Het is lang, lang geleden dat ik een blogje gemaakt heb. De mensen die me kennen, weten waarom. En na alle gebeurtenissen sta ik nog niet helemaal in de juiste versnelling maar er is vooruitgang. Daarom doe ik toch weer eens een gooi, zeker ook omdat we in het voorjaar van 2018 hopen op een nestje van Cyrus en Elaine.

5 september zijn we vertrokken naar Texel. U kent het wel.

We waren met Gerdien, Jeroen en hun whippets Liza, Noor en Amy, wat zowel voor ons als voor de whippets de vakantievreugde aanmerkelijk verhoogde. Heel prettig, want in tegenstelling tot vorig jaar was het weer niet zo top. Pap heeft me veel over het weer en de wolken geleerd, en als je deze wolk, een cumelonimbus, ziet verschijnen, weet je dat een paraplu geen overbodige luxe is. We hebben veel van deze jongens zien overkomen.

Maar achter de wolken schijnt altijd de zon, zeggen ze dan.

En dat is ook zo. We zijn met zijn vieren elke avond heerlijk uit eten geweest. Zalig was het. Helaas kan mijn blogjescameraatje de gezellige restaurantsfeer met bijpassend licht niet helemaal aan en zijn de foto’s van Jeroen en Gerdien niet zo goed uitgepakt. En ik ga geen aardige mensen lelijk op de foto zetten. Maar de toetjes, die waren dan wel weer veelbelovend fotogeniek.

Soms moet je best even wachten op een toetje maar het valt dan voor een chocoladetaartje ook helemaal niet mee om naar je tafel te komen lopen. Alle begrip.

Beetje apart dat Jeroen, toch de fokker van het Ballistic Diamantnest, kiest voor een Diamanthaas…ik hoop dat alle zes de dochters van Noor het nog goed maken.

Het grote genieten van een vakantie met de caravan is natuurlijk dat de honden gewoon mee mogen. Veel gezelliger. Hier Donna, ze heeft het erg naar haar zin, en ziet er nog goed uit voor haar bijna 10 jaar, vindt u niet?

Thuis doen we niet zo aan honden in bed, te onrustig, maar op vakantie mag bijna alles en Elaine vindt het heerlijk.

Af en toe scheen de zon wel degelijk, en verhuisden de whippets acuut naar het strategisch geplaatste whippetzonnebed voor vier. Cyrus neemt gelijk even zijn kans waar..ff checken of de lady per ongeluk niet loops is..

De honden genieten van de aandacht. Jeroen knuffelt Cyrus maar eens, de mannelijke uitgave en nestbroer van zijn eigen mooie Noor.

Cyrus is enorm gelukkig. Na zeven weken lijnrust wegens een dikke teen, hebben we hem op het strand weer losgelaten, om te beginnen met korte stukjes.

Hij verzorgde zijn eigen aquatherapie. Een Ballistic zeehond. We hebben hem maar gauw teruggeroepen want hoewel Cy een sterke zwemmer is, is de stroming onbetrouwbaar daar.

Ze zeggen dat de regenboog droogte belooft, geloof ik. Dat gaat dan toch niet altijd op.

Maar Gerdien en ik lieten ons niet binnenhouden door een buitje..er zal geshopt worden! Gelukkig hebben we allebei dezelfde smaak qua winkelkeuze. Geweldige interieurwinkeltjes..en de Texelse Chocolaterie..om van te watertanden. Onderstaande foto lijkt gereedschap weer te geven, maar het is allemaal van chocolade en de bonbons zijn echt de zonde waard.

Over die twee kilo die ik aangekomen ben en niet bepaald nodig had, gaan we het niet hebben. En niet alles klinkt even aantrekkelijk trouwens.

Ze zijn er weer..nou, top hoor, zaten we echt op te wachten. Not. Dan vind ik onderstaand uithangbord weer veel aantrekkelijker:

Maar da’s gelukkig niet nodig gebleken.

Na het vertrek van Jeroen en Gerdien hoorden we dat het serieus zou gaan stormen. Mart nam zijn maatregelen.

Stormbanden binnen en buiten. Maar toen bleek dat het woensdag 13 september windkracht 10 op Texel ging worden, dronken de heren des huizes samen een biertje en besloten dat het verstandiger was om in te pakken en de dag van tevoren naar huis te gaan.

Jammer, maar mede dankzij Gerdien, Jeroen en alle whippets hebben Mart en ik toch een fijne week gehad.