Na een paar heel drukke weekends moet je zo’n berichtje er soms bijna uitpersen..maar maandag is maandag.

We genieten volop van Elaine. Qua zindelijkheid hebben we nog een lange weg te gaan. Als je een stuk grond hebt dat zo groot is dat je niet alleen de whippets binnen hoeft te houden, maar de coyotes ook buiten, is een pup niet helemaal gewend aan een hondenluikje. Maar..er is een enorme compensatie. Ze eet. Nou ja, dat is een understatement. Ze vreet. Elaine, klein puppie, zou geloof ik het liefst elke dag haar gewicht in vlees kunnen eten. Dat vinden we uiteraard niet goed, ze mag niet uit elkaar klappen. Maar waar ik met Maggie, Donna en soms Truf, met blije vrolijke skeletjes naast me liep, is Elaine een mooie volle ronde pup. En jemig, wat is dat heerlijk.

Het inburgeren begint. Donna vindt het niks. Nee, niet weer een pup, heb er nou 17 gehad,  lijkt ze te denken. Truffel vindt het aardig, maar Elaine mag niet te ver gaan. Ik denk dat de opvoeding van Elaine voornamelijk op Truf gaat berusten, die streng maar rechtvaardig is, en geen bloed laat vloeien.

Cyrus is a piece of cake voor Elaine. Ze windt hem zo om haar kleine pootje.

De menselijke mannen laten zich, bij whippetpup nr. 6, niet meer helemaal in de luren leggen. Maar als ze lief is, en dat is ze eigenlijk best vaak, mag ze op of naast hun schoot slapen. Hier bij Daaf.

Soms is Elaine zo doortastend en zo lief, dat ze zelfs bij Donna mag slapen.

Vrijdagavond kwam mijn vriendin Pauline. We kennen elkaar al sinds we 15 resp. 16 waren. Ik denk niet dat twee vrouwen een verschillender leven hadden kunnen leiden, maar we zijn altijd hecht met elkaar in contact gebleven. En meer dan dat..ze is mijn soulsister. Natuurlijk wilde ik Elaine graag aan haar voorstellen.

Het klikte. Allebei slimme vrouwen, vol zelfvertrouwen, met grote ondernemingslust.

Natuurlijk willen we niet dat Elaine zich fysiek oververmoeit, maar psychisch kan ze heel wat aan. En ook daar wordt ze heerlijk slaperig van. Dus weinig beweging, maar veel indrukken. Prinses Elaine wordt daarom rondgereden.

Pauline heeft me zaterdag getrakteerd op een heerlijk etentje. We hebben ons ervoor gekleed. Voor Pauline een heel gewoon iets, maar ik moest echt even uit de kast komen. 🙂 Black and white.

Op zondag, even naar Ron. Het mooie is, dat de Maggieweide redelijk bescheiden is qua maat. Perfect voor Elaine. Maar de Kevinweide is veel groter, en daar hebben de whippets heerlijk gerend. Uiteraard samen met de Jacks.

Maar Bjáni kwam al snel naar de Maggieweide. Hij vindt dat kleine ding zo lief..en wil de hele tijd met haar spelen. Elaine heeft een vriend gemaakt.

Nou ja..twee vrienden, denk ik. Een hondse en een menselijke.

En dat is mooi. Want echt goede vrienden heb je nooit teveel.

De volgende dag, zondag, een fijne dag in de schoot van mijn familie. Elaine heb ik niet meegenomen, want het gaat helaas niet heel goed tussen Tjibbie en haar. Maar tussen Emmy en opa..gewoon geweldig. En toen liet mijn cameraatje het afweten, dus hier moet u het even mee doen..volgende week meer.

Ik eindig met het heerlijke idee, dat we naast onze Emmy, rond de kerst een nieuwe telg  mogen verwelkomen in onze familie, dochter van Linda en Arthur. Hoe rijk kun je zijn.. Hoe mooi kan het leven worden.