En met reden..afgelopen dinsdag was het eindexamengala van het Augustinianum, waar Daaf zes jaar het Gymnasium heeft gevolgd. Daar moet je in stijl naar toe. De examenuitslag was er dan nog wel niet, maar ach, je hebt wat vertrouwen, en ben je gezakt, dan heb je toch dat gala al in the pocket. Ik had de schone taak om samen met David, zijn eerste pak te kopen. Want naar zo’n gala ga je niet op Nikes, een hip kort broekkie en een shirt met grappige tekst. Tenminste, dat vonden Daaf en ik gelukkig allebei. En jee..wat staat het hem mooi.

Mart heeft een trike gehuurd, om Daaf en zijn goede vriend Tiamo in stijl naar het gala te brengen. Daaf kijkt minzaam neer op zijn chauffeur.

En daar gaan ze..met veel spannend motorgeluid, via Waalre naar het Kasteel van Heeze. Vader en zoon.

Moeders gauw met camera het autootje in, rap op weg naar Heeze, om zich tussen de toeschouwers te scharen en fotootjes te maken. Het was zeer de moeite waard. De Game-of-Thronesachtige heren staan al klaar om alle galagasten over de rode loper het Kasteel in te begeleiden.

Het was een heel gebeuren. Alle jonge dames en heren schitterend uitgedost in avondjurk, pak, smoking en alles daar tussenin. En allemaal in een bijzonder vervoermiddel. Er waren Jaguars, MG’s, Rolls Royces,

Stretched limo’s,

en dan ook nog wat bikertuig.

Dat al claxonnerend en met brullende motor de brug overkwam. Dat trok zeker wat aandacht, maar ik geloof dat dat een beetje de bedoeling was. David en Tiamo kregen een extra hartelijk applaus bij het afstappen.

En dan de rode loper op, met je vriendengroep op weg naar het feest der schoolfeesten..en voor het laatst.

Twee dagen later kregen we de uitslag: Daaf geslaagd, en met een mooie lijst. Aan die blijdschap mag wel uiting gegeven worden, aan de voorkant van het huis,

En dan ook nog een flink spandoek aan de achterkant van het huis.

Mooie dagen zijn dat. Je zoon volwassen voor de wet, een rijbewijs en een gymnasiumdiploma, voor zover we weten niet aan de drank of aan de drugs, niet rokend en met een stel fijne vrienden. Dan kun je als ouders heel even achterover zitten, elkaar een schouderklopje geven en bedenken dat vast niet alles, maar toch een paar dingetjes in de opvoeding goed gegaan moeten zijn. En dat stemt dankbaar.