Een gezellig weekend was het weer..zaterdag kwamen Jeroen en Gerdien met Liza en Noortje. Noortje lijkt in alles op haar broer Cyrus, zowel uiterlijk als innerlijk. Ik ben dan ook verschrikkelijk blij dat deze dame moeder mag worden, waarschijnlijk eind volgend jaar. We zijn op zoek naar een passende echtgenoot en hebben al wat knapperds op het oog. Het nestje zal bij Jeroen en Gerdien geboren worden, en ik mag helpen bij de bevalling en nog wat andere zaken. Wat ik echt heerlijk vind is dat het Ballisticjes zullen blijven..de pups worden geboren onder mijn kennelnaam en dat vind ik hartstikke leuk.

De foto’s zijn helaas jammerlijk mislukt..een druilerige dag, veel te donker. Dat trekt mijn cameraatje niet, die pijlsnelle whippets in het druildonker. Dus moeten we het nog een keer over doen..geen straf. 🙂

De paddenstoelen in het bos hier worden steeds groter.

De zonsondergang was mooi,

en het gezelschap voortreffelijk.

Vanaf deze plaats een bedankje aan mijn lief, die weer voor heerlijk eten zorgde, en ik zodoende lekker kon zitten babbelen. Dankjewel weer schat.

De volgende dag was er weer een hondendag aan de Geffense plas. Altijd leuk, veel mooie (wind)-honden, wat kraampjes om je euro’s te laten rollen, en gezellige mensen. Leuk om Yvonne, Herma en Luciënne even te zien en wat bij te kletsen.

De dames hebben wel wat eurootjes laten rollen. Anyl en Raguel hebben mooie stoere truien. Staat ze goed!

En Jilzz en Kiss hebben warme pyama’s.

En wilden dan ook acuut naar bed. Maar waar is de zachte matras nou..

Emile, het zijn oude pyama’s hoor. Hebben ze al jaaaren..Yvonne heeft haast niks gekocht. En nee, dat is geen prijskaartje wat je ziet..een stomerijlabel denk ik. 🙂

Enfin, tot zover de foto’s van mijn blogjescameraatje. Vriend en wandelmaatje Ron was ook mee, met zijn nieuwe camera. Hij is zich aan het bekwamen in het fotograferen, en er komen al mooie dingen uit! Natuurlijk is er van alles dat het oog van de fotograaf trekt..

Maar ook honden, gelukkig. Een natte Jack..

Rennende Jacks,

Happy windhonden..die ogen! Het plezier spat er af.

Bjány kan heel best meekomen tussen het snelle geweld. Valt me altijd weer op.

Mooi gezicht.

Jump!

En nog eens jump..ik ken twee Jacks die vandaag veel en lekker slapen.

Truf heeft toch wel wat allure.

Samen zijn ze ook best een mooi plaatje.

En dan, hop, die verhoging weer afspringen.

En er weer op..en mens, gooi nou toch eindelijk die stok eens, we hebben niet de hele dag!!

Geen commentaar nodig hier..deed die margriet het daarom ineens zo slecht, Ron?

Donna moest helaas thuisblijven. Zij wil niet spelen, ze wil jagen en het lukt haar vast om het enige gaatje (als dat er is) in de omheining te vinden en er tussenuit te peren. Ik durf het niet zo best met haar, maak het vandaag weer goed in het bos. Elaine is, zeer tot haar spijt, nog te klein. Met haar zijn we apart het bos nog even ingeweest. Fotootje per telefoon..

Was een fijn weekend..en nu weer even naar het werkend leven.

Vrijdagmiddag een heerlijk bezoekje..Esther met mijn bijnakleinkind Emmy. Heel goed voor Elaine om ook baby’s te leren kennen, en heel goed voor Emmy om ineens een heleboel lieve hondjes te leren kennen. Die wordt later niet bang van honden..en dat is prima. Voor de bezorgden onder u: ja, we blijven erbij en zorgen dat er niets akeligs gebeurt. Gelukkig zijn Donna, Truffel en Cyrus prima gesocialiseerd met baby’s en kinderen, en voor Elaine komt dat nu dus ook. Donna houdt eigenlijk meer van mensenbaby’s dan van hondenbaby’s, inmiddels.

Elaine vindt dat Emmy best een beetje van die lekkere melk kan delen.

En servetten of slabbetjes zijn nergens voor nodig, Donna ruimt wel even op. Ze heeft er tenslotte zelf 17 grootgebracht.

Whippetliefde kan soms wat overweldigend zijn.

En whippetspeelgoed erg leuk, ook voor baby’s.

En waarom dure wiegjes kopen als je baby zich ook prima voelt in een hondenmand?

Of een box, als een bench het ook prima doet?

Nee, dat verschil in hondenspulletjes en mensenspulletjes moeten we niet allemaal zo zwart/wit zien, denk ik. Soms zijn de grijstinten veel mooier. Zoals op onderstaande foto.

Voor mijn vrouwelijke lezers: de fotograaf is Ron, single en hetero. En nog hondenliefhebber ook. 🙂

Ron heeft een nieuwe camera, en heeft wat mooie foto’s geschoten van mijn whippets. Elaine, op de (wat kleinere) Maggieweide. In volle ren.

Een heel happy Cyrus,

Elaine en Cyrus mochten heel even samen spelen.

En dan is het natuurlijk weer even tijd voor rust.

Maar dit vind ik toch wel de mooiste foto. Zo symbolisch.

Liefde maakt kwetsbaar, en afscheid nemen doet pijn. Maar dat mag nooit de reden zijn om niet meer opnieuw te gaan liefhebben. Denk ik.

Mijn allereerste whippetje Mags, en onze laatste aanwinst Elaine, nu 16 weken,  zo mooi op één foto bij elkaar. Geweldig.

Lieve Chloë,

Ik heb het genoegen gehad om je een jaar of acht, negen mee te mogen maken. Monique’s eerste whippet, haar trots en basis  van de fraaie Salty Sands Whippets. Betovergrootmoeder, overgrootmoeder, oma, mamma..je bent het allemaal. Wat heerlijk dat jouw nageslacht zoveel mensen blij heeft mogen maken.

Wat een wereldleven heb je gehad. Een heel team om je te verzorgen, op wandel-, eet- en liefhebgebied. Vakanties werden om jou en je kinderen heengebouwd, en je kwam overal mee naartoe. Ik vind het zo fijn dat je mijn Harley en Maggie hebt gekend, en verwelkomd in je leven. En mij ook.

Schoonheid met je sprekende ogen, je prachtige vacht, en je jachtlust, zelfs op 11-jarige leeftijd nog. Ik wou dat alle whippets, alle windhonden, en alle honden zo’n leven mochten hebben als jij gehad hebt. Vol en rond, volledig vervuld.

Hoe ga jij aan Monique laten merken dat je er nog bent voor haar? Ik ben zo benieuwd. Want ik denk dat je daar mooie manieren voor gaat kiezen, en dat ze het zal zien en voelen, en altijd weten.

Maar lieverd, wat zal je gemist worden. Vaarwel, Chloë.

Monique, Ronald, oma Bakker..zoveel sterkte. En ook voor de trotse eigenaars van al je kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen..je was een bijzondere en zeer geliefde whippet.

In het weekend van 11/12 oktober houden alle ren- en coursingverenigingen hun Clubkampioenschappen. Aangezien de Osse Windhondenrenvereniging “Het Haasje” onze thuisvereniging is, reden wij vrijdagmiddag naar de Menmoerhoeve in Etten-Leur. Met veel genoegen, mag ik wel zeggen, want het is altijd een ontzettend gezellige en perfect georganiseerde dag.

We kwamen aan op vrijdagmiddag. Het weer was heerlijk. Cyrus en Elaine deelden een mandje,

Donna deelde uitdrukkelijk nièt het recreatiebot dat ze van Ron had gehad,

maar we konden allemaal het zonnetje delen..daarvan was genoeg.

Heerlijk, en dat zo’n beetje half oktober.. Dennis en Monique hadden we al veel te lang niet meer gezien, en ook al konden ze niet komen coursen, ze kwamen toch gezellig wat drinken en een hapje eten. En even kennis maken met Elaine.

Gelukkig wordt Truffel ook niet vergeten. Truf en Monique genieten samen van een prachtige zonsondergang.

Met zo’n verse pup moet je wel uitkijken..altijd kapers op de kust. Met van die onschuldige gezichten.

Gelukkig kennen we hen niet alleen als heel eerlijke mensen, maar ook als Afghanenliefhebbers. Al vinden ze whippets toch ook heel lief.

Van de coursing helaas geen foto’s. Truffel mocht een proefronde lopen, Donna had de eerste course, en Cyrus de tweede. Dan sta je met drie gillende gekken bij de start en kom je handen tekort. Dat gaat hem dus niet worden. Maar de honden hebben heerlijk gelopen, daar mag u zeker van zijn. Tegen een uur of elf was het mooie weer op. Een enorme stortbui, die vier uur later nog niet echt over was. Dat kwam het coursingterrein niet ten goede…

De vereniging bood ons een lunch aan, en dat is altijd hartstikke gezellig. Tijdens de lunch kondigde Arnoud aan dat er geen tweede omloop zou zijn; het terrein was niet meer in goede conditie. Jammer, maar zeer begrijpelijk en de veiligheid voor de honden gaat voor alles.

Even lekker bijgebabbeld met Harriët van El-Shariat Afghanen, en zij verzorgde weer een extra stukje socialisatie voor Elaine..behalve dat ze  Elaine een lekkere knuffel gaf,

vond Harriët  ook dat Elaine met enige gratie prijzen in ontvangst moest leren nemen. Elaine mocht dus met Harriët mee om de tweede en derde prijs voor haar knappe Afghanen op te halen.

Bij de whippets mocht ik even naar voren: Cyrus en Donna waren allebei clubkampioen geworden. Nou moet ik dààr even niet teveel over op gaan scheppen want er waren vier whippets. 🙂  En de honden van Karin Moonen hebben ook allebei mooi gelopen, haar reu had één punt meer dan Donna, eerlijk is eerlijk. Uiteraard was ik wel hartstikke trots op Cyrus, die met 168 punten een echt heel mooie score had.

Het was weer een memorabel gezellige dag, en omdat het toch moeilijk is om die af te sluiten, zijn we lekker nog maar even met een groepje gaan eten in het prima restaurant van de Menmoerhoeve.

Ik wil graag alle vrijwilligers van “Het Haasje” bedanken voor deze fijne dag. Zonder jullie…geen coursing.  Uiteraard nog even een foto van de buit:

De volgende dag was het weer ernstig verbeterd. Een zonnetje zelfs. Dus toen er een appje van Ron kwam, of de whippets en ik mee wilden naar het Keelven, hoefde ik niet lang na te denken. Normaal wil ik altijd graag de honden een dag laten rusten na de coursing, maar ja, het was maar één omloop..en ik had een lief klein wandelingetje in gedachten, rondom een vennetje met wat hopsende hondjes etc.

Maar ja. Wat voor Ron een leuk vriendelijk stukkie fluitend wandelen is, is voor mij toch heel anders. Ik geloof dat we iets van twee, twee-en-een half uur gelopen hebben. Mijn voeten en nog wat andere lichaamsdelen meldden zich ’s avonds wel. Maar ja, da’s goed voor me en jemig, wat is dat gebied mooi daar. Het was dik genieten. Uiteraard vergeet ik dan mijn camera, maar vanochtend lag er een stikkie in de bus met wat foto’s..waarvoor dank. De honden hebben genoten.

Ik moet eerlijk zeggen dat Bjáni en Skundi de grootste waterratten zijn, onvermoeibaar in het zwemmen, stokken halen, en nog een keer, en nog een keer..Bjáni lijkt ook wel een beetje op een zeehondje hier. Met van die lieve grote ogen.

Die van mij voelen zich op het land toch meer in hun element.

En dat stokken gooien vinden ze ook geweldig. Cyrus vindt het iets te geweldig. Hij kan echt niet wachten tot die stok het luchtruim kiest, en zolang die nog in de hand van de werper is (in dit geval Ron) is hij gillend uitbundig en durft zelfs te nippen..

Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Enthousiast ja, happen nee. Heeft iemand nog een uitstekende opvoedkundige tip voor een dergelijk probleem?

Alvast mijn dank.

Het is, zoals Katja over haar Kukka schreef, zo leuk om alles weer door de ogen van een pup te zien. Wat is er spannend, wat is er allemaal geweldig, wat is er nieuw, wat ken je nou wel..

Eén ding is zeker, de heide blijft leuk. Er gebeuren allemaal dingen waar je heel nieuwsgierig van wordt.

En je mag dan een klein windhondje zijn, toch ga je soms in de speurneusmodus.

En als je dan wat gevonden hebt, bijvoorbeeld een oude stinkende sok (gatver, Elaine),

dan kun je daarna even heel tevreden over jezelf zitten wezen.

Vrouwtje is meestal ook tevreden..het “hier” begint al te komen, al heb je soms nog een hele tros bananen in je oren.

Van pure blijdschap een pootstand proberen te maken,

wat nog niet zo soepel gaat, maar een stukje rennen, dat gaat je heel best af.

En na al die kunsten kom je natuurlijk even een snoepje vragen.

Meestal is het dus dik genieten. Nou ja, op vanochtend even na dan. Een denkbeeldig gesprekje:

“Goedemorgen lieve Elaine!

“Goedemorgen vrouwtje!”  knuffelknuffelknuffel..likliklik…

“Vrouwtje, ik heb net een windje gelaten. ”

“Oh?”

“en er kwam wat mee met dat windje. ”

“Oh”.

“Ja, ik vond het ook heel vies, die grote plek op je nieuwe rode schapenvacht. Dus ben ik maar op die andere nieuwe schapenvacht gaan zitten..en raad eens..toen kwam er weer een nat windje. Kwam best aardig wat mee. ”

“Zucht”.

(Giechel..)

Ach ja. Over het algemeen is ze al een heel eind met de zindelijkheid, and shit happens. Maar meestal zit het mee. Zoals vanmiddag met Yvonne. Die kwam Elaine knuffelen en lekker een eind lopen met haar Whippets Kiss en Jilzz, en de Afghaanse dames River en Lady, van Wim en Liz. Toen ze kwam was het behoorlijk donker..toen ze ging ook. Maar tussenin een heerlijke wandeling in de zon gemaakt. Mooi toch. Donna had haar personal trainer, een grote reereu, of reuree, hoe heet dat, geregeld. Zodat eerst Jillz, Kiss, Truf en Donna flink gecourst hebben. Toen kwam de reuree nog even terug toen Donna weer vast zat en Cyrus een stuk mocht rennen. Zodat het hele circus opnieuw begon. Ik vermijd de schemer nu al, maar blijkbaar kan het overdag ook. Nou ja, alle honden lekker moe.

Behalve Cyrus en Kiss, die hadden blijkbaar  nog wat energie over.

Het blijft een mooi gezicht, drie van die langharige blonde dames.

En Elaine is verwend met knuffels en heel veel snoep. Dat ze wel moet delen.

Was weer een gezellige middag, die hopelijk nog vaak herhaald wordt.