Lang geleden, een blogje van deze kant. Dat heeft zo zijn redenen. Met pap gaat het niet zo goed, hij is ernstig ziek, prostaatkanker met uitzaaiingen naar longen, botten en lymfe. Dan wordt het bijhouden van een blogje zomaar iets minder belangrijk. Maar pap en mam zijn dapper, ze houden vol en we (Mart en ik) proberen regelmatig dingen met ze te doen die zij, wij of beide partijen leuk vinden, of dingen die noodzakelijk zijn qua ziekenhuisbezoek etc.  Mijn broer is uiteraard ook volop van de partij dus met zijn drieën zijn we er voor ze. Ze hebben fijne buren en een fijne tuinman die niet alleen de tuin doet.

De coursingliefhebbers zal het wellicht opgevallen zijn dat we er de laatste coursings niet meer bij geweest zijn. Donna is met pensioen. En Cyrus..er was iets mee. Moeilijk de hand op te leggen, maar hij liep niet zoals anders en gaf soms een klein gilletje om daarna weer perfect door te lopen..zij het iets minder dan we gewend waren.

Ook Donna was na haar laatste coursing weer even mank. Ging daarna weer goed, maar toch reden om even in de gaten te houden. Coursing is niet alles..ze moeten ook lekker in het bos kunnen rennen, zonder narigheid.

Vandaar dat we met Cyrus naar Dr van de Rijt geweest zijn en die was toch bang voor een hernia in de nekstreek, bij Cyrus. Hij heeft voor drie weken medicatie gekregen, en hoewel Dr. van de Rijt normaal niet zo van het doorsturen is, zei hij toch..en misschien eens laten kijken door Dr. Aharon.

Nu had ik die naam al vaak gehoord, en in veel hoedanigheden. Samenvatting: ze moest behoorlijk goed zijn. Als Dr. van de Rijt zoiets zegt, neem ik dat aan, dat vertrouwen is er nadat hij al 30 jaar mijn dierenarts is en het bijna altijd bij het rechte eind heeft. Dus gistermiddag ben ik naar Noorden gereden. Nee, niet Het noorden, al was dat voor ons van hieruit wel het geval, maar naar het plaatsje Noorden. Niet om de hoek ofzo, een goede anderhalf uur rijden en terug in filetijd mag je daar nog anderhalf uur bij optellen. Maar ja..ze zijn het waard.

Ze? Ja, Cyrus wilde ik er zeker heen hebben maar voor Donna vind ik het absoluut waard dat deze dame nog pijnvrij een x-aantal jaren de Geldropse bossen onveilig kan maken. Ik kan niet eens beginnen te beschrijven wat Donna allemaal voor mij gedaan heeft (17 prachtkinderen, zoveel eerste plaatsen, Internationaal Coursingkampioen, Holland Coursing Cup, CAC’s en nog zoveel meer) en al was ze gewoon een dubbelemuiskeespoedel zonder wat dan ook geweest, het mooiste aan Donna is nog altijd haar karakter en daar gaat het uiteindelijk om.

Dus..gistermiddag even een ritje. De snelweg is saai, maar met een lekker muziekkie prima te doen, en het laatste deel genoot ik van de weiden, de vogels etc.

Tja, dan ben je er en Donna ruikt normaal gesproken een dierenarts op 100 meter afstand en probeert ‘m dan te peren. Niet deze keer. Ook binnen was ze heel nieuwsgierig wat er zich achter de deur afspeelde. En toen we naar binnen mochten, wilde ze graag alle aandacht van Dr. Aharon, nam snoepjes aan en was zeer geïnteresseerd in deze dame. Mijn mond viel bijna open.  En er was toch gewoon echt een behandeltafel, en alles wat verder in een dierenartsenpraktijk aanwezig is. Verbazend.

Dr. Aharon is een kleine dame met een grote uitstraling. Vriendelijk, grote blauwe ogen achter een bril, blonde krulletjes en geïnteresseerd in je honden. Nou ja..mijn hart had ze meteen door op te merken dat Donna een geweldig mooi hondje was en uitstekend gebouwd. Kijk..een kenner. 🙂

Cyrus was wat meer op zijn hoede. Die had bij Dr van de Rijt twee spuiten gehad, drie weken geleden en dacht maar dat hij het best onder mijn stoel kon gaan liggen. Maar ja, ik ga niet heel die afstand rijden om Cy onder een stoel in de spreekkamer te gaan laten liggen, dus hij was de sigaar. Een uitgebreide anamnese volgde, en daarna de behandeling. Op de plaats waar Dr van de Rijt de hernia had gecontateerd, was de zwelling weg (door de medicatie) maar de wervels ter plaatse zaten nog niet helemaal top. Ook had hij in de onderrug wat wervels die vatbaar waren voor correctie en zijn bekken bleek niet helemaal recht meer te staan. Dat is allemaal ter plaatse gecorrigeerd, Dr Aharon wees me aan wat ze zag, corrigeerde en wees me toen aan hoe het nu stond. Jemig. Het lijkt zo simpel maar dat is het uiteraard niet. Ze vertelde me dat Cy hier 48-72 uur pijn aan zou hebben maar in overleg kozen we niet voor pijnstilling. Hij gaat al zo ruig tekeer thuis en het is nu, hoe hard het ook klinkt, beter dat hij even kan voelen waar zijn grenzen liggen. Over twee weken neem ik hem mee terug naar Dr Aharon. In de tussentijd aan de lijn, liever niet in de auto springen (lukt), liever niet op banken springen (oeps, dat is een lastige) en aan een tuig aan de lijn, korte stukjes. Jasjes mogen niet over de nek aangetrokken worden. En nog wat regels.

Tja, en toen Donna. Ze is helemaal nagekeken, geen gewrichtje werd overgeslagen. Dr. Aharon constateerde dat twee van de gewrichtjes in de elleboog van de rechtervoorpoot niet helemaal netjes aansloten, en corrigeerde dat. Donna had niet eens de tijd om te piepen, zo snel ging het. En jemig..was dat steeds die mankheid in de rechtervoorpoot waardoor we haar, voor haar laatste coursing, heel lang niet ingezet hebben? Dan denk je toch even, als we hier eerder geweest waren, zou het uitgemaakt hebben? Midden op haar rug stond één wervel ook niet helemaal zoals het moest. Ik merkte aan Donna al dat ze niet zo fanatiek was als voorheen in het bos. (een belangrijke reden om haar ook even mee te nemen). Dr Aharon zei, vrij laconiek..tja, een heel goed gebouwd meisje met een klein beetje pijn in haar rug zo af en toe, net zoals wij allemaal..:-) Ik vond het alweer verbazend, dat Donna, ook al deed de behandeling af en toe echt even pijn, nog steeds naar Dr. Aharon toe trok.

Enfin..the proof of the pudding is in the eating. Over twee weken gaan we terug en dan eens zien of Donna weer de vrees van de bossen wordt, en Cyrus Master of the coursingfields..:-) So far, so good. Cyrus is vandaag heel erg moe. Maar een knuffel is toch nodig.

Toch ligt hij het liefst in een warme mand.

Voor de rest gaan we ons klaarmaken voor de kerst.

Ik hoop dat u ons niet kwalijk neemt dan we voor deze éne keer geen kaarten sturen. Net zoals Cyrus momenteel, mis ik even de energie en zou het liefst een paar weken in een warm mandje liggen. Dat kan ik mijn collega’s en werkgever niet aandoen, de honden ook niet etc…maar die kaarten houden jullie van me tegoed, voor volgend jaar. 

We wensen jullie vanaf hier alvast een fijne kerst en een goed en gezond 2017.