Op 26 april 2013 werd het Sterrennest geboren. Vier dames en vijf heren. Dus afgelopen Koningsdag werd het hele spul een jaar. En dat gaan we vieren. Volgende week mag ik alle pups, die nu fraaie jonge honden zijn, hier ontvangen, met hun eigenaars. Een kleine 30 man en een stuk of 16, 17 whippets. Het is een uitdaging, maar één die ik heel graag aanga.

Alle negen pups van Oban en Donna zijn gezond, gelukkig en hebben een enorm fijn thuis getroffen. Daar ben ik heel erg dankbaar voor.

Ik kreeg nog wat verjaardagswensen met foto’s in de mail. Die wil ik graag even met u delen.

Allereerst een mooie foto van Muffin. Maar wat ik ook doe, ik mag hem niet aan mijn fotoprogramma (ACDC, geen aanrader) toevoegen. Steeds slaat het programma op hol. Nou is Muffin ook een knappe hond, misschien is het programma onder de indruk. Of jaloers. Hoe dan ook, ik beloof u volgende week een extra grote foto van Muffin. (Het blauwe bandje).

De eigenaars van Beer zijn nog elke dag even verliefd op hem. Het kleine mannetje, met het paarse bandje, die zo’n laag geboortegewicht had maar zich, met een heel klein beetje hulp, naar het leven toe knokte en zijn eigen curve meer dan goed volgde. Respect, Grote Beer!

En knappe Noor, (het rode bandje)  die heel in het begin even een eigenaarswisseling moest doormaken, maar daarna gigantisch met haar neus in de boter viel. Het evenbeeld van haar broer Cyrus. Maar dan in het vrouwelijke.

Sirius, het lichtblauwe bandje, een mooie man, en ook al zo’n vrolijk geval. Dolblij met zijn nieuwe koeienstaart.

En Zoran, het groene bandje, die in België woont en wie het mij heel moeilijk maakte in mijn keuze. Want het was tussen hem en Cyrus. Ik zou Cyrus nooit meer willen of kunnen missen, maar Zoran is ook niet mis..wat is hij prachtig aan het uitgroeien.

 

Ik verheug me op volgende week zaterdag..U krijgt dan een wat meer volumineus berichtje te lezen, dat beloof ik u.

 

Al weer vijf maanden geleden kwam Maggie om het leven. Soms lijkt het gisteren, soms een jaar geleden. Maar ze wordt nog dagelijks herdacht. Niet alleen door ons. U weet nog, dat Ron, de militair die zo fanatiek mee heeft geholpen om te zoeken, zijn losloopweide naar Maggie genoemd heeft?

Inmiddels heeft deze weide er een prachtig item bijgekregen. Een heel mooie tuinposter van onze Mags, 2×1 m. Rennend in alle vrijheid, wat ze het liefste deed.

Onze honden spelen er vaak. Maar de weide is er niet alleen om op te spelen. Het is een veilige weide, met hoge hekken er omheen, die ook angstige honden veilig binnenhoudt. En dat kan heel nuttig zijn, want 12 april is er een heel transport honden op deze weide binnengekomen. Honden die vanuit Spanje, uit een absolute rotsituatie, in Nederland en Duitsland hopelijk een fijn en veilig thuis vinden. Drie organisaties (Greyhounds in Nood Nederland, Scooby Germany en Greyhoundfriends) mochten van de weide van Ron gebruik maken. Ongeveer 50 nieuwe eigenaars kwamen hier vol verwachting, onder het genot van een bakkie, hun nieuwe huisgenoot  ophalen. Een feestelijke gebeurtenis. Uiteraard wil je als hond na zo’n lange reis eerst even je behoefte doen, een beetje drinken en een happie eten. En moeten de nieuwe eigenaars nog heel even geduld hebben..en dat hebben ze.

Ik vind het zo mooi dat Maggie’s weide ook voor deze doeleinden gebruikt mag worden. Goed werk, Ron!

Maar er wordt vooral vaak  heerlijk op gespeeld. Onlangs kwamen Leo en Trea ook even, met Nora en Leila. Broer en zus kennen elkaar nog prima. De verwantschap zullen ze zelf wellicht niet kunnen benoemen, maar dat er iets bekends is..ja.

Heerlijk met zijn allen achter een stokkie aan..Leo is zo goed om er een te gooien.

Nog even een boswandeling, waarbij ome Ron Truffel beschermt tegen de grote boze tractor die voorbijkomt,

En dan nog even een Chineesje halen..dan heb je toch zomaar weer een leuke dag met zijn allen.

 

Eerste Paasdag, ook een heerlijke dag. Fijn weer, en bijna de gehele familie bij elkaar, met uitzondering van jarige Irene, die moest werken. Beetje kletsen, beetje relaxen in de hangmat, wijntje drinken,

 

En natuurlijk Emmy knuffelen.

De overgrootouders laten zich ook niet onbetuigd.

Zo’n klein wijffie moet natuurlijk nog groeien, dus wel het flesje leeg drinken..

