Afgelopen weekend was de modderdag- eh..moederdagcoursing van de Osse windhondenvereniging: Het Haasje, ook wel liefkozend “De Ossehaas”genoemd. Zoals alle deelnemers weten, hebben de mensen van “het Haasje’ altijd alles keurig voor elkaar, in goede harmonie en met veel liefde voor de sport. Alleen..zelfs zij kunnen moeder Natuur niet naar hun hand zetten. Wat jammer is, want ze verdienen het zo. Maar toen we vrijdagavond aankwamen, was de hemelse douche al lichtelijk geopend en dat hield eigenlijk maar nauwelijks op, gecombineerd met een nogal sterke wind. We zagen maar weinig voortenten en luifels, en dat was heel verstandig. Wel zagen we kapsels van Shirley Temple meets Catweazle, en dat met name op mijn hoofd. Goddank waren de meeste mensen zo lief om daar geen foto van te maken. Om een idee te krijgen (van de modder, niet van mijn haar):

Het was doodeng om het coursingveld op te komen. Eén grote glibberpartij, en ik zag in mijn geestesoog al foto’s van mezelf met dat haar, een gezicht onder de modder en dan proberen op te krabbelen in al mijn elegantie..gelukkig waren de mensen van het Haasje zo attent om zelfs hierop te anticiperen.

kijk..dat zijn nou die kleine dingen die er zoveel toe doen. Enfin, zij sportief, dan wij ook dus niet flauw naar huis gaan om een beetje regen. Bij ons in de caravan was de uitdaging nog wel iets groter. Een paar weken geleden, toen we de caravan voor het laatst gebruikt hadden, heb ik het ding schoongemaakt, en Martin deed de koelkast, een soort van gewoonte. De koelkast is dan brandschoon, ere wie ere toekomt. Alleen zo jammer dat hij het rolletje Carnibest in de vriezer vergeten was. Een menselijke vergissing, kan gebeuren. Uiteraard hebben we een heerlijk warme april gehad. Zo warm, dat het rolletje Carnibest, indien goed opgevoed, best gekomen was als je het floot. Dat geeft een heel uitzonderlijke geur (met de nadruk op lijk) in de koelkast, en de caravan. Combineer dat met het feit dat Donna misselijk geweest was in mijn bed, en de hoeveelheid modder die zich verzamelde in de caravan, en dan wordt de drang naar je grote, schone welriekende huis toch wat groter. Maar..je hebt je aangemeld, al is het maar voor een proefronde, dus je blijft. Gelukkig wordt de pret als je dit campertje ziet aankomen, al heel wat groter.

Het bevat namelijk Leo, Trea, Nora en “onze” Leila.Dat staat garant voor samen een biertje drinken (Truf neemt dit heel letterlijk, het is toch “ons bier?”‘

spelen met je zusje,

Geknuffeld worden,

En de meer dan verukkelijke maaltijden van Trea, die zegt dat ze niet zo goed kan koken en vervolgens een absolute sterrenmaaltijd op tafel zet.

De volgende dag was de training. Leila heeft twee keer getraind op de renbaan, maar wilde na een paar meter toch graag terug naar mamma Trea. We dachten dat coursing misschien wat uitdagender zou zijn. Of misschien vordert haar leeftijd toch wat, het jachtinstinct ontwaakt. Trea heeft haar goed ingelopen, maar trok zich toen terug achter de heg. Mart heeft haar wat dingen ingefluisterd, ik heb haar laten kijken naar Nora, haar “grote zus”, die prachtig courst, en we kregen veel hulp en goede tips van Jacqueline, die Leila’s oma (Delirious Echo of Dark Deejay) bezit,  die de eerste Nederlandse Internationaal coursing kampioen was. Leo moest nog heel even een stukje meerennen, maar toen viel het kwartje met een bons van vijf op de schaal van Richter, en ze ging..en hoe.

Dat was een mooi moment. Weer een Ballisticje dat er zin in heeft. De volgende dag was de coursingwedstrijd. Truffel en Cyrus mochten ieder een proefronde lopen. Truffel lijkt steeds haasvaster te worden, wie weet dat ze het ooit nog gaat doen zonder storen. Maar Cyrus, daar hebben we zeker alle vertrouwen in. Hij vindt het zo geweldig..

Hij heeft er bereveel zin in, en heeft de prachtige gestrekte rengalop van zijn moeder. Bijna niet te houden bij de start, zo’n heerlijk beessie..trots op hem.

Voor Dune van Virginie was het de eerste coursing. Virginie was gezellig een dagje bij ons in de caravan, zowel zij als Dune zijn bijzonder aangenaam gezelschap. Martin mocht Dune starten. Een eer.

Zoals het een Salty Sandje betaamt, liep Dune erg mooi. Natuurlijk was er even rust in de caravan tussendoor.

ook voor Cyrus, die heel erg kan ontspannen in een mandje,

maar uiteraard, zeker op moederdag, ook even bij zijn moeder kruipt.

Ben zo stapelgek op dit heerlijke mannetje..Anja, de moeder van Sabrina, ook. Ze gaf Cyrus een hele bijzondere massage..namens Cyrus nog heel erg bedankt voor dit heerlijke moment, Anja. 🙂  In de eerste ronde liep Dakota, van Sabrina en mezelf, met Rico. Da’s een heel goede snelle jongen en hoewel keurig binnen de maat, uiteraard wat groter dan Kootje. Kootje weerde zich prima, maar de punten waren uiteraard voor Rico.

Daar moest Kootje, nog maar negen weken na de loopsheid, wel even van bijkomen. Lekker onder mijn ponnetje.

De tweede ronde mochten Dune en Kootje met elkaar lopen. Dune liep prachtig, Kootje liet alvast wat van het vuurwerk zien dat er straks weer aan zit te komen..

Dune kreeg uiteindelijk een mooie vierde plaats, en Kootje werd derde!

Goed gedaan, meissies van me! Kootje (Ballistic Dakota) wordt prachtig in conditie gehouden door Sabrien, ik ben zo trots op ze allebei.. Helaas zag ik Sabrina vandaag alweer. Ik zie haar zo graag, maar dit keer was de reden wat minder.. Indie was op duivenjacht geweest en ineens stond haar teen op een wel heel bijzondere wijze op haar voetje..Dr. van der Rijt heeft het vandaag gerepareerd. Komt goed meissies!

Heel veel beterschap voor Indie, nestzusje van Donna en een heerlijk en mooi whippetje.