Een nestje fokken..niet iets wat je ondoordacht doet. Beide ouderdieren testen, zijn ze gezond, hebben ze een fijn karakter en ook nog een mooi whippetuiterlijk. Heb je voldoende aanvraag..is dat allemaal zo, dan kun je verder. Twee nestjes hebben we nu gefokt en het was grotendeels een rede tot vreugde. Een derde staat op stapel, hopelijk van Noor, bij Gerdien en Jeroen.

Wat ik hen zo enorm gun, is het plezierige contact met de mensen die een pup van je hebben. Omdat het zonder uitzondering fijne mensen zijn (anders hadden ze geen pup gekregen) maar jee, die verwennerij als je de zoons en dochters van je hondje weer eens gaat bezoeken..

Het is zo heerlijk om de kinderen van Donna weer te zien, en hun bijpassende mensen.

Vorig weekend, bij Dennis, Brenda, Luci en Sandi, waar Hunter en Bella wonen en heel gelukkig zijn. Hunter..wat heb ik toch een zwak voor die knul. Zo mooi, zo lief, en die glimlach om zijn bekkie (die volkomen op zijn plaats is want Hunter leeft daar als een prins). Ik had hem eigenlijk wel zelf willen houden maar een reu is niet handig als je wilt fokken..dan heb je echt een teefje nodig. Maar ik heb een zwak voor reuen. En zeker voor Huntertje.

Bella, het oranje meisje…we laten altijd onze pups beoordelen door een hele kudde kenners. (Gelukkig willen die altijd weer komen, gelokt door een boel champagne, een lekkere maaltijd en goed whippetgezelschap). Bij Bella was het..als je nòg een mooiere teef hebt, moet je afzien van een reu. (Dat was uit het nest waar we Cyrus van gehouden hebben). Bella, een soort Pippi Langkous, weinig respect voor regels, heel veel zelfvertrouwen en een heerlijk meissie.

Cyrus is altijd een beetje dribbelig in voor hem niet zo alledaags gezelschap, maar uiteindelijk vindt hij zijn rust bij zijn toekomstige verloofde, Elaine. Twee handen op één buik, die twee.

Donna wordt heerlijk verwend door Dennis. Een lieve aaiende man, die niet zomaar stopt..da’s de hemel voor Donna.

Met de rest van de foto’s had mijn blogjescameraatje veel moeite. We zouden eigenlijk naar het strand gaan, maar mijn knie en het weer lieten zeer te wensen over..dus werd het een gezellige middag met veel kletsen, aaien, een lekker wijntje en heerlijk eten. Dank jullie wel, Dennis en Brenda, en als mijn knie weer heel is, kom vooral eten en wandelen hier in het Brabantse.

Gisteren gingen we naar Jeroen en Gerdien. Even zonder honden, want de achterbak lag vol bevallings- en nestspullen. Bij Jeroen en Gerdien wonen mooie Liza,

een lieve meid, en de hartsvriendin van “onze”Noor.

De dochter van Oban en Donna, ons knappe ding dat ook nog zo lekker courst. We kunnen haar onderhand wel loops kijken, maar moeder natuur gaat haar eigen gang. Da’s altijd zo, als je nog graag een laatste coursing wil doen, worden ze vlak van tevoren loops, en als je een nestje wilt, nemen ze rustig de tijd. In het geval van Noor ben ik blij dat ze haar eigen loopsheidspatroon volgt zodat ik even mijn knie kan laten fixen alvorens de bevalling te doen. Dat is toch een gebeurtenis die erg met knieën te maken heeft. En gelukkig hebben haar baasjes ook niet persé haast..het komt zoals het komt.

Jeroen en Gerdien nodigden ons uit voor een etentje in het lokale steakhouse..beregezellig.

Die pompoenen moeten uiteraard allemaal nog op, in de pompoenensoep ofzo. Maar we hebben geen voorgerecht genomen..een hoofdgerecht..en een toetje!!

Jemig..maar ook het vlees was heerlijk. Een avond om met genoegen op terug te kijken,

met dank aan deze lieve mensen.

Nou Noor…neem je tijd, maar schiet ook maar een beetje op. 🙂

 

 

 

Tja. Win je in één weekend in Zwolle zomaar twee punten voor het jeugdkampioenschap met Elaine. Ik weet niet hoe dat bij u werkt, maar daar word ik toch een beetje hebberig van. Het was een gezellig weekend met Tinne, in een prachtig hotel in Zwolle, en dan zomaar zulke succesjes.

Nou weet ik niet of u Tinne kent, maar als deze dame zich ergens in vastbijt, is een pitbull er een zielige verschijning bij. Tinne was vastberaden om Elaine Jeugdkampioen te maken. En dus verklaarde ze zich bereid om ook mee te gaan naar Hazerswoude, de dubbelshow. Elaine hoort dat ze weer naar de show moet..oh..nee…please..

Doe Truffel maar. Die is ook mooi en ze vindt het leuk..sorry Elaine..je bent de pisang, we gaan een weekendje uit.

Cyrus is het er niet mee eens. Mijn aanstaande vrouw blijft hier!

En Truf vraagt zich af..waarom zij wel en ik niet.. Want Truffel vindt showen wel leuk..

 

 

Nou ja, het werd dus Elaine en Tinne en ik ontmoetten elkaar in het Campanile hotel in Gouda. Daar zouden we de nacht tussen de twee shows in doorbrengen.