En uiteraard wordt ze ingewijd in de familietradities. Komt vast goed.

Het waren mooie Paasdagen.

 

Altijd weer een ontzettend gezellige en prima georganiseerde coursing, waar we graag naartoe gaan, ook al heb ik momenteel zelf geen honden die wedstrijden lopen. We kwamen vrij laat aan, maar nog precies op tijd (door wat coulance van de organisatie) om Truffel een trainingsronde te laten lopen. Dat deed ze heel goed. Maar nog wel alleen.. helaas had ik niet meer de tijd om mijn camera te pakken. Na een gezellige avond nog even chillen in de caravan. Cyrus heeft er talent voor.

Echt nog een pup, met die veulenpootjes. En als Mart gaat afbouwen, kruipt hij heerlijk onder de vachten.

Op zaterdag doen we  niet veel. Niets, eigenlijk. Soms is er niets zo heerlijk als een dagje niets. Truffel en Donna nietsen lekker naast elkaar op een kleedje in het zonnetje,

 

Kootje doet ook niets maar kijkt er heel lief bij,

En kruipt even later bij haar moeder, om even samen lekker te niksen.

Veel mensen vinden het lastig om ze uit elkaar te houden, en dat snap ik soms wel. Cyrus is een beetje klaar met niksen. Hij ziet van achter het hekje toch wel heel interessante dingen gebeuren op het veld.

Bij de manege blijkt plotseling familie van Mart rond te lopen. Zijn oom en tante, hun zoon en kleinkinderen. Leuk om ze even te ontmoeten en onze fonkelnieuwe achternichtjes (ik had ze nog  niet eerder ontmoet) komen even de honden knuffelen.

Het leuke van zo’n dagje niksen is, dat je om je heen van alles ziet gebeuren. Zoals een poging om een stuk of negen piepjonge Afghaantjes lief in de lens te laten kijken. Bijna onbegonnen werk.

Mart, genietend van zijn weekend, biertje in de hand. Met op de achtergrond John, die even de luiken dichtdoet.

Zelfs de Afghanen van John en Karin doen het even rustig aan. Komt ervan als je aan de Jupiler gezeten hebt.

Cyrus krijgt het een beetje fris maar wil toch buiten bij me blijven. Daar maak ik dus gewoon even een soort broodje hamburger van.

De volgende dag, zondag. Cyrus mag een proefronde lopen. Het begint allemaal wat eerder, want Jan Werner en zijn Lea hebben slecht nieuws gehad en moeten direct weg. Vanaf deze plaats heel veel sterkte, Jan en Lea. Simon moet nu de hele coursingdag draaien, terwijl hij in de avond nog naar verweggistan moet rijden. Gelukkig verloopt de coursing goed en vlot.

Cyrus kijkt me nog even aan, als ik hem fotografeer bij de start..oh jee.

Maar ik had me geen zorgen hoeven maken. Als een pijl uit de boog vliegt hij achter het haas aan, en loopt een prachtige proefronde. Mannetje, wat ben ik trots op jou.

Met coursing kun je niet vroeg genoeg beginnen. Liefst nog voor je eerste jaar, voor baby’s dan.

We laten Cyrus af en toe nog eens een kijkje nemen. En jee, wat heeft hij er zin in.

Mijn knappe vent. Ach, zitten die doodskoppies op de mooie band van Sandy weer ondersteboven.

 

Dakota heeft gezellig een weekje bij ons gelogeerd. En vandaag komt Sabrina de wedstrijd met haar doen, en haar weer mee naar huis nemen. We zullen haar ernstig missen, het was fijn om weer vier whippets te hebben. Sabrien en ik hebben geen hoge verwachtingen van Kootje qua wedstrijd, ze is nog iets te mollig en zit duidelijk in de naloopse periode. Komt goed, en ze vindt het toch heerlijk om mee te doen.

Heerlijk om ze nog even met zijn vieren bij elkaar te hebben, in het zonnetje.

De prijsuitreiking. Om te beginnen een hartelijk applaus voor alle vrijwilligers. Iedereen heeft zijn stinkende best gedaan om er voor ons een leuke dag van te maken, en jee, is dat gelukt. Wat een oog voor detail..

Veel foto’s heb ik helaas niet, want ik mocht de mooie pup van Paul en Maria vasthouden, en dat gaat dan echt even voor. Maar deze wel, een mooie eerste plaats voor Cleo van Hilde, bij de Salukidames. Jet van Jacqueline werd  tweede. Jamie werd eerste bij de reuen.

 

Leila van Donna en Peter werd eerste, Diego van Dennis en Monique ook maar verder laat mijn geheugen me een beetje in de steek..in ieder geval proficiat voor alle winnaars! De pup die ik echt even moest knuffelen:

Haar vader, Canoodles Knightsoul, is een lieve knappe vent, en in de toekomst zeker interessant voor de Ballistics. Maar behalve het plezier voor de honden, is dit voor mij ook zo de essentie van het coursen: een gezellige dag met fijne mensen,

 

een zonnetje, een wijntje en heel veel plezier.

