8 weken, en 2 dagen. Inmiddels zitten we op dag 58. Gek, ik heb er zoveel vertrouwen in en toch een zucht van opluchting..worden ze nu geboren, dan valt dat niet meer onder de categorie “vroeggeboorte” en hebben de pups een prima kans op leven. Nou ja..het zijn allemaal van die mijlpaaltjes.

Inmiddels denk ik dat het zeker nog even duurt. Uiteraard zijn we aan het temperaturen.

En vanmiddag rond 17.00 uur was het 37,8. Ik heb mezelf getrakteerd op deze thermometer, die er 9 seconden over doet. Daar kan Elaine mee uit de voeten, zeker omdat ze na elke meting een snoepje krijgt. Je moet het tenslotte een beetje aantrekkelijk maken, in Rotterdam zouden we zeggen, geen pretje, steeds dat ding in je hol…

De dader ligt er onschuldig bij. Nou ja, ik ben de eigenlijke dader, maar hij had er ook een aandeel in. Een groot aandeel. (Dat zeggen mannen toch altijd?)

Als de bevalling op gang komt, staat het mediacircus klaar. Alles is opgeladen en de webcam, hier niet zichtbaar, op zijn plaats.

De kraamkamer vandaag alweer in de Dettol gezet. En de tafel is klaar. Ik ook. Ze kunnen komen.

De dame maakt het goed. Hier maar weer even op tafel.

Vanochtend at ze voor het eerst een beetje met lange tanden.

Is niet erg..ze krijgt meerdere herkansingen per dag. Wat dat betreft, ben ik met Elaine heel erg verwend, ik moest er meer over waken dat ze niet te dik werd, dan dat ze te weinig binnen zou krijgen. Een teef die moet bevallen mag niet mager zijn, maar ook zeker niet te dik. En na de bevalling mag ze los, dan gaan we haar echt verwennen om de melkgift goed op gang te krijgen. Elaine doet het allemaal goed. We hebben vandaag heerlijk gewandeld, ze gaat in vlotte draf en af en toe een handgalopje, maar het sprinten is heel even verleden tijd. (Gisteren nog niet en dat vond ik toch even spannend..we willen geen geklutste puppen). Al met al redelijk mooie tijden, ware het niet dat mijn schildklier echt kliert..van veel te hoge waarden na de ontsteking, nu veel te lage waarden en dat voelt helemaal niet lekker. Gelukkig komt Sabrina morgen, zij neemt de nachtdienst over, mijn altijd trouwe vriendin.

Vandaag de nagels nog maar even geknipt bij het hele koor. We willen Elaine komende week niet uit het kraambed hoeven plukken om dat te doen. Cyrus geniet er stiekum altijd een beetje van.

Tja, en dan krijg je uiteraard na afloop allemaal een snoepje.

Nou ja..het gaat allemaal goed. De Arabieren zeggen..prijs de dag niet voor het avond is. En de Engelsen zeggen, so far, so good. En ik zeg nu helemaal niets meer tot het nest er is..duimen en positieve gedachten welkom!

Nou ja, inmiddels al weer zeven weken en twee dagen. Het gaat hard nu. Komende week nog wat dingetjes buitenshuis doen, en vanaf vrijdag blijf ik bij Elaine en gaan we temperaturen etc.

Elaine wordt bijgestaan door haar echtgenoot. Maar Cyrus wilde niet naar de zwangerschapscursus. Dat ging hem net een stap te ver.

Zelf heb ik de vakliteratuur maar weer eens ter hand genomen, kijken of ik er nog “de gouden tip” uit kan halen. Maar ik heb het bij vorige bevallingen bijna uit mijn hoofd geleerd..

Intussen voeren we Elaine nu wel bij. Het is niet de bedoeling dat ze moddervet wordt, maar ze moet wel bouwmaterialen hebben voor de pups. En natuurlijk een klein toetje.

Een stukje panini zou er ook wel ingaan en ze weten precies bij wie ze moeten zijn. Mijn altijd consequente echtgenoot.

Natuurlijk even op tafel..ze groeit goed, maar ik zie nog werveluitsteeksels, dus het zijn toch hopelijk meer pups dan verwennerijenvet.

Soms denk ik, oh Elaine, wat heb ik je aangedaan..zeker als ze zo als een aangespoeld walvisje in de werpkist ligt.

Maar op de bank springen gaat nog moeiteloos en een sprintje trekken ook wel. Dat zal komende week ook wel veranderen.

Intussen zijn ook de leuke hondenpaspoorthoesjes van Helen binnen..enig! We zullen binnenkort een vijfde bestellen.

U hoort van ons.

Zes weken zwanger alweer..over drie weken hebben we, Deo Volente, een gezond nest pups.

Elaine heeft wat Diva-gedrag.

