Ik weet niet hoe dat bij u gaat, maar hier lopen de dagen zo voor de kerst, altijd enorm vol. Even een behoorlijk drukke werkweek gehad, lichamelijk niet echt fit, en dan ben je straks wel aan de vakantie toe. Maar zaterdag..een dagje Amsterdam, met een zeer dierbare vriendin van me, Harriëtte. We zijn in 3 VWO bevriend geraakt, toen waren we 15, en dat duurt tot op de dag van vandaag, en hopelijk voor altijd. Het weer was niet optimaal. Maar Amsterdam is altijd leuk. Gelukkig had Harriët (Jet voor intimi) een gigantische boodschappenlijst bij zich. Haar gansche familie moest nog voorzien worden van kerstcadeaux, en de inkoop moest vandàag gebeuren. Nou ja, dat weerhoudt je maar van wat dom lamballen in Amsterdam, en geeft je een gericht doel. Uiteraard was er voldoende tijd voor koffie met gebak, voor een lunch in een zeer authentiek Chinees restaurant (want die hèb je in Amsterdam) en een x-aantal glazen wijn met bitterballen na afloop.

Op zondag een verkoopdemo van Optidee. Ook wel party genoemd. Normaal vind ik dat een iets te optimistisch woord, maar dit eindigde toch wel in een party in de ware zin van het woord. Jacqueline nodigde ons uit. Het ging, dachten we, om doekjes waar je kraakhelder en streeploos met een doekje, de nose-art van je windhonden van de ruiten kunt verwijderen. Iets waar ik best wel eens behoefte aan heb, om die neuzen weg te halen zonder gelijk de hele schuifpui weer te moeten zemen. O.k., geen wereldprobleem, maar die kleine dingetjes die je als kraakheldere huisvrouw doen schijnen, terwijl je dat niet echt bent..ik ben geïnteresseerd. Het bleek om een hele lijn vol handige spulletjes te gaan, en ik moet zeggen, heb best wat aangeschaft. Als het er is, ga ik het testen en laat ik u weten of het inderdaad windhondenmensenwaardig is. Ik ben in elk geval gevallen voor een uitwasbaar kussen, alleen al omdat Harriët van El Shariat Afghanen er zo heerlijk op leek te liggen met haar lieve bol.

Al het textiel werd in ieder geval goedgekeurd door Rose, een knappe tienjarige whippetdame. Ik denk dat zij alles wel wilde bestellen, zo lekker lag het.

En hoe maak je een demo tot een party..wat wijn, wat gezellige mensen,

en wat heerlijk huisgemaakt eten..

Dan kom je een heel eind.

Op maandag zou ik met Ron naar de Intratuin gaan. Kerstafdeling, hondenspulletjes, eten voor de buitenvogels..maar helaas ging mijn autootje steeds moeilijker doen. Ik denk dat hij echt ziek is. Steeds meer bijzondere geluiden en luchten kwamen er uit. Niet goed. Dus Ron gevraagd om een diagnostisch rondje te rijden, en die vond dat mijn autootje onverwijld naar de garage moest. Daar staat hij nu. In de hoop dat hij weer beter wordt. En dat het ons geen rib uit het lijf kost..we wachten nog op de einddiagnose. Verdorie. Nouja. Dus daarna maar een flinke wandeling met de hondjes gemaakt, hapje gegeten en daarna wat knuffels uitgedeeld.

Morgen nog één dagje werken..en dan is het kerst.