Gisteren kregen we bezoek uit België, van Jenny, Frank en Donna’s zoon Melvin. (Ballistic Spitfire). Melvin komt uit het eerste nest, met Ch. Delirious Gabriël, en is een nestbroer van Truffel. Ik was zo benieuwd hoe hij uitgegroeid was..

en ik was zeer aangenaam verrast. Deze Donna look-a-like ziet er prachtig uit. Een fraai reuenhoofd, maar toch elegant, prachtige hals en in schitterende conditie. Vol en glanzend. Goed werk, Frank en Jenny! Ook hier weer een reu die als pup niet al te best at, maar dit reeds lang achter zich gelaten heeft. Mooi om te zien, al is de foto niet zo goed: twee halfbroers. Melvin en Cyrus.

En nog eentje met zijn drieën:

Helaas vond Melvin Truffel nog erg lekker ruiken, en Truffel was daar niet van gecharmeerd. Ik heb mijn meisje nog niet eerder zo onvriendelijk gezien..ze snapte naar Melvin en ja hoor, een sneetje in het oor. Misschien een paar millimeter, maar bloeden! Mozeskriebel. En dat stopt niet zomaar. Van alles geprobeerd. Styptic powder..helpt even, maar zodra als Melvin zijn hoofd schudde, begon het weer. Prachtige bloedspatpatronen op mijn wit gestucte muren, CSI zou er van kwijlen. Dus maar een drukverbandje aangelegd.

Dat hielp even, maar helaas ook iets teveel druk op de keel..en bloeden stoppen is goed, maar de ademhaling stoppen iets minder. Dus het verband er weer af. Melvin bloedde en schudde vrolijk verder, dus maar weer poeder, en een losser verbandje.

Dat natuurlijk snel en vakkundig verwijderd werd door Melvin. Dan nog maar een beetje bloeden. Truffel komt even haar excuses aanbieden..zo had ze het nou ook weer niet bedoeld.

Toch maar gewoon lekker gaan wandelen. Paar bloedspatjes op de hei, daar heeft de hei geen last van.

Melvin bleef toch maar een beetje uit de buurt van al dat whippetgeweld van ons. Enerzijds had hij inmiddels wel respect voor Truffel, maar anderzijds..ze rook toch zo lekker…onweerstaanbaar. Mijn drietal gaat flink te keer in het warme weer.

En ook Melvin rent soms even lekker mee in de groep.

Cyrus wordt toch wel erg moe. Beetje te moe, naar mijn smaak. Te warm geworden.

Hij probeert verkoeling te zoeken in het zand, maar ook dat is warm. Mart heeft hem naar huis gedragen, laatste stuk zelf laten uitlopen, onder de tuinslang gezet en veel te drinken gegeven. Toen was hij weer helemaal het heertje, gelukkig. Maar het kan dus, ook in deze temperaturen, al snel gaan met een overenthousiaste pup. Tijd voor rust. We hebben een gast aan tafel. Melvin kijkt naar het aanbod aan hapjes. Kaas blijft favoriet.

 

Dus zo af en toe eens op schoot, een blik werpen op tafel, dan even richting keuken kijken (komt er  nog meer?)

 

En als blijkt dat dat niet het geval is, dan er maar weer af..

Het oortje heeft inmiddels besloten, maar op te houden met dat bloeden. En dan is er rust.

Onder het eten ontdekt Melvin de cave. Net als zijn moeder (op wie hij in deze pose meer lijkt dan ooit) heeft hij geen gebruiksaanwijzing nodig. Ik vermoed, dat er bij Jenny en Frank binnenkort ook wel zo’n ding staat.

Jenny, Frank en Melvin, heel erg bedankt voor jullie heerlijke bezoek. Het was geweldig om Melvin zo mooi en zo gelukkig te zien. Sorry voor het gedoe met het oortje. 🙂 En bedankt voor jullie heerlijke verwennerijen! Billions Chocolade en Champagne..hmm, ik ga er beslist eens kijken, dit smaakt naar meer.

https://billionsinc.com/boutique/

Nee, hier nog niet..al hebben we wel plannen, die we binnenkort ook bekend zullen maken.