Alleen, als ik wat wijn gedronken heb, wordt mijn verhemelte dusdanig ontspannen dat ik schijn te snurken. Dus, om mijn handler wel een goede nachtrust te gunnen, heb ik twee hotelkamers geboekt. Dit hotel is een gouden greep. Goedkoop, prima kamer, goed bed, zeer vriendelijke bediening en hondvriendelijk. Thee en koffie op de kamer. Beetje jammer dat Tinne het nodig vond om aan iedereen, van interieurverzorgster tot kok tot hoteldirecteur, te vertellen dat ze een eigen kamer wilde, liefst zover mogelijk van mij af, om niet wakker te worden van snurk. Dankjewel hè Tinne,daar gaat mijn reputatie. Nou ja, die hielpen we samen om zeep, want ze hadden een lekker wijntje, een sauvignon van Ilja Gort, genaamd “Slurp”. We hebben dus vele slurpies gehad, en ik vast ook vele snurkies maar Tinne was Goddank heerlijk fris en uitgeslapen, in tegenstelling tot in Zwolle, een paar weken geleden. Da’s wel een paar centen waard.

Enfin. We begonnen zaterdag, er werd gekeurd door dhr. van Iersel. Tinne en ik vreesden er allebei voor, zoveel mooie hondjes, en Elaine kwam in een klasse van vijf terecht, honden van mme ‘l Empereur, van Jan Willem en Kris, echt mooie teven. Ik moest voor de keuring wieberen. Elaine moet me niet zien, dan wordt ze lastig. Ik ben dus, met een hele kudde vlinders in mijn buik, gaan shoppen. We verwachtten er niet veel van. Dus maakten we al plannen voor Amsterdam en Cuijk. Uiteraard heb ik geen foto’s van deze keuring, ik was slokdarmen en longen aan het kopen. Die kun je immers niet genoeg hebben.

Maar Sabrina, die van een afstand af toekeek (want Elaine logeert bij haar tijdens de loopsheden en is ook erg aan hààr gehecht) stuurde me een appje..gefeliciteerd met je jeugdkampioentje! Nog even wegblijven want Tinne moet dus terug in de ring!

Ik moest er even voor gaan zitten, om dit tot me te laten doordringen..jemig..geweldig. Tinne vertelde, dat tijdens de plaatsing, Dhr. van iersel haar meteen op één zette, om vervolgens nog even na te denken over de plaatsing voor de anderen..mozeskriebel. En dat blijkt ook wel uit het keurrapport:

“Jong teefje met zeer veel adel. Mooi vrouwelijk hoofd. Erg mooi belijnd. Prima achterhand. Toont al vast lichaam. Mooi beenwerk. Loopt zeer sound en vol allure door de ring. 1 uitmuntend.

Nah. Daar kun je dus mee thuiskomen. En dus vandaar al die slurpies. Daar moet je uiteraard wel wat bij eten, we willen niet wegens wangedrag het hotel uitgezet worden.

Na het eten uiteraard nog even nagenieten met een andere Sauvignon op de hotelkamer. Waar ik de showfoto 2.0 maakte. Ik bedoel, waarom zo lastig op je knieën op het harde beton, als het ook zò kan? Ik wil graag fijne tweepersoonsbedden op de show, veel fijner voor handlers met weigerende knieën.

Elaine was er supperrelaxed bij en Tinne lijkt het ook wel wat te vinden zo.

Maar van zo’n lange dag met zoveel prikkels (zo fijn als ze tijdens de eindkeuring van de whippets alvast direct ernaast de erering gaan opbouwen…not..) wordt Elaine heel moe. Tinne had een verwenbakje eten voor haar meegenomen, en daarna crashte Elaine toch wel.

Voor Tinne is dit allemaal menens (voor mij ook) maar ze wilde dus Elaine graag mee naar bed, om een goede band met haar te krijgen. Whippets slapen zo graag tegen lieve mensen aan. Die twee hebben dus samen de nacht doorgebracht in het heerlijke tweepersoonsbed van de Campanile, waarbij Elaine het Tinne toch was lastig maakte door dan weer in, en dan weer uit bed te willen. De volgende dag weer show in Hazerswoude, dit keer was de keurmeester een Portugese dame, mevr. Veiga. Ze was lief met de honden, en knuffelde Elaine. Dit keer mocht ik er, voor één keer, bijblijven. Even kijken wat er dan gebeurt, en wat foto’s maken. Tinne deed haar best en moest soms wat streng zijn tegen Elaine, die best koppig kan zijn als ze er geen zin in heeft.

Dat straalt ze dan ook wel een beetje uit.

Maar op tafel deed ze het netjes.

Ik was erg trots op Tinne en Elaine. En tot mijn stomme verbazing haalde ze haar vierde JeugdCAC…eentje extra dus, om het af te leren.

Lieve Tinne, dankjewel. En lieve Mart, ook dankjewel voor de ringtraining met Elaine, we dachten eens allebei dat dàt misschien wel het laatste was waar je je ooit in dit leven mee bezig zou houden..maar je hielp me na die rare val toch mijn droom waar te maken.

Lieve Donna Lynch, dank je wel voor Elaine.

En lieve Elaine, ik maak het wel weer goed met je door vele boswandelingen, knuffels en dingen waar je wèl op mag kauwen..wat een weekend.