En dat is ook dit weekend weer gelukt.

Kan het mooier? Nee, eigenlijk niet.

Wat een heerlijk weer hebben we afgelopen tijd gehad. Echt whippetweer. Onze zonaanbidders, moeder Donna en zoon Cyrus,

en Donna’s dochter Truffel.

Zaterdagmorgen vertrokken Ron (de meneer die zijn losloopweide naar Maggie genoemd heeft) en ik al vroeg naar de coursing in Spaarnewoude. Even kijken of Donna er nog zin in had. Maar er zijn zoveel verschrikkelijk gezellige dingen om de coursing heen. Je ontmoet er vrienden, kletst lekker bij en last but not least: er zijn altijd wel pups te knuffelen. Zoals Lola, het Basenji-teefje van de familie ’t Mannetje,

En Sky, van Ton en Bea van Straten.

Beide pups zullen we vast terugzien op de coursing, en hopelijk Ton ook want dan kan ik hem nog eens persoonlijk bedanken. De mooie coursingfoto’s op dit blog, zijn van zijn hand. Donna had er best nog zin in. Ze liep een leuke course, maar niet fantastisch.

En toen ze van het veld afkwam, liep ze niet meer helemaal zuiver. Misschien toch weer de spierscheuring die opspeelde. We zullen maar weer eens naar Dr. van der Rijt gaan. Uiteraard heb ik Donna teruggetrokken. Jammer, maar het is niet anders: bij twijfel niet lopen. Dus waren we afhankelijk van Dakota voor het verdedigen van de familie-eer. 🙂  Alleen had Kootje te kampen met het feit dat de loopsheid nog maar een week of vier, vijf geleden is. Ook zij was niet op haar top, maar dat komt wel weer. Het was in ieder geval heerlijk om het plezier van dit kleine felle meissie te zien.

Donna kan trots zijn op haar dochter.

Sabrina en ik zijn in ieder geval apetrots op haar.

En Kootje, geniet er nog maar even van, want hopelijk ga je aan het einde van dit seizoen trouwen, en dan is het heel even over met het coursen.

Koot behaalde een nette zesde plaats en stond dus net niet op het podium. Anders was dit voor Fajah, de Afghaanse dame van Sabrina. Ze heeft erg mooi gelopen. Dan is de prijsuitreiking toch nog spannend. Het was even wachten. En na deze zonovergoten dag werd het toch wat frisser. Ron doet net alsof hij Kootje warm houdt. In werkelijkheid is het andersom..hij had dit whippetkruikje echt even nodig.

De prijsuitreiking bij de Whippets:  de Whippetdames,

en de Whippetsprinters:

 

en laat ik nou helemaal geen foto hebben van de whippetreuen..ik snap er niks van..mijn excuses! In elk geval een hartelijke felicitatie voor alle winnaars!

Bij de Afghanen heeft Fajah de eerste prijs, geweldig!

Een bedankje voor de WRA is zeker op zijn plaats. Het was een fijne en gezellige dag, en zoals gewoonlijk prima georganiseerd. Chapeau weer voor alle vrijwilligers die zich ingezet hebben om ons een fijne dag te bezorgen!

De volgende dag, al weer een gezellige. Han, Katja en Sabrina kwamen lekker wandelen, eten en genieten van het mooie weer. Heerlijk, negen Whippets en een Italiaantje bij elkaar, en er valt geen onvertogen blaf..bij welk ras kan dat. Je trekt dan wel wat aandacht op de heide, maar dat is eigenlijk wel leuk.

Djinny was deze dag jarig. Ze is 14 jaar nu, en nog steeds een blije gezonde whippet. Ze is de oma van onze Donna en dus de overgrootmoeder van Truffel, Cyrus en Dakota. Ze laat zich alle felicitaties en bijpassende aaien heerlijk welgevallen.

 

Dakota (alias Kootje) logeert een weekje bij ons, om zo af en toe eens te wennen en zich hier helemaal lekker te voelen. Het is de bedoeling dat ze hier eind van het jaar het leven gaat schenken aan een aantal heerlijke puppies.

Oban en Truffel bespreken vast het menu. Je kunt niet snel genoeg je plaats aan tafel veroveren. Voor al die mensen weer denken dat het eten alleen voor hen is.

Ook koken met Whippets hoort erbij. Het is soms niet eenvoudig om bij het aanrecht te komen. Enkele Whippets hebben zich hier gepositioneerd, in de hoop dat ik af en toe wat laat vallen.

 

Het weer blijft maar heerlijk, dus we kunnen zalig buiten eten..en dat op 6 april.

Djinny trakteert  haar familie. Met een beetje hulp van Han, uiteraard.

 

Katja, Han en Sabrina, bedankt voor een heel fijne dag.

En dan wil ik graag afsluiten met de foto van deze mooie zoon van Donna en Oban, zojuist ontvangen van Jean en Rika.  Zoran, met zijn baas..wat wordt hij mooi. Zoran, bedoel ik. Jean was het uiteraard al.