Maar vrijdagavond kwam de schattigste puppie ooit even langs met haar moeder. Emmy, nu twee maandjes, op schoot bij opa René.

 

Stoer in haar baggy jeans. Een heerlijk wijffie. Op schoot bij haar overgrootvader.

 

En overgrootmoeder. Die echt haar ogen niet van haar achterkleindochter kan afhouden.

 

Het was zomaar ineens beregezellig, de hele familie, op Ivo na, kwam binnenvallen. Zit je ineens met 12 mensen in je kamer, die allemaal zo belangrijk voor je zijn. Heerlijk. Irene en Sander,

 

En Esther, Linda en Arthur. Heerlijk om ze allemaal weer even te zien.

 

Zaterdag was het weer niet zo best, maar er was toch nog even een zonnig gaatje. Donna en Cyrus mochten nog even komen rennen bij Ron op de Maggieweide, en tussen de buien door lukte dat prima. Gelukkig, want zondagmorgen vertrok ik al vroeg naar België, de honden achterlatend bij mijn mannen.

Heerlijk, puppies knuffelen en keuren bij Tinne. Een verschrikkelijk leuke gewoonte, om met wat fokkers en andere whippetenthousiasten eens te kijken hoe een nest is uitgepakt. Met zes weken kun je al zoveel zien. Dus waren Monique, Virginie, Evelien, Elly, Nikki en ik te gast om de pups eens goed te bekijken. Natuurlijk moeten ze eerst eens flink geknuffeld. Ik had de eer om een uurtje eerder te mogen komen, voor de préknuffel. De pups worden uitstekend gesocialiseerd en staan allemaal te dringen aan het hek om opgepakt te worden. Een geweldig gezicht. Tenzij Marc even in de ren is, want die is ook fantastisch puppiespeelgoed.

 

Er is best wat moed voor nodig om zo in de kennel te gaan liggen, want negen enthousiaste bijtbeestjes met een bekkie vol naaldjes, dat voel je wel.

 

Als de andere dames er zijn, eerst een knuffelsessie.

 

Dan eerst een heerlijke maaltijd. Hartstikke gezellig.

 

Vervolgens het serieuze gedeelte: alle pups op tafel, één voor één. (Anders zou het nogal een zootje worden). Kijken naar toplijn, onderlijn, hoekingen, halsjes, hoofdjes, voetjes, onderkaakjes, polsjes..en proberen die twee besten eruit te halen. Valt helemaal niet mee.

 

Links ziet u het blikje extra aantrekkelijk voer, waar de pups best even van willen eten terwijl ze netjes worden neergezet. Ze kruimelen nogal, die pups. Geen probleem, moeders komt even opruimen.

 

Natuurlijk probeer je ook wat van het gangwerk te zien. Maar dat valt niet echt mee. Rennen en vliegen door de lavendel is veel leuker dan keurig draven.

 

Even proberen met een showlijntje..maar het zijn net kleine broncootjes. Tja, ze zijn ook nog zo jong en speels..dat komt allemaal wel.

 

Als je denkt dat je alles gezien hebt, is Dyllis ineens in gesprek met een wijting. Ben benieuwd wat die de beste pup vond.

 

Voor de fokkers, Tinne en Marc, zijn dit zeer intensieve dagen. De pups zijn druk en maken er een gezellige bende van soms, ontzettend veel visite en zo weinig tijd. Dan is zelfs een cave aantrekkelijk om je even af te sluiten van de wereld.

 

Even crashen met een warme pup op je buik.

 

En dan na de laatste maaltijd van de pups, heerlijk op tijd naar bed.

 

Marc en Tinne, het was beregezellig, bedankt voor de gastvrijheid..en sterkte, die laatste twee drukke weken.

