Wat gaat het allemaal snel. Zo ben je nog pup, en zo een grote meid, die hopelijk begin 2016 zelf moeder gaat worden. Met enige nostalgie heb ik nog eens naar de foto’s van Noortje als puppie zitten kijken..ik wil er graag een paar met u delen.

Met drie weken zijn ze zo schattig. Die nog wat lodderige oogjes, die nog wat onbeholpen bewegingen.

En met vier weken, al heel wat meer handig in het bewegen..zelfs in stand staan behoort al even tot de mogelijkheden, als er tenminste voldoende snoep bij komt kijken.

Met vijf weken, al een echt raasdondertje. Was er ergens wat te doen of te spelen, Noor stond voorop.  Ze werd ook een prima hulphond, veters losmaken had ze zo onder de knie, een broek uittrekken duurde wat langer.

Altijd weer super als mam en grote zus Truffel op inspectie komen, en dan maar proberen of ze mee willen spelen.

Hele spelsessies, met veel herrie en heel veel lol. En een beetje slopen, ook leuk.

Dat kost energie, die moet je snel weer aanvullen. Iets wat Noor helemaal super vond. Eten is iets geweldigs.

En dan vallen je ogen echt dicht..in de armen van je Nanny. Time-out.

Knuffelen..ook zoiets heerlijks. En je tandjes testen op vingers.

Wakker! En lekker weer! Tijd voor een potje voetbal.

Met zes weken, in stand. Een hele mooie meid ben je.

Meer en meer visite, vaker buiten de kennel om een beetje te leren hoe je je daar dient te gedragen..

We hebben zo van je genoten. Met acht weken het afscheid..maar met negen weken nog even bij ons terug.

Om de volgende dag naar je definitieve thuis te gaan, bij Gerdien en Jeroen. We weten dat je daar ontzettend gelukkig bent, met zus Lisa, en hopelijk volgend jaar ook met je eigen zoon of dochter. We kijken ontzettend uit naar de kinderen van jou en Mistral, Noor. Hopelijk worden ze net zo lief, vrolijk en gezond als jij. En net zo mooi.

De huwelijksaankondiging: