Jee. Tot mijn schrik is het wel heel lang geleden dat ik een blogje heb gemaakt.. Ik hèb een excuus voor de laatste weken. In juni zag ik kans om uit te glijden over een vloerbeschermer, en zo’n smak te maken dat ik een gekneusde pols, gebroken elleboog en heel erg gekneusde knie had. In plaats van vakantie in Normandië werd het dus Hintergarten, en als dat (meestal) te heet was dan maar in de huiskamer met mijn been omhoog en de arm in een sling, of op een kussen. Het waren drie oneindig saaie weken. Gelukkig kwam Monique een middagje kletsen, en zijn Mart en ik ondanks de, gelukkig tijdelijke, fysieke beperkingen een dagje naar Volendam en Marken gegaan.

We waren er nog nooit geweest. Grappig om in zo’n klein dorp zo’n beetje alle nationaliteiten te zien voorbijschuiven vanaf je terras. Minder grappig dat je, toch gezeten aan de Zuiderzee, nog steeds geen verse vis krijgt als je een portie kibbeling bestelt. Bah. Mart kijkt dan ook wat laatdunkend naar de menukaart.

Het is allemaal, zoals verwacht, zeldzaam toeristisch. Dat brengt ook de poëzie niet op hoger plan..meer zoiets van “rijmen en dichten zonder je hemd op te lichten. ”

Ik hoop niet dat ze daar een duur reclamebureau voor in de arm genomen hebben.

Mart en ik zijn een beetje “Herman den Blijker”-fan, u weet wel, die grote dikke Rotterdamse kok. Hij heeft hier geprobeerd een hotel wat meer schwung te geven, in het t.v.-programma “Herrie in hotel Spaander”. We zijn dus even gaan kijken daar, en dat was  hartstikke leuk om eens in het echt te zien.

Marken was ook leuk. Ook weer heerlijk op terrasjes aan de Zuiderzee gezeten, een fris briesje (heel welkom met iets van 33 graden Celcius) en uiteraard de lokale ambachten bewonderd. Hoezo, op grote voet leven..

De raamdecoraties in de houten huisjes zijn heel bijzonder. Ze waren te koop maar ja, geen whippets, dus toch maar niet gedaan.

Afgezien van onze wat pruttelende ingewanden vanwege de niet al te beste vis, een fijne dag.

Inmiddels ben ik, met een nog ietwat protesterende elleboog, weer lekker aan het werk. Dat bevalt me heel wat beter als dat thuiszitten, en ook het sociale leven komt weer wat op gang. Gisteren kwamen Marc, Tinne en hun vier heerlijke whippets barbecuen. We werden ernstig verwend..een heerlijke fles champagne (die nog even dicht blijft tot na mijn wijnstop), Jupiler, het bier voor (mijn) echte mannen, en een geweldig speeltje voor de honden. Of het lang leeft weet ik niet, maar Elaine heeft er superveel plezier mee.

Natuurlijk na de koffie eerst een lekkere wandeling.

Daarna moest de wijn natuurlijk voorgeproefd worden.

Zowel Moon Orchids als Ballistics zijn natuurlijk echte wijnkenners, het wordt hen al jong bijgebracht dus ik kon niet met rommel aankomen. Gelukkig..het is goedgekeurd.

Tinne zag er prachtig uit vandaag, in een beeldschoon jurkje met bijpassende schoenen. En Marc en Kate ook (geen jurkje, maar wel knap).

Ontzettend jammer dat wij “Hollanders” en zij, Belgen, blijkbaar ook iets anders doen met voordeuren, zodat Marc echt major klem kwam te zitten met zijn vinger tussen de deur. Niet best. Een beetje ijs bracht wel wat verlichting. En een glaasje wijn en eten natuurlijk ook.

Nieuws van Elaine..ze is loops geworden. Ter ere van deze gelegenheid maar even op tafel gezet. Helemaal 100 % voelde ze zich niet maar voor Tinne wilde ze het wel even doen.

En dan haar future husband ook maar even..Cyrus.

Zijn fraaie lange hals komt er niet helemaal uit op deze foto maar hij kijkt zo lief..en dat is hij ook. Maar die verbintenis ligt nog in de toekomst..

Wat meer nabij is, is het huwelijk van zijn nestzuster Noortje, Ballistic Alpha Arietis. Zij is gisteren verloofd, en er zijn foto’s gemaakt van deze blijde gebeurtenis. Uiteraard is het niet aan mij om u de naam te geven van haar toekomstige man, die eer is voor haar eigenaars Gerdien en Jeroen Nikkels. Maar het is een absolute lieverd met een bijzonder knap voorkomen. We zien er allemaal erg naar uit. U hoort ervan!