En dan vanaf deze plaats nog een felicitatie voor Leila (Ballistic Al Naïr) die op de show in Hazerswoude haar tweede jeugdCAC gehaald heeft..goed gedaan meissie!! En uiteraard ook felicitaties aan Leo en Trea.

Ook onze Dakota werd daar voortreffelijk geshowed door Sabrina. Jammer dat ik er niet bij kon zijn, soms zou je zo’n weekend wel eens twee of drie personen willen zijn.

Twee dagen te laat, is dit blogje..waarvoor mijn excuses. Maar het was even druk. 

Afgelopen donderdag kregen we van Tinne, Marc en Dyllis een echt cavebed. Alias hamburger, mossel, pitabroodje.. Donna’s ogen werden werkelijk enorm toen ze hem zag, en zonder enige gebruiksaanwijzing kroop ze er in en was gelukkig. Erg gelukkig. Helaas zijn er kapers op de kust, die het ding ook willen kraken. 

 

En ook Cyrus vindt het een geweldig ding. Zijn pootjes zien er lang niet meer zo nieuw uit als een maandje of tien geleden. 

 

Afgelopen zaterdag waren Trea, Leo, Sabrina, Mart en ik te gast bij Han en Katja. Katja is een fantastisch goede handler en we wilden de kunst graag eens van haar afkijken. Gelukkig is ze altijd bereid om mensen iets te leren. En da’s mooi. Omdat ze net alle drukte rondom het nest achter de rug had, spraken Trea en ik af om eten mee te nemen. Dus bakte ik een broccolitaart, 

 

en Trea nam een prachtige ovenschotel mee. Met, jawel, broccoli. Nou is broccoli heel gezond en smakelijk dus dat gaf helemaal niets. 🙂 Alleen jammer dat de ovenschaal van Trea niet in de oven van Katja paste. Maar Han heeft de perfecte oplossing. Zo is de ovenschotel ook nog rijk aan ijzer. Ook al zo gezond. 

 

Trea en het liefste Italiaantje dat ik ken. 

 

Natuurlijk was er een serieus deel, deze dag. Hoe krijg je die schwung nou goed in zo’n fraai whippetnekkie..

 

Katja demonstreert het bij Kootje, alias Ballistic Dakota. Het is verbluffend hoe leuk ze het showen weet te maken. Het was constant druk op tafel, want al de honden van Katja en Han sprongen er op  hun beurt gezellig naast, om zich te showen (en de beloning te incasseren, uiteraard. ) Ook Leo ontvangt nog wat tips, om zijn mooie Leila (Ballistic Al Naïr) nog knapper uit te laten komen. Ze glimt bijna van de tafel af. 

 

Naast al die gezonde broccoli en sla, 

 

heeft de gastvrouw nog iets bijzonders onder de kurk, wat we ons goed hebben laten smaken. 

 

De volgende ochtend vertrekt Sabrina al vroeg, met medeneming van haar Kootje, en onze hoogloopse Truffel. We willen het lot niet al te zeer uitdagen, halfbroer/halfzus is geen gewenste combi. We missen haar, maar krijgen dagelijkse updates over Truf, compleet met foto’s waarop ze er erg happy uitziet. Maar Cyrus mist haar ook. Om hem wat afleiding te bezorgen, gaan we naar de losloopweide van Ron. 

 

Daar kan hij lekker rennen met zijn moeder en de Jack Russels. Ron doet er echt moeite voor om een leuk filmpje te maken. 

 

https://www.facebook.com/photo.php?v=1402584286673987&set=vb.100007672872197&type=2&theater

Zondagavond stappen Cyrus, Donna en ik in de auto voor een paar dagen aan zee. Bij Monique, natuurlijk. Dat betekent strand, zee, bos, champagne (magere) en heerlijke maaltijden. En, niet in de laatste plaats, het voortreffelijke gezelschap van Monique en haar drie beige beauties. Cyrus vindt Hazel een beetje spannend, maar tegelijkertijd ook helemaal te gek. 

