3 mei, de dag dat we de geboorte van het Sterren-nest vierden. Een heerlijke, zonnige dag. Wat een mazzel.

Om gelijk even met de deur in huis te vallen: de fotograaf van vandaag was Jean Dubois, samen met zijn Rika de eigenaar van Zoran, het groene bandje. Alle foto’s op dit blog zijn van zijn hand. Dankjewel Jean!

Omdat het buiten zo heerlijk was, liep iedereen gelijk door naar de tuin.

Ik geloof 27 man en een whippetje of 16..en er valt nauwelijks een onvertogen blaf. Alles blendt samen als een grote smoothie.

Gerdien was zo lief om gebak mee te nemen..in gemakkelijke hapklare vorm, heerlijk, en bekroond met een Whippetchocolaatje.

De vijver houdt altijd aantrekkingskracht op honden. Deze keer heeft er maar ééntje ingelegen: Het was Noortje die bovenkwam met een waterlelie op haar knappe koppie. Helaas geen foto van.

Uiteraard moeten al deze whippetpubers hun energie even kwijt. We gaan het bos in.

Om uiteindelijk te eindigen bij de achterste schaapskooi, waar gelukkig geen schapen zijn. Dat zou wat al te lollig worden voor de honden, en stukken minder voor de schapen. Op de heuvel bij Harley’s boom kunnen we mooi over het hele heideveld uitkijken, en zien wat onze honden allemaal uitvreten.

De honden hebben ontzettend veel plezier met elkaar, er wordt wat afgerend en gespeeld. Donna haalt helaas haar Houdini-act weer uit, ze verdwijnt op de een of andere duistere manier uit de met hekken afgezette schaapskooi. Ron loopt in enorm hoog tempo naar achteren en klimt over het hek met prikkeldraad, en Mart volgt aan de andere kant..al met al was de voortvluchtige binnen vijf minuten weer veilig terug, en aan de lijn. En daar bleef ze.

Vorige keer had ik u nog een foto van Muffin beloofd: hier is-ie, samen met zijn baasje Jordi.

Het is een snelle jongen, die heel veel op zijn moeder lijkt. Beer is ook al een eind uitgegroeid en verraste ons met zijn snelheid en wendbaarheid. Zou een prima coursertje zijn, denk ik.

 

Moeder en zoon..Donna en Cyrus.

Natuurlijk moet er een groepsfoto gemaakt worden. Jean staat er dus zelf niet op..

En nog eentje..

Wat ben ik blij met deze groep mensen, die het leven van “mijn” pups zo geweldig maken. Allemaal gezonde, gelukkige en geliefde honden. Als het heilig vuur er een beetje uit is, gaan we op huis aan, voor de champagne.

Martin heeft in de ochtend de slingers nog opgehangen.

David draait mee in de keukenbrigade.

Een woord van dank aan mijn eigen Mart is hier wel op zijn plaats. Week na week is hij bezig geweest met het monteren van een geboortefilm, foto’s van de eerste acht weken van de pups, mooie muziek eronder, en voor alle eigenaars een persoonlijke kopie, met foto op de voorkant en de stamboom op de achterkant. Op de dag zelf heeft hij bijna alles gedaan, en toen ik vandaag terugkwam van de Podencodag, was heel de kamer weer netjes..lief, zonder jou geen Ballistic. Dankjewel.

Via de beamer kan iedereen het filmpje vast even zien.

Zo leuk om de reacties te zien.

Het is geloof ik best  nog spannend af en toe.

 

Whippettalk all over the place, elkaars honden knuffelen, wat een prachtdag.

Ik kijk er met gigantisch veel plezier op terug, en behalve vele goede herinneringen zijn we ook nog bloemen, begonia’s (jawel!), chocolade, likeur, hondensnoep, een mooie Boeddha en nog veel meer dingen rijker. Op naar het volgende nest, dat we einde van dit jaar hopelijk mogen verwelkomen. U hoort ervan.

Eén whippetje en haar eigenaars moesten we vandaag helaas missen. Nabin, het gele bandje, met haar eigenaars Huib en Marcel. Wegens verdrietige familieomstandigheden konden ze deze dag niet meemaken. Marcel en Huib, er is vandaag aan jullie gedacht en met jullie meegeleefd.