Ze ligt graag uitgestrekt op de bank, en is wat kritischer op haar eten. De puppy-brokjes blieft ze niet zo heel graag. Dat gedrag vind ik bij een zwangere dame nog wel te hebben, wetende dat ze na de bevalling zo ongeveer de werpkist op zal eten bij gebrek aan beter. Dus heb ik braaf wat Carnibest Actief besteld. Daar krijgt ze maar een klein beetje van want het is erg hoog in de energie en Elaine is zeker niet mager. Voor de dekking heb ik haar iets voller gelaten. Bij Donna was dat echt nodig, bij Elaine eigenlijk niet. Maar nu gaan de pups pas echt groeien. Komende drie weken gaat ze er heel anders uit zien. Het valt me op dat ze momenteel erg uitzet in de ribben. Je zou een kop koffie op haar rug kunnen zetten. Maar dat doen we niet.

We hebben de werpkist vast opgezet, om te wennen voor Elaine.

Dàt is toch weer een nieuwtje en dient terdege onderzocht te worden. Donna gelooft het wel, die kent dat ding inmiddels prima en blijft gewoon in haar cave.

Hij is goed bevonden, en Elaine slaapt er in. Prettig dat ze dat vast doet en dat het een vertrouwde plek wordt. Nog altijd blij met Martin’s home made kist. Ik moet hem nog even Dettollen (de kist).

Bij zo’n nest komen bergen textiel kijken..handdoeken in de kookwas, benchkleden, werpkistvetbedden etc. Natuurlijk heeft de wasmachine het een week of twee geleden begeven. Er staat nu een fonkelnieuwe mijn wasjes te draaien want zonder, dat gaat echt niet.

De kraamkamer is eigenlijk wel klaar, de tafel met benodigdheden mag nog even wachten. Dit keer willen we ze ook laten wennen aan het hondenluik, in de hoop ze vroeg op weg te hebben met de zindelijkheid. Maar da’s allemaal nog toekomstmuziek.

De tralies van het hekje gaan we nog van plexiglas voorzien. Zo vervelend als je de brandweer moet bellen omdat een pup er wel met zijn kop doorheen kan op de heenweg, maar niet meer op de terugweg.

Elaine is ook bezig. Ze doet het stilletjes maar is bezig met de aanleg van de melkbar.

Haar buik zakt nog niet erg de diepte in. Ik ga er vanuit dat dat in de komende drie weken gaat gebeuren.

Het is een standfoto van nix, ik weet het maar deze is niet voor showdoeleinden.

De aanstaande vader maakt zich ook heel erg druk. Not.

Zolang hij zijn natje en droogje maar krijgt, en niet te vergeten de wandeling, vindt hij het allemaal best. Het talrijke bezoek dat naar Elaine en hemzelf komt kijken, vindt hij beregezellig, zolang hij een knuffel krijgt en tegen het bezoek aan mag liggen.

Mijn excuses voor de kwaliteit van de foto’s, die zijn niet geweldig. Ik roep altijd maar dat het maar een blogjescameraatje is maar Mart zegt dat ik het boekje dat erbij zit, eens door moet lezen. Nou ja. Wie weet.

De feestdagen zijn weer voorbij, en ik ben er blij om.

Het was een kerst met een groot gemis. En zorgen om mijn lieve schoonzusje. Mijn eigen gezondheid was ook niet om over naar huis te schrijven. Maar dat gaan we allemaal achter ons laten, waar mogelijk. Nu is het voor ons tijd om ons te richten op het nestje van Elaine en Cyrus.  Op onderstaande foto 4 1/2 week zwanger,

En nog niet niet eens een hele week later: 5 weken en 2 dagen nu.

Dat zijn van die dingen..je vraagt je af waarom je toch geld uitgeeft aan een echo, als even later de tepels bijna in je oog springen. Maar goed, het was wel heel leuk en een puntje van vreugde.

Nu is er werk aan de winkel. In eerste instantie voor Mart (omdat mìjn hormonen ook opspelen, denk ik..) Heel de keuken gewit. Daar worden onze pups geboren en ik wil het brandschoon en gezellig. Dus mijn lieverd ging de ladder op.

En alle hoekjes in en alles is weer fris. Blinkt weer, die keuken.

Mijn werk was uiteraard ook héél zwaar.

De uitzet moest wat aangevuld worden. Het leuke is dat onze werpkist ook bij de Moon Orchids (Marc en Tinne) en bij Jeroen en Gerdien gebruikt werd en iedereen vult wat aan in de uitzet, zodat we nu wel zo’n beetje op alles voorbereid zijn zonder veel aan te hoeven schaffen. Alleen de dingetjes die beperkt houdbaar zijn. Maar uiteraard hebben we ook een grote nieuwe mand voor de puppies gekocht, om lekker samen in te slapen als ze wat groter zijn. Die gaat het nest wellicht niet overleven (Ballistics staan niet bekend om hun serene rust als pup) dus zetten we hem nu maar vast in.

Helemaal goedgekeurd door tante Truffel en oma Donna.

Oma Donna is vanmiddag even naar de osteopaat geweest. Een paar weken geleden gaf ze een gilletje tijdens de wandeling, en ze liep niet zo vloeiend als normaal. Alles is weer even rechtgezet en Mart kreeg een compliment over haar prachtige conditie, haar fijne gedrag en prima gebit. Heel fraai voor een hondje van 10. Dus ze kan nog wel wat kleinkinderen opvoeden, denk ik zo.

Volgende week weer een update..ik beloof het.