 

Op het strand, waar geen gemotoriseerd verkeer mag komen, rijden een paar irritante mannetjes op quads veel te hard voorbij. (Waar is die boswachter als je hem wel nodig hebt..). Maar Hazel grijpt in. Met een ongelofelijk snelle sprint  legt ze in een paar seconden de toch behoorlijk lange afstand tussen ons en de quads af. De mannen, die een jonge leeuwin op zich af zien stuiven, verdwijnen uit ons blikveld. Goed gedaan Hazel! Jammer dat ik er geen foto van heb, maar ik stond zo ongeveer met open mond toe te kijken. Prachtig toch, onze honden in actie. Van Monique kreeg ik wat mooie foto’s. Ook zoet water in Den Helder:

 

Cyrus is erg gelukkig. ’t Is echt een zeehond. 

 

Als je weer thuiskomt, ben je heerlijk gezandstraald. Ik krijg Betty Boophaar van die wind. 

 

Eh..ik zei al, dat Cyrus hier heel vrolijk van wordt? Heerlijk om dat joch zo uitgelaten en blij te zien. 

 

Beige en streepjes, het heeft toch allebei wel iets. 

 

Het helmgras staat Cyrus goed. 

 

En het zand eigenlijk ook wel. 

 

Monique zorgt voor de inwendige hond. 

 

Maar ook voor de inwendige mens. Naast al die magere champagne, en een bootcampwandeling, kookt ze gezond en verantwoord. En ik kreeg een prachtige armband van haar, waar ik nog even in moet krimpen. Een mooie motivatie..en op deze manier gaat dat vast lukken. 

 

Het is dik genieten weer. Wat is de zee toch prachtig. En alles wat er bij hoort. 

 

De wijdse luchten, de ruime blik, en de..eh..hindoetempels. Want die heb je óók al in De Helder. 

 

De volgende dag komt Herma met Anyl (Ballistic Gloster Meteor.) Een heerlijk meissie, fijn om haar weer te zien. 

 

Samen gaan we naar Marianne en haar mooie Sandje Megan, die nu zes weken drachtig is. Voor al het nieuws over Megan verwijs ik u graag naar het blog van Monique, 

https://saltysands.wordpress.com/

Volgende week een puppieblog!

Aangezien Ballistic Dakota, alias Kootje, in november gedekt zal worden, is het zaak om naar geschikte echtgenoten te gaan kijken. Wat een prachtig argument om samen met Sabrina, haar mede- eigenaresse, naar de Crufts te gaan. Om heren te kijken. Winkelen is uiteraard ondergeschikt.. (jawel, ik hoor u op afstand snuiven). 

En het was weer machtig. Zoveel moois gezien. Niet persé alleen in de ringen. Neem nou deze ex-renners, ontzettend lieve Greyhounds die een huis zoeken.

 

Sabrina heeft bij deze stand trouwens twee machtig mooie halsbanden voor Indie en Kootje gekocht. Maar da’s uiteraard bijzaak. 🙂 Helaas zijn er ook wel wat afgrijselijke dingen te zien op Crufts. Zoals verf voor je witte poedel. 

 

En dan natuurlijk een groot deel van de dag op tafel staan, als model. Bah. 

 

En als je dringende behoefte hebt aan een tutu voor je dwerghondje, dan kan dat ook. 

 

Nou ja. Ook ruim voldoende bling, al ben ik daar op zijn tijd toch niet vies van. 

 

Maar uiteraard is er meer dan voldoende te zien aan rassen, die je niet elke dag tegenkomt, en dat is leuk. Wanneer word je nou geknuffeld door een Noorse Buhund. 

 

Of door een groot, mij tot nu toe onbekend ras. Is volgens mij niet voorbijgekomen tijdens de KK1. 

 

Irish Softcoated Wheaten Terriër, geen alledaags gezicht. Ik heb nog op de lijst gestaan bij een fokker, voor we toch voor de whippet vielen. Goh, wat had het allemaal anders kunnen lopen. Maar ik blijf ze leuk vinden. 

 

In het hotel was het een drukte van belang. Heel veel honden en hun eigenaars. Een prachtig gezicht. Tja, als je zo’n Ier als puppie op schoot neemt, wil hij dat later ook nog. Moet kunnen. 

 

Als rechtgeaarde woestijnhond heb je hier natuurlijk niet veel te zoeken. Er komen vrij weinig gazelles voorbij. Dus kijk je maar eens hoe de beplanting smaakt. 

 

En dan dit:

 

Die honden mochten dus gerust overal komen, want er was geen sprake van eveningmeal. Toen ik naar de bar ging om avondeten te bestellen, bleek dit niet meer voorradig. Op. Veel te veel gasten, veel te weinig eten..nog geen tosti. Helemaal niets. Ik keek de barman een beetje perplex aan. Naast me klonk een diepe basstem: “are you hungry, love? ”  Een grote brede vent, beetje bikertype. Nou ja, enigszins trek hadden we wel dus dat moest ik beamen. Gaat me die schat naar zijn kamer, en haalt twee potjes noodles voor ons. De barman voorzag ze van kokend water, en dus dineerden we die avond met potnoodles. 

De hotelkamer was prima, heerlijke bedden. Alleen die Engelsen hebben van die rare stekkertjes. Gelukkig had ik mijn ouwe trouwe ANWB-ding bij me, zodat telefoons en sigaretjes toch opgeladen konden worden. 

 

De volgende dag was het Houndsdag, en gingen we dus naar de whippetring. Mannen kijken. Whippetmannen, welteverstaan. En jee, wat waren er veel. Erg veel mooie honden, maar zowel Sabrina als ik vallen toch een beetje op hetzelfde type. Zoiets dus:

 

Monique was zo lief om af en toe mee te kijken naar gangwerk en bouw.  We hebben nog even iets gedronken met zijn drieën, en even aan Jewel gedacht. 

 

Nog wat rondneuzen, hondjes kijken, zoals dit geinige stelletje schnauzers..wat een koppies. 

 

En toen was het tijd voor de erering. De Engelse indeling van honden is heel anders dan de FCI-indeling die wij gewend zijn. Zo werd hier de beste gekozen uit de groep “Hounds”, die van alles behelst, van teckel tot Ierse wolfshond. Bij de whippets werd het de fraaie Shalfleet Simply a Lord. 

 

Mooi gangwerk heeft deze jongen. 

 

Maar Best Hound werd de Ierse wolfshond, die ook echt wel erg mooi was, voor zover ik verstand heb van Ieren (en dat gaat eerlijk gezegd niet diep.) De erering: 

 

Een felicitatie voor Jan-Willem en Kris is hier ook zeker op zijn plaats: hun Crème Anglaise’s Hello Look at Me werd beste whippetteef en dat is geen geringe prestatie! 

In de lounge van het hotel was het nog hartstikke gezellig. Er was zelfs eten. En een hele familie blote honden. De Mexicaanse naakthond:

 

en de Chinese naakthond:

 

Het is niet helemaal mijn ding maar ze waren lief  en voelden heerlijk warm aan. Wat is er toch een verscheidenheid aan rassen..als je dan deze jongens ziet, juist weer zo vol in de vacht. Een Malamute en twee Huskies. 

 

Het waren twee heerlijke en gedenkwaardige dagen. 

Ondertussen is Truffel loops geworden. Gelukkig mochten de whippets en ik zondag van het heerlijke weer genieten op Ron’s Maggieweide. 

 

Het domicilie van deze twee Jack Russelheren, die gelukkig niet meer over de onderdelen beschikken om Jack Whippets te maken. 

 

Dat hindert ze echter niet om volop van de zon, elkaar en het leven te genieten. 

