Good girls go to heaven, bad girls go everywhere…Meatloaf zong het al, en het klopt. Elaine, vanuit de States naar Nederland gekomen..en bad is ze.
We doen toch ons best om haar een heleboel beweging te geven, wel binnen de perken voor wat mag met een pup van zes maanden.
Maar het mag niet echt baten. Veel energie heeft ze, deze jongedame, en een fonkelnieuw hagelwit gebitje dat uitgeprobeerd moet worden. Dus haalde Elaine per dag ongeveer twee blokken hout uit het houthok, en ging heerlijk aan het versnipperen.
In de keuken, uiteraard. En in de kamer, op de bank, in de manden met slaapzakjes.. Ik werd er een beetje weemoedig van, drie keer per dag vegen/stofzuigen.
Nou ziet ons Mart me liever vrolijk dan weemoedig, dus hij dééd er wat aan, de schat. Elaine voelde al nattigheid en keek met schrik de tuin in..haar houthok…
En jawel.
Zo, Elaine. Nou jij weer. (En dat had ik dus niet moeten zeggen..)
De tuin werd met verdubbeld enthousiasme aangevallen. Overal kuilen, plantjes uitgegraven… Cyrus en Truffel kijken afkeurend toe.
Néé, zegt Cyrus, zoiets heb ik nooit gedaan als puppie! Je zou hem toch bijna geloven.
In plaats van de producten van Elaine’s houtbewerking, lag de keuken nu vol met modderkluiten, uitgegraven planten, stenen en alles wat je uit een tuin zoal los kunt meenemen om mee te spelen. Zucht. Zucht, en nogeens: zucht. En weer kwam mijn lief me te hulp, en nu wel heel resoluut: De tuin wordt afgezet. Ik wil heel graag dat de honden nog naar buiten kunnen, om op het terras in het zonnetje te liggen bij mooi weer, maar als Mart klaar is (en dat is inmiddels, op wat afwerking na, zover) dan kunnen ze niet meer bij de borders. Werk in uitvoering!
Dat wil zeggen, dat mijn begoniaatjes komend voorjaar, gewoon veilig zijn! Lief, dankjewel.
Truffel kijkt beschuldigend naar Elaine.
Maar die heeft er nou eenmaal talent voor, om uitermate onschuldig terug te kijken.
En toch..wat zijn we blij met ons meissie. Ze is kerngezond, eet als een dijker, is altijd vrolijk, nergens bang van en heeft een heel cool en stabiel karakter. En ze streelt mijn oog zo. Da’s persoonlijk, maar ik kijk zo graag naar haar. Lieverd, het geeft niet hoor, staat allemaal in je CAO als pup.
Qua whippetactiviteiten is het momenteel een beetje komkommertijd. Nog geen coursings, vaak te nat voor mooie foto’s tijdens wandelingen etc. En omdat ik u niet de hele tijd wil lastig vallen met mijn familie, of de nieuwe jas van de buurvrouw, of wat we vanavond eten, zal er wellicht niet élke maandag een blogje zijn. Gaarne uw begrip.
