Leila, nr drie ook niet, dan wordt het even echt heel spannend..en jààh, Leila wint de jeugdklasse, en daarmee een eerste jeugdCAC! Nou ja, het dak er af bij ons, uiteraard. Jemig, wat ontzettend leuk!
Maar het werd nog mooier. De beste teef werd gekozen uit alle nummers één van de verschillende klassen. Weer een rondje, overleg van de keurmeesters, nog maar eens een rondje… En potverdorie, madame Leila wordt beste teef van de Jubileumclubmatch 2014! Grote genade.
Dat levert haar een dubbel CAC op, dan ben je al op de helft van je kampioenschap..met negen maanden. Holy crap. Het andere fraaie teefje is Starline’s Coco Chanel, zij kreeg het reserve-CAC.
Beste whippet werd deze dag Blue Springs Geoffrey, van Mme. ‘lÉmpereur. Jaah, daar zit hij dan, Leo, op zijn eigen rustige manier te stralen achter zijn jonge schoonheid.
Flabbergasted over dit resultaat, hebben we daar een wijntje op gedronken in de caravan.
Het bleef die avond nog lang onrustig in de caravan. Sorry, Diane en Fred, in de camper naast ons..
En dan, als je denkt dat het niet beter worden kan, gebeurt dat toch.
De volgende dag was de jonge honden/veteranendag van de NWC. (U weet nu dat dit Nederlandse Whippetclub betekent, toch?) Tot mijn enorme genoegen waren acht van de negen puppies van Oban en Donna present. Met hun eigenaars, uiteraard. Alleen Zoran uit België kon niet, zijn vrouwtje was niet helemaal fit en om dan voor één dagje show 600 km te gaan rijden..Zoran koos ervoor om thuis te blijven en voor zijn vrouwtje te zorgen.
Jammer uiteraard, want het is een knappe vent, maar we begrijpen je beslissing volledig, knul. We zien je dan op de verjaardag van jullie allemaal. Het was zo ontzettend leuk om Bella, Noortje, Leila, Nabin, Sirius, Cyrus, Muffin en Beer en hun eigenaars weer te zien. Helaas zijn de meeste foto’s jammerlijk mislukt, zo’n hal is een ramp voor simpele cameraatjes. Uiteraard plaats ik toch wat, ook al is de kwaliteit nou niet je dat. Een heel gekrioel van jonge puberhondjes. Monique (u ziet het, deze foto is van betere kwaliteit), wist mijn genietmoment prima te vangen.
Lieve vrolijke Bella. Even relaxen van al die indrukken.
Ontzettend leuk dat de eigenaars alles over de pups kunnen uitwisselen..wat is er allemaal kapot gebeten, hoe hard trekken ze nog aan de riem, eten ze een beetje goed..
Zelfs Jill (van Mufffin) een heel mooi meissie en hartstikke kunstzinnig, houdt het vol. Ook Sandi amuseert zich tussen alle pups. Nou ja, pubers. Hunter belaagt zijn baasje, hij wil taart. ook Cyrus loert op een stukje. En ze krijgen het.
Maar er dient natuurlijk ook geshowed te worden. Mooi resultaat voor Sirius, die eerste wordt in de speciale klasse.
Beer krijgt van mij de prijs voor beste vechtertje. Want als je met 140 gram geboren wordt, in een nest waarvan de zwaarsten boven de 300 gram zitten, en er zo uitkomt, dan ben je een goeie.
Dan weer een spannend moment..Noor, Leila en Nabin gaan in de jeugdklasse teven, 9-12 maanden.
Noortje, een heel mooi meisje. Net als Cyrus heeft ze nog een jaartje, misschien wel twee, nodig om uit te groeien tot de mooie dame die ze gaat worden.
Jeroen ontpopt zich ook tot goede handler.
En Marcel en Nabin hebben het ook naar hun zin in de ring.
En zie hier: de uitslag. Leila wint ook deze klasse. Met Noortje op haar hielen, en ook Nabin krijgt een keurige vierde plaats.
Noortje is trots. En een beetje moe.
Maar jemig..Leila moet nou zo weer voor beste teef. Dat is toch wel heel spannend nu, je hebt sinds gisteren toch een iets bijgestelde verwachting. Die natuurlijk zo de pan weer in gehakt kan worden. Er zijn zoveel mooie whippetdames in zoveel klassen. Weer een line-up. Weer even het gevoel of er een blik vlinders in je maag is opengetrokken. Weer wachten..en JA! Leila weer beste teef. Ongelofelijk.
En dan, nog één keer zo’n moment…nu gaat het om Best in Show. Wie zou het worden, Leila, of toch de reu van de familie Oschinski..spannend.
Maar het wordt Leila. Ongelofelijk.
Gekozen door mevr. Donna Lynch, en mevr. Morag Bolton, die allebei helemaal weg van haar waren. En dat is toch wel heel bijzonder, door twee zulke beroemde whippetdames. Hieronder een foto die in alle whippetboeken staat: Pencloe Dutch Gold, winnaar van de Crufts, met zijn eigenaresse Mevr. Bolton.
Beide dames zijn zo lief om nog even met ons te praten en wat handlerstips te geven. Daar word ik dan toch wel hartstikke trots van, eigenlijk. Heel leuk om dit mee te mogen maken. En al zou het maar once in a lifetime zijn, dit pakken ze ons niet meer af, toch, Leo en Trea?
Leo, Trea en Leila krijgen ook een bekertje mee naar huis. Die moeten ze volgend jaar weer teruggeven. Dat is niet zo erg, want zo’n beker is het enige lelijke ding waar je toch heel blij van wordt. Maar volgend jaar wordt er dan wel een plaatje toegevoegd: 2014, Ballistic Al Nair.
En dat is dan wel mooi.
Dan de nestkeuring. Ik moet toegeven, de competitie was niet moordend. Want we waren het enige nest.. Maar beide keurmeesteressen namen er alle tijd voor en waren erg over de algemene kwaliteit te spreken. Als fokker mocht ik dus de rozetten voor meest complete en meest uniforme nest in ontvangst nemen. En ja, alweer trots. 🙂 Kijk nou toch eens, pappa Oban, mamma Donna en acht van hun negen kinderen. Dat is toch mooi!
Enfin, twee woelige maar gelukkige dagen. Tijd voor rust.
Dan nog hoog tijd voor wat bedankjes.
Han, Katja, Ad en Renny: bedankt dat ik jullie prachtige Oban mocht laten trouwen met onze Donna.
Leo en Trea: wat hebben jullie je belofte voor “een showtje doen” geweldig waargemaakt. Ringtraining, een nieuwe outfit, Leila zo prachtig in conditie hebben en zo van haar houden..het is geweldig.
Jordi, Esther, Jill, Jeroen, Gerdien, Huib, Marcel, Brenda, Dennis en Sandi, Marcel, Marjo, Marvin en Lara, Saskia en lieve zusters, wat was het geweldig dat jullie de moeite namen om naar Zutphen te komen en dit met ons te delen. En bedankt voor de manier waarop jullie van je hondjes houden. Da’s nog wel het mooiste.
Andrea en Gerdien: dank voor alle foto’s die jullie genomen hebben. Ik heb ze heerlijk gepikt, zoals je ziet.
Monique, ook bedankt voor je foto’s en bijstand in spannende momenten. En de gezellige borrel in de caravan. Het is eenvoudig in dit blog: de wat mindere foto’s komen van Mart en mezelf, de mooisten van jou.
En verder iedereen bedankt voor de warme handen, knuffels, schouders en zelfs hier en daar een lieve en meelevende traan. Het was een warm bad, en een geweldige ervaring.