Allemaal whippets, die dit weekend een hele hoop lol met elkaar gemaakt hebben. Het begon vrijdagmiddag al, Jilke kwam met haar heerlijke kleine zwarte guppie Isa op bezoek. Een enorm vrolijk whippetje, dat geen geheim maakt van haar genegenheid voor  mensen. Natuurlijk samen de hei op.

En helemaal uit je plaat gaan voor een gegooid stokkie..

Heerlijk. En zaterdag kwamen Leo, Trea en Leila ons vereren met een bezoek. Lekker nog even nasudderen over de Clubmatch, plannetjes maken, en even wachten tot de buienradar aangaf dat we naar buiten konden zonder een al te nat pak te krijgen. Dat lukte.

Naarmate de wandeling vorderde, werd het weer steeds beter. En de honden steeds enthousiaster.

De kleine rode dame die vrolijk meeholt, is Puckie, een kruising whippet/boerenfox. Trea geniet van alle blije beesten.

Broer en zus zoeken elkaar behoorlijk op in het spel.

Ze geven elkaar geen duimbreed toe.

En Puckie deelt volop in de feestvreugde.

Truf en Leila kunnen ook prima met elkaar opschieten.

Het blijft een heerlijke plek voor hond en mens, die hei.

Thuisgekomen, is het tijd voor de inwendige hond.

Natuurlijk gewoon rauw vlees, maar ach, na al die inspanning mogen ze ook best een paar frikadelletjes delen. Alleen die wijn delen, dat is misschien een minder strak plan. We zien hier twee drankbeluste dames, Truffel en Leila..

Ja, sprak Trea droog, Leila is hier opgegroeid als pup hè… En dat kan ik niet ontkennen. Martin zorgt voor de inwendige mens. Heerlijk, hij kookt echt zalig en dan mag ik lekker over hondjes babbelen met Treo en Lea..eh..Trala en Lao..eh..enfin. Na een paar wijntjes is het wel eens lastig met al die namen. 🙂  Even wat bodem leggen dan maar.

Een vermoeide jonge schoonheid op de bank.

En de volgende dag was het al weer raak: we waren uitgenodigd bij Bella en Hunter (en hun eigenaren) om op het strand te komen spelen. Donna vind het best leuk om haar kinderen weer te zien, maar hun eigenaren, dat is eigenlijk nog leuker. Dennis en Sandi.

Truffel en Bella op schoot bij Luci en Brenda.

Bella heeft zo’n ontzettend leuk en lief smoeltje. Om op te vreten.

En Hunter..ik had ‘m bijna zelf gehouden. Soms nog wel eens spijt van, als ik dit zo zie..

Het maakt veel, zo niet alles, goed dat Hunter enorm gelukkig is, dat zie je aan alles. Neem nou zo’n middagje strand, vlak bij..een aantal foto’s die geen commentaar nodig hebben.

 

 

 

Dat was echt zo’n heerlijke middag..  En dan weer gewoon aanschuiven, Brenda heeft zalig gekookt.

 

Cyrus bedelt niet. Hij wordt gewoon uitgenodigd voor een hapje. 🙂

 

En Bella bedelt ook niet. Ze laat alleen heel goed zien wat ze wil. Communicatiedeskundige in de dop.

 

Wat is het toch mooi, al die kleuren whippets bij elkaar.

 

 

Jongens, bedankt voor een ontzettend fijne dag.

En dan, als klap op de vuurpijl, nog een ontzettend lief puppie..

 

Wat een heerlijk moppie. Donna wil graag een gesprek met Esther, als moeders onder elkaar. En dat je dan nog even over je buik gekriebeld wordt, is mooi meegenomen.

 

Emmy is al een heerlijk ruikende brandschone baby. Maar na de behandeling van Truf, zit er echt geen vuiltje meer op. Daar kon ik helaas geen foto van maken, we willen niet dat het al te grote enthousiasme van Truffel Emmy aan het huilen maakt, dus even ingrijpen. Emmy, volgende keer hoef je niet in bad voor je komt hoor..

Het was een mooi weekend.