Afgelopen maandag zijn Sabrina en ik naar het Veterinair Specialistisch Centrum in Oisterwijk geweest. Omdat we zowel met Dakota als Truffel graag een nestje wilden doen, vonden we het belangrijk om de harten te testen door een echo met doppler. Je wilt dat alles gewoon 100 % in orde is, en je je puppiekopers recht kunt aankijken als je zegt dat je er alles aan doet om gezonde honden te fokken. En om dat Cyrus wellicht ook ooit nog wel eens vader wordt, hebben we hem ook laten checken.

Eigenlijk gingen Sabrina en ik er vrolijk en vol vertrouwen naartoe. De ouders van Dakota en Truffel, (Donna en Jagga) zijn beiden getest en hadden  beiden een prima hart. Ook de vader van Cyrus, Oban, is getest en heeft een gezond en prima hart. Wat kan er fout gaan, denk je. De bubbels lagen al klaar in de koelkast, bij wijze van spreken. (Nou nee, ze lagen echt wel klaar, eigenlijk).

We waren behoorlijk op tijd, en moesten dus even wachten.

Cyrus was als eerste aan de beurt. Hij vond het maar spannend maar liet alles braaf toe. Cyrus bleek een prachtig hart te hebben, mooie dunne hartkleppen (dat is wat je graag wilt zien), en verder ook alles prima in orde. Hij is nog jong, maar de aanleg is uitstekend. Dat geeft de burger moed, heerlijk. Sabrien en ik keken elkaar blij aan. De honden waren iets minder blij, die wilden best graag weg uit dat krappe kamertje.

Toen was Truffel aan de beurt. En daar was een tegenvaller. Haar mitralisklep was iets verdikt, de rest van de kleppen waren mooi dun. Er was geen sprake van lekkage. Maar toch..die klep. Gewoon niet helemaal wat je wilt zien. Dr Schmidt, dierenarts en veterinair radiologe, vertelde dat Truffel er waarschijnlijk geen last van zou krijgen. Ook gaf ze aan dat we moesten bedenken of we Truffel wel uit de fok wilden halen, ze  kon het zich voorstellen als we het wel deden, maar ook als we dat niet deden. Gepaard aan een klachtenvrije reu zou het wellicht uitstekend gaan. De verdikking was zeer gering. Haal je alle honden met een verdikte klep uit de fok, dan wordt de genenpoule wel klein. En bij veel honden wordt het helemaal niet onderzocht alvorens te gaan fokken.

Maar Sabrina en ik keken elkaar aan, en we wisten genoeg van elkaar. Geen woorden nodig. Geen pups voor Truffel. Het moet perfect, of het moet niet. Dat hebben we dan ook direct uitgesproken naar Dr. Schmidt, en ze kon zich wel vinden in deze redenering. Ik dien als fokker mijn verantwoording te nemen, en dat zal ik doen.

Bij Dakota bleek precies hetzelfde euvel. Ook een lichte tot zelfs matige verdikking, voor de rest geen lekkage, alle aspecten verder goed..maar die trutmitralisklep. Gewoon niet goed genoeg, niet iets dat je wilt doorgeven, al zou die kans nog zo klein zijn. Dus de nestplannen aan het eind van het jaar zijn van de baan. En ook de nestplannen voor Truffel, het jaar daarna, gaan niet door. Dat doet zeer, heel zeer. Ik ben er letterlijk ziek van. En het was vreselijk om alle lieve fijne mensen die op de lijst stonden voor Kootje, het bericht te moeten geven.

Deze Ballistictak zal zich dus niet voortzetten. Wat echt ontzettend jammer is, het zijn fijne en gezonde honden, liefhebbend en mooie rasvertegenwoordigers. Maar ja..net dat verdikte klepje.. (hier zou ik graag een enorme vloek willen neerzetten maar we houden het netjes.)

Enfin, uithuilen en weer opkrabbelen. Gelukkig hebben we Cyrus, in mijn ogen toch echt wel een knapperd, een goede courser en een heerlijke hond.

Nog jong, moet nog uitzwaren, maar op termijn gaan we een bruid voor hem zoeken. Om zodoende het toch al zo kleine Ballisticlijntje voort te kunnen zetten.

En we hebben gelukkig Leila en Noortje ook nog, die dankzij Trea en Gerdien ook moeder mogen worden. Beide dames zullen worden getest door echo met doppler, voor Leila is de afspraak al gemaakt, en ook Gerdien heeft plannen om een afspraak te maken, zodat we weten waar we aan toe zijn.

Maar ik vind het goed om dit toch even in een blogje te vermelden. Dit is de schaduwzijde van fokken. Je kunt heerlijk je hoofd in het zand steken, niet laten testen en wellicht gaat het vaak nog goed ook. Maar zo willen we het niet. En ja, dan krijg je soms een flinke dreun recht in je smoel, en daar moet je het dan mee doen. En dat zullen we.

Uiteraard sta ik open voor commentaar en discussie, zolang het netjes blijft en er niets op de man gespeeld wordt, om maar even in voetbaltermen te blijven.

Dakota en Truffel zijn ons niets minder waard. Het zijn en blijven heerlijke meiden waar we dagelijks ontzettend van genieten. Jammer van dat klepje, maar ze zijn en blijven onze lieverds. Pups of niet.