Afgelopen weekend waren we in Lemelerveld. Na een week van te dikke hartklepjes, een indrukwekkende begrafenis en zorgen over mijn moeder (gaat nu weer beter), plus een buikgriepje tussendoor, waren mijn energielevels niet hoog. Maar zo’n weekend is en blijft gezellig, en ik wilde het niet missen.

We waren op een prachtige natuurcamping met een heerlijk wandelgebied voor de honden. https://www.derietkraag.com/

Een aanrader. Martin kookte de eerste avond voor ons twee. Toch echt wel een fijn ding, zo’n skottelbraai, en de fajita’s waren heerlijk.

Het was niet erg warm buiten. Dus lekker de kachel aan voor de whippets. Die vinden hun draai wel in de caravan.

Wif en Marina hadden een hele aanhangwagen hout meegenomen..en dat was meer dan welkom. Bedankt jongens!

Later op de avond, heel wat houtblokjes, en heel wat wijntjes verder..

Cyrus had ook een leuk weekend. Ik kon hem heerlijk loslaten tussen een sloot en een kanaal, hij kon geen verkeerde kant op. Dacht ik. Alleen wist Cyrus nog niet precies wat een rietkraag was. Hij beschouwde het enthousiast als wel heel hoog gras om doorheen te springen, deed zijn best en..plons. In de sloot. Met één sprong was hij er weer uit. Aan de verkeerde kant van de sloot. In de maisvelden. En ik kon roepen wat ik wilde, hij durfde niet terug. Jammerend stond hij aan de overkant. Uiteraard was ik best bang dat hij een foute kant op zou rennen, en ik hem kwijt zou zijn in de mais. Dus begon ik vast maar met laarzen en sokken uit te trekken, wetende dat ik de sloot in zou moeten om hem aan de overkant te gaan pakken. Toen voelde ik iets in mijn rug..jawel, de uitermate geïnteresseerde blikken van twee vissers, aan de overkant van het kanaal, compleet met vette grijs. Ik gaf nog één wanhopige brul..en jawel. Hij plonsde de sloot weer in, en was met twee sprongen aan mijn voeten. Ik lachte vrolijk terug naar de vissers, met een kleine buiging, en onder gelach vervolgde ik mijn wandeling.  Cyrus jongen, jij weet mijn leven toch altijd interessant te maken.

Op zaterdagavond, een gezellige barbecue met zijn allen. Die paar kleine buitjes tussendoor, daar gaan we niet over zeuren.

En alweer zo’n heerlijk vuur. Uiteraard dient de mobiele telefoon van tijd tot tijd geraadpleegd te worden. Dat ziet er dan zo uit:

Witte wieven in de familie.. Maar het was fijn om een weekend samen te zijn met lieve mensen. Bedankt